Fjölnir - 04.07.1997, Blaðsíða 83

Huldar Breiðfjörð Maður brýtur hund
h
þegar hann skipd. En það var langt frá því að
keppnisskapið í Olafi væri eitthvað að dala og þó
hann væri fárveikur og voðalega vindlaus eitthvað
spáði hann í það á tímabili að fá Berthold yfir til
að skora á hann í prumpkeppni og gulltryggja
þannig atkvæðið hans. En hætti svo við, hann
þurfti ekki að hafa áhyggjur af Berthold eftir að
hafá dröslað honum heim til sín hvað eftir ann-
að, það var Dabbý Olesen á fjórðu sem hann átti
að vera að hugsa um. Og einmitt þegar hann var
að því hringdi dyrabjallan.
2.
A stigaganginum stóð Dabbý brosandi og upp-
dressuð í krumpugalla og háa hæla. Reyndar
skældist brosið aðeins þegar fjögurra daga gömu!
°g nánast sjáanlega massíf prumpulyktin í íbúð
Olafs sparkaði framan í hana svo hún þurfti að
styðja sig við handriðið. En Dabbý var sterk. Það
herðir eldri konur að burðast vikulega með Hag-
kaupspoka í sitthvorri hendi upp fjórar hæðir
e*ns og hún hafði gert síðan hún sat föst í lyftu í
kerlunni heilan dag fýrir nokkrum árum. Já
Dabbý var sterk. Og afþakkaði kurteislega þegar
Olafur gerði sig líklegan til að styðja hana inn í
íbúðina um leið og hann tautaði eitthvað um að
eldhúsvaskurinn væri stíflaður hjá sér.
Hún sagðist bara vilja athuga hvort ekki væri
aht í lagi með hann því hún hefði ekkert séð
hann á göngunum í fjóra daga. Og Olafur sagði
Jujú hann væri bara búinn að vera föndra þetta
við stíflaða vaskinn og hún sagði að hann væri
afskaplega laghentur og hann þakkaði henni
afskaplega vel fýrir það og hún sagði að hann ætti
nu ekki að vera að þakka sér því það væri hún
sem ætti að þakka honum fýrir allar lagfæring-
urnar og hann þakkaði henni ekki fýrir það.
Svo sameinuðust þau við stofuborð Olafs í
emskærum áhuga á hússtjórnarmennsku og við-
bjóði á gæludýrunum? hjá fólkinu í kjallaranum.
hað átti ekki að halda gæludýr í fjölbýli. Nei af
°8 frá. Nei auðvitað átti ekki að halda gæludýr í
fjölbýli. Nei alls ekki. (Þögn) Jájá. (Þögn) Já það
held ég nú. Já þannig var nú það.
Effir smástund fór þó að losna um málbeinið
a Dabbý, enda ekki laust við að hún væri orðin
dálítið tipsí af lyktinni. Og hún sagði honum frá
þVl að hún hefði farið í vel heppnaða þarmastytt-
lngu fýrir þremur árum. Hún hefði nefnilega
verið dálítið fýrir konfektið og feitmeti en svo
harið í aðgerðina og hætt öllu kólesterolsukki í
hjölfarið. Jájá. En það hefði líka hjálpað henni
uukið að flytja frá Dalvík og losna undan systur
Slnni sem sinnti formennsku í verkakvennafélag-
lnu Sókn og var svona og þannig. Þær höfðu
reyndar ekki mikið samband lengur og sjálf var
bún hætt í Sókn. Jájá.
Olafur sagði ekki mikið. Enda fór nánast öll
embeiting hans í það að halda vindganginum í
skefjum en eitthvað minntist hann þó á að hann
v*ri með snert af asma og bakið væri nú orðið
dálítið slappt.
Svo var dodo.
Já það gerðist heldur snögglega hjá þeim
Dlafi og Dabbý. En þannig eru íslendingar líka
dálítið. Maður gæti reyndar haldið að svona væri
astln- Líklega var það samt eitthvað annað. Og
ekki má gleyma lyktinni. En áður en þau vissu af
a krumpugallinn og föt Olafs á brúnmynstruðu
^vefnherbergisteppinu en þau uppi í rúmi að
eika sér að því að fella hrukkurnar hvort á öðru
Saman og gerandi allt þetta hitt sem er svo miklu
úknara að lýsa.
Jájá.
Daginn eftir byrjaði Dabbý svo að taka þátt í
stl8agangsdúdinu með Olafi. Þegar hann sópaði
''nddyrið hélt hún undir fægiskófluna. Þegar
unn skipti um peru stóð hún við stigann og tók
a móti gömlu perunni og henti í ruslið. Þegar
ann skrúbbaði veggjakrot skipti hún um vatn.
' Jg þegar þau rákust á Berthold dauðan einhvers-
staðar tók hún undir lappirnar. I pásum var svo
°do. Og því meira sem styttist í kosningar voru
uftar og ohar pásur. Enda sá Olafur varla ástæðu
^il að halda þessu striti áfram því hann var orðinn
öruggur um hundraðprósentin. Síðasta vikan var
svo ein samfelld dodopása. Og deginum fýrir
aðalfund eyddi Olafur í að spássera sigurviss um
bæinn og skoða faxtæki.
Þegar hann kom heim stóð Dabbý fýrir
framan dyrnar. Það hlakkaði í honum. Atti nú að
sníkja pásu? Hún var draumur í dós. Þvílík orka!
Hann þyrfti að athuga með svona þarmastytting-
araðgerð. Hvernig yrði hann þá? Já það hlakkaði
í Olafi. Hann hafði látið taka frá fína faxmaskínu
og nú var ekki nema sólarhringur í formannsdtil.
Hundrað prósent sigur. Og brósi gæti átt sig.
En nei, Dabbý þurfti að tala við hann út af
öðru.
3.
Það er kannski ekki alveg hafandi eftir Olafi og
Dabbý það sem þeim fór á milli þarna í stiga-
ganginum þegar í ljós var komið að þau hygðust
bæði bjóða sig fram til formennsku í húsfélaginu.
Það er eflaust líka nóg svo fólk fái nú smjörþef-
inn af þessu að segja frá því að Olafur kallaði
hana „undirförla meri“ átta sinnum en hún hann
„krumpaðan plottarapung“ níu sinnum og svo jú
því að Olafur hrópaði: „Hafið þér þá verið að
ríða mér upp á atkvæði húsfélagsmellan þín,“
þegar hún strunsaði foxill í burtu.
Jájá.
Líklega er fátt óskiljanlegra og sorglegra en
þegar tveir elskhugar fara að hatast. Og það hatur
er magnaðra en nokkuð annað. Til að skilja að-
eins betur þessa tilfinningu hafði ég samband við
Brynhildi Konráðsdóttur sálfiræðing, lýsti fýrir
henni sambandi Olafs og Dabbýar og bað hana
að koma með sérfræðilegt álit. „Hatur elskenda á
sér auðvitað alltaf einhverjar rætur og í tilviki
Olafs og Dabbýar sýnast mér þær liggja ansi
djúpt í persónuleikum þeirra. Það er augljóst að
þetta Lionskjör á Ólafsvík hefur farið illa með
innra sjálfstraust hans. Enda nokkuð slæmt tap.
Svo hafa liðið mörg ár en Olafur í raun aldrei
tekið á þessu fýrr en núna. Og þá er það dálítið
íslenski þjóðarkarakterinn sem kemur upp í
honum, það á að redda hlutunum með einhverju
voðalegu átaki og stórsigri. Þó þessi sex mánaða
undirbúningur sé auðvitað mjög aðdáunarverður.
En svona átaksfíkn sér maður oft. Til dæmis hjá
karlmönnum sem eru með slæma minnimáttar-
kennd vegna ytri offitu og ætla svo að bjarga öllu
með því að taka ofsalega á því í fýrsta tímanum í
líkamsrækt. En enda svo kannski á því að fara í
bakinu. Nei, þessi skortur á sjálfstrausti Olafs
kallar á mikla persónuleikavinnu, alveg heilmikla.
En þangað til hann tekur á sínum málum beinir
hann auðvitað hatrinu á eigin vanmætti að fýrr-
verandi elskhuga sínum Dabbý. Hvað hana
varðar virðist mér eitthvað vera á bakvið þetta
systratal hennar og því þegar hún minntist á
Sókn. Maður getur vel ímyndað sér að hún hyggi
nú á framboð af nákvæmlega sömu ástæðum og
Olafur. Þá er hatur hennar á honum bæði parallel
hans hatri og um leið antical, og slíkt hatur endar
oft í slæmu persónuleikaklíma. En svo má auðvit-
að ekki líta framhjá því að það er mjög mikið í
húfi hjá þeim.“
Já það var mikið í húfi. Og Olafur einhvers-
staðar á milli þess að vera brjálaður og niðurbrot-
inn maður. Honum sýndist Snæfellsjökull frussa
Lionskallahlátri og sá fýrir sér hvar faxtækið var
tekið úr hillunni fýrir fráteknar vörur og sett
aftur fram í búð. Helvítis merin. Krumpaði
plottarapungur?
Hundrað prósentin voru out. Hún myndi að
sjálfsögðu aldrei kjósa hann. En ætti hún séns á
að sigra? Hvað ef hún væri búin að tala við hel-
vítis liðið í stigaganginum. Hann vissi að hann
var með Berthold öruggan, og La La ef hann
myndi bara hringja og fá hana til að mæta. Sjálf-
ur hafði hann eitt atkvæði. En þetta voru bara
þrjú atkvæði. Og það yrðu sjö í pottinum! Ókei,
Dabbý... plottpíka hafði eitt atkvæði og þá voru
þrjú eftir sem hún gæti verið búin að tryggja sér
án þess að hann vissi af. Tvö hjá ungu pörunum
á 3.h. t.h. og 3-h. t.v. og svo undarlega heim-
spekinemanum á 4.h. t.v. Hingað til hafði hann
talið sig vera öruggan með þetta fólk eftir allt
nammið á húsfimdunum og startið á morgnana.
En nú var allt breytt.
Hann rauk út og hljóp upp á þriðju. En það
fýrsta sem hann sá var hvar Dabbý stóð brosandi
og uppstríluð á ganginum fýrir framan 3.h. t.h.
og rakti stefnuskrá sína fýrir of áhugasömum
húsráðendunum. Helvítis! Hún var búin að ná
þeim. Hann strunsaði framhjá henni að 3.h. t.v.
og hringdi dyrabjöllunni. Dabbý leit illilega á
hann og byrjaði að tala hraðar.
Á meðan Olafur útskýrði stefnuskrá sína fýrir
fólkinu sem kom til dyra gjóaði hann augunum
öðruhverju á Dabbý sem virtist orðin pirruð á
endalausum spurningum unga parsins en barðist
við að brosa framan í það milli þess sem hún leit
með morðglampa til baka á hann. Olafur varð
stressaðri og stressaðri. Hann yrði að ná að klára
á undan og komast upp á fjórðu áður en Dabbý
næði atkvæði heimspekinemans. Því fólkið sem
hann var að tala við virtist bara ætla að hugsa
málið.
Dyrnar á 3.h. t.h. og 3.h. t.v. lokuðust á
sama augnablikinu. Það ríkti dauðaþögn á stiga-
ganginum. Dabbý og Olafur litu einbeitt hvort á
annað. Mínúta leið. Hvorugt hreyfði sig. Tvær
mínútur. Þau störðu hvort á annað. Þrjár mínút-
ur. Fjórar. Og dauðaþögn.
Olafur beit saman jöxlum. Dabbý yggldi sig.
Fimm mínútur. Og þá stökk Dabbý af stað í átt
að stiganum. Olafur þaut á eftir. 3.h. t.h. íbúðin
var nær stiganum og því var Dabbý strax komin
með gott forskot. En Olafur herti á sprettinum.
Hún var komin að stiganum. Hann píndi 69 ára
gamlan líkamann áfram. Reyndi að gleyma aldr-
inum. Þú ert bara fimmtán. Þú ert bara fimmtán.
Hann gaf allt sitt. Hún var komin upp hálfan >■
■mb Auglýsing —
TKJ ADFERDIN
(...framhald)
II. LAUSN VERKEFNIS/VANDA-
MÁLS
1) Þátttakendur skrifa niður
á 6 sinnum 10 cm spjöld
mögulega lausn á
verkefninu/vandamálinu.
2) stjórnandinn safnar
saman spjöldunum og
dreifir þeim eins og sagt
er frá í fyrri hlutunum.
3) Eins og áður eru öll
spjöldin sett í flokka og
flokkunum gefin nöfn.
4) Heildarmynd er búin til af
niðurstöðu hópsins og
niðurstaða fengin.
Æskilegt er að stjórnandi
skrifi og teikni á grafískan
hátt upp á töflu hugmyndir
hópsins. Nýjar hugmyndir
spretta fram við þá aðgerð.
(meira á næstu opnu)
Hvergi og allstaðar
Undir iPARI__________________________________
Sýningaraðttaðan