Fjölnir - 04.07.1997, Blaðsíða 54

Mikael Torfason
Gaukur
Uppi í auðu risinu sat Einar Steins í plaststól
við plastborð frá Rúmfatalagernum og sagði:
„Veistu, ég trúi ekki orði af því sem þú segir...“
Til móts við Einar í öðrum álíka rykugum
plaststól sat Jón „Trölli“ Pálsson og greip fram
í fýrir Einari: „Ég er ekkert að ljúga að þér.
Sævar Ciselski er ekki rassgat saklaus. Hann
viðurkenndi allt heila klabbið fyrir mér á
Hrauninu." Trölli kveikti sér í nýrri rettu með
stubbnum.
„Þvílíkt bull sem veltur upp úr þér. Sástu
ekki þáttinn með þarna Sigursteini Mássyni?
Þetta voru þvingaðar játningar. Þú hlýtur að
hafa séð hann.“ Einar teygði sig í smyglaða
bjórdós af borðinu og rauf innsiglið.
„Það sáu allir þáttinn og hann breytir
engu. Hvað þá sú staðreynd að játningarnar
hafi verið þvingaðar." Trölla var mikið niðri
fyrir. „Þú skilur bara ekki hugsunarhátt glæpa-
manna þess tíma sem...“
„Þegiðu í smástund,“ sagði Einar hvasst
og reyndi að hlusta eftir bíl. „Heyrirðu?" Einar
stóð upp og gekk að kvistglugga. Trölli sat sem
fastast og beið eftir því að félagi hans segði
eitthvað. „Þetta er ekki hann,“ sagði Einar
loks eftir að hafa skoðað portið gaumgæfilega
út um gluggann.
„Hann hlýtur að flauta þegar hann
kemur.“ „Já, ætli það ekki“ sagði Einar og sett-
ist aftur við plastborðið. Trölli reyndi að rifja
upp hvert hann hefði farið í gær eftir að
Skipperinn lokaði. Fór hann beint heim eða í
eftirpartý? Hann gat ómögulega munað það.
Hann vaknaði heima hjá sér en fannst sem
hann myndi eftir einhverju partýi hjá... Hann
gat ekki munað hvað hann hét. Trölli spurði
Einar: „Hvert fórum við eftir að barinn lok-
aði?“
„Við?“ sagði Einar hneykslaður. „Eins og
ég hafi farið eitthvað með þér.“ Trölli kveikti
sér í nýrri Salem Lights og virti Einar fyrir sér.
Hann var búinn að vera óvenju leiðinlegur allt
kvöldið. Efaðist um allt sem Trölli sagði og var
bara nánast andstyggilegur. „Er eitthvað að
Einar minn?“ spurði Trölli föðurlega. Enda tíu
árum eldri en Einar.
„Ha? Nei, ég er bara að hugsa um gær-
kveldið," svaraði Einar og ákvað að hætta að
hrella Trölla.
„Hvað með það? Fórum við eitthvað?“
spurði Trölli og sturtaði afgangnum úr bjór-
dósinni í sig.
„Ég fór ekkert með þér. Ég skildi þig
eftir.“ „Nú?“ sagði Trölli meira sár en undr-
andi. „Ég fór með algjörri píu heim.“ Bros
færðist yfir andlit Einars og í ljós komu illa
hirtar tennur.
„Og var það ekki fínt?“ Trölli brosti líka.
„Jú, ég er ekki að segja að það hafi ekki verið
fínt. Það var bara skrýtið hvernig ég náði í
hana.“ Trölli sperrti eyrun og Einar hægði á
frásögninni, íhugaði hvert orð vandlega.
„Sjáðu til, ég hitti þennan ungling á fylliríi um
daginn. Svona einn af þessum guttum sem er
algjört súkkulaði, alltaf í ljósum og svona. En
þannig er að ég sel honum bút og fer síðan að
pumpa hann um það hvernig píurnar í dag
séu. Heyrðu? Gaurinn segir mér að í dag sé
ekki málið hvernig þú lítir út heldur hvernig
þér finnist þú líta út.“
„Hvert ertu að fara með þessu?“ Trölli
opnaði bjórdós og kveikti sér í sígarettu.
„Já, rólegur. Það sem ég er að... Eða, það
rann bara upp fýrir mér að hann var að tala
um eitthvað sem mér hafði aldrei dottið í hug.
Og svo í gær ákvað ég að prófa. Gaf skít í
skakkt og allt of stórt nef og útstæðar fram-
tennur og há kollvik og allt það. Geng bara
upp að þessari brjáluðu ljóskupíu og býð
henni í glas. Og viti menn, tuttugu mínútum
seinna sit ég í sófanum heima og hún er að
sjúga á mér eistun. Þetta bara, þú veist.“
„Var hann hreinn?" spurði Trölli þungt
hugsi.
„Hver?“
„Hann.“
„Á mér?“ spurði Einar hneykslaður
„Já, er þetta erfitt?“
„Hvað kemur það málinu við?“
„Nú, ef þú vilt tala við hana aftur.“ Trölla
fannst Einar taka á þessu með einum of kæru-
leysislegum hætti.
„Ég hef engan áhuga á að tala við hana
aftur. Hún var örugglega ekki eldri en átján.
Annars hefði ég ekki átt að segja þér frá
þessu.“ Einar stóð upp frá borðinu og gekk
aftur að glugganum. Trölli: óþolandi pest,
hugsaði hann með sér og reyndi að láta hann
ekki fara í taugarnar á sér. Það var of mikið í
húfi.
Hvaða fugl er þetta?“ spurði Trölli um leið
og hann settist í aftursæti bílsins, við hliðina á
stóru páfagaukabúri.
Einar settist fram í, við hlið bílstjórans. Á
milli sætanna lá afsöguð haglabyssa.
Fuglinn leit á tröllvaxinn sessunaut sinn
og gaggaði: „Eddí fá í gogginn.“
Þröstur „Bíbí“ Vilhjálmsson, bílstjórinn,
svaraði: „Nú Eddí.“ Eddí, sem var kvenkyns,
teygði sig að nærliggjandi dalli. í dallinum var
skurn utan af korni. í nánast geðshræringu
leitaði Eddí enn einu sinni að ætu korni.
Garnirnar gauluðu og ef vel var að gáð mátti
sjá magann herpast undir gulum fjöðrunum.
Eddí var svo svöng. Þrjátíu sentímetra hár fúgl
þarf sitt og það á hverjum degi. En þetta var
engu líkt. Þvílík meðferð á drottningu þekkt-
ist hvergi annars staðar í heiminum. Kvöldið
var búið að vera hroðaleg lífsreynsla fýrir
Eddí. Hún hafði dúsað sársvöng inni í þessum
foruga bíl klukkutímum saman. Eddí reisti sig
silalega upp. Sýndi á sér gular hnakkafjaðrirn-
ar og teygði úr sér. Rétti út rauðgræna væng-
ina og vonaði að einhver þessara rudda sæi
fegurðina sem blasti við þeim.
„Þetta er ógeðsleg tegund," sagði Trölli,
„þetta mun verða okkur að falli.“
Bíbí hristi hausinn og bakkaði út úr inn-
keyrslunni. „Er hann búinn að vera svona í allt
kvöld?“ spurði hann Einar.
„Verri, miklu verri.“
Trölli starði á fúglinn sýna sig. Þvílíkur
viðbjóður, hugsaði hann með sér þegar hann
sá upp í fúglskvikindið. Tungan svarbrún með
rauðum deplum. Leit út eins og tunga á eðlu.
Trölla langaði mest dl að stríða fúglinum. Pota
í búrið og eggja hann til reiði. En Trölli
guggnaði á því eftir stutta umhugsun. Var of
hræddur um að goðsögnin um bitkraft páfa-
gauka væri sönn.
„Segðu honum ffá Sævari og þér á Hraun-
inu,“ sagði Einar og hló. „Ha ha ha. Ég er ekk-
ert að rugla í ykkur. Ég þekki þessa tegund."
Trölli kveikti sér taugaveiklaður í nýrri Salem.
„Ha ha ha,“ gaggaði páfagaukurinn og
skeit hvímm kúk án þess að nokkur tæki eftir
því.
Bíbí stöðvaði bílinn á rauðu ljósi og sneri
sér aftur í, að Trölla. „Þú varst búinn að lofa
því að halda kjafti um allt annað en vinnuna.
Svo ef þú vilt tala, talaðu þá um vinnuna.“
Ljósið varð grænt og Bíbí ók af stað.
„Ekki fýrir framan fúglinn. Ég er að segja
ykkur það, ég kannast við þessa tegund.“
„Hvað kemur rán á KA páfagauknum
við?“ spurði Einar og flissaði. „Þú sagðir það,
ég sver það þetta er búið. Er einhver búinn að
nefna nafnið mitt?“ Trölli baðaði út höndum
og hristi hausinn örvændngarfúllur.
„Ég má ekki við þessu,“ tautaði Bíbí og
þreifaði eftir pilluboxi í brjóstvasanum.
„Ókei Bíbí...“ byrjaði Trölli.
Eddí greip ffarn í fyrir honum og gaggaði,
„Ókei Bíbí ókei Bíbí.“ „Ég trúi því ekki að
þetta sé að gerast. Á ég að segja ykkur söguna?
Ha? Ha?“ Trölli beið mótmæla. Þau komu
ekki svo hann hélt áfram. „Tíu ár síðan upp á
mánuð. Ég, Diddi rolla og Gísli lærði í Sví-
þjóð. Heyrðu, við erum blindfúllir í einhverju
partýi hjá einhverri sósíal píu og erum að
plana lítið rán á einhverri heimskulegri
sjoppu. Blöðrum og blöðrum og er drullu-
sama um þennan páfagauk sem er að gagga í
einhverju horni þarna. En þar klikkuðum við.
Því þegar við mætum í sjoppuna bíður okkar
löggan, með byssur og allt.“
„Ef ég vissi ekki bemr þá myndi ég halda
að þú væri fikill," sagði Einar.
„Fattiði ekki plottið? Hann kjaftaði, páfá-
gaukurinn kjaffaði." „Kjaffaði, hann kjaftaði“
apaði Eddí upp effir Trölla. Bíbí talaði ofan í
gaggið: „Djöfúll geturðu ruglað um ekki
neitt.“ Hann beið áhrifanna frá Parkódíninu.
Beinverkirnir voru að gera út af við hann. Að
fá flensu og Trölla á sama kvöldinu boðar allt
annað en gott, hugsaði hann með sér og
kveikti sér í sígarettu.
„Þetta er satt. Ég sver það. Ég sat inni í eitt
og hálft ár og ég get sagt ykkur það að sænsku
fangelsin eru ekkert grín. Ég lenti í klefa með
Steingrími Njálssyni.“
„Þetta er hætt að vera fyndið." Einar
skrúfaði niður bílrúðuna og kastaði tómri
bjórdós í par sem gekk eftir gangstétt, eflaust
á leið heim effir að hafa verið að skemmta sér.
„Ekki hlusta á hann. Við tölum bara
ekkert við hann,“ sagði Bíbí og beygði út á
Miklubraut.
„Þetta boðar ekki gott,“ tautaði Trölli og
saug Salem sígarettuna óstjórnlega.
„Boðar ekki gott,“ endurtók Eddí.
Trölli klæddi sig úr leðurjakkanum sínum
og breiddi yfir búrið. Hann fann til samúðar
með Eddí um leið og hann sleppti jakkanum.
Vidaus fugl á kolvitlausum stað, hugsaði hann
með sér. Það var ekki honum að kenna að
fúglinn þyrfti endilega að vera staddur í
þessum bíl á þessu kvöldi. Trölli hallaði sér
affur í sænnu og reyndi að hugsa ekki um
fúglinn en gat það ekki. „Þetta mun koma
okkur í koll,“ hvíslaði hann að sjálfúm sér,
„við erum í djúpum skít ef kvikindið kemst
lifandi frá okkur.“
Ertu að segja mér að þú þekkir Gauja litla?“
Bíbí sá strax effir því að hafa látið það eftir
Trölla að spyrja hann.
„Gauja lida,“ gaggaði Eddí í búrinu sínu.
Einar var kominn með búrið í fangið. Bíbí
hafði skipað honum að halda á búrinu því
hann treysd Trölla ekki fyrir því.