Fjölnir - 04.07.1997, Side 81

Myndir Cotti Bernhöft
Þtið er til í útlendum bókum ein heilög saga af
manni sem varðfiillkominn af pví að sá í akur
óvinar síns eina nótt. Sagan af Olafi í Efitaleiti
er saga fiormannsins, sem sáði í akur óvinar síns
alla sína formennskutíð, dag og nótt. Slík er saga
sjálfitaðasta fbrmannsins í landinu.
H.K.L.?
Formenn húsfélaga eru yfirleitt líka prinsípmenn.
Prínsípmenn eru líka yfirleitt sérstakir. Sérstakir
menn eru yfirleitt líka vinafáir. Sérstakir prinsíp-
menn mæta á húsfúndi. Og þannig varð Olafúr
(71) formaður húsfélagsins í Efstaleiti. Hann var
sérstakur prinsípmaður og duglegri en aðrir að
mæta á fimdi.
En nú var kjörtímabil Olafs á enda því eftir
þrjá daga átti að fara fram formlegur aðalfúndur
húsfélagsins þar sem ný stjórn skyldi kjörin. Og
hinn 71 árs gamli formaður var stressaður. Enda
höfðu síðustu kosningar snúist upp í blóðuga
baráttu milli hans og Dabbý Olesen (59) á 4.h.
t.h. og ekki munað nenra einu atkvæði á fylgi
þeirra þegar búið var að telja.
Það hafði bara djöfulli margt gerst í stiga-
ganginum á þessum tveggja ára valdatíma Olafs
og styrjöldinni við Dabbý Olesen var engan veg-
mn lokið. Hún var nú í framboði gegn honum
aftur og í þetta skiptið með geltandi tromp undir
hendi. Og það tromp stressaði Olaf því hann
vissi að ef hann næði því ekki af henni á innan
við þremur dögum myndi hann steinliggja fyrir
henni í kosningunum. En á meðan Olafúr hallar
sér aftur í stofúsófann og reynir að finna út ein-
hverjar leiðir til að halda embættinu skulum við
hverfa rúmlega tvö ár aftur í u'mann og skoða
aðeins forsögu málsins.
1.
Það hafði reyndar ekki eingöngu verið góð
fúndarsókn Olafs sem tryggði honum formanns-
embættið tveimur árum fyrr. Gamli verkfræðing-
urinn vissi að allt vel heppnað í lífinu verður að
vera byggt á traustum grunni og hafði því byrjað
að undirbúa framboð sitt sex mánuðum fyrir
aðalfund án þess að nokkur vissi af. Ekki það að
hann væri neitt sérlega stressaður yfir að ná ekki
embættinu af Berthold við hliðina. Ónei.-Á því
rúmlega ári sem Olafúr var búinn að búa í blokk-
inni hafði hann skynjað að fólk var búið að fá sig
fullsatt á strípihneigð hins sextuga formanns og
orðið þreytt á að mæta honum hvað eftir annað
bæði berrössuðum og skælbrosandi á sdgagang-
inum.
En óþægilegast þótd íbúunum þó þegar hann
bankaði upp á heima hjá þeim dauðadrukkinn
með litla greyið standandi út í loftið og sagðist
vera að rukka í hússjóð. Það er nefnilega allt
öðruvísi að borga manni ef hann er með stand-
pínu og þessar heimsóknir Bertholds kölluðu oft
á langar og flóknar útskýringar ef það voru gestir.
Og svo þegar Berthold hafði boðað til skyndihús-
fúndar klukkan þrjú um nótt og viðurkennt fyrir
hálfsofandi en sjokkeruðum íbúunum að hann
væri búinn að eyða hússjóðnum í innborgun á
kynskiptaaðgerð var öllum nóg boðið. En þó var
ákveðið að Berthold skyldi fá að klára kjörtíma-
bilið. Líklega meira af forvitni en góðmennsku.
Þannig að það var ekki vegna sitjandi for-
manns sem Olafúr byrjaði sína kosningabaráttu
svona snemma. Og ekki var það af ótta við að
einhver annar myndi bjóða sig fram. Honum
fannst enginn annar líklegur til þess. Ónei. Held-
ur var það vegna áralangs haturs Olafs á bróður
sínum sem bjó í Ólafsvík og hafði sigrað hann í
formannskjöri Lionsldúbbsins á staðnum. >■
Það hafði bara
djöjulli margt gerst
í stigaganginum á
þessum tveggja ára
valdatíma Olafi og
styrjöldinni við
Dabbý Olesen var
engan veginn lokið.
Hún var nú í
framboði gegn
honum afiur og í
þetta skiptið með
geltandi tromp
undir hendi.
F j ö 1 n i r
sumnr '97 81