Fjölnir - 04.07.1997, Síða 84

h
Huldar Breiðfjörð Maður brýtur hund
TKJ ADFKRDIN
(...framhald)
NOKKRAR
SKAPANDI ÆFINGAR
DHÖMLUR
Notaðu orð sem lykla til að
opna fyrir hugmyndir um
sköpun.
við sköpun hefur eitthvað...
stöðvast
verið bælt
fryst
misheppnast
breyst
verið þvingað
verið gagnrýnt
misskilist
?
Bættu við listann.
Skoðaðu vel hvað hefur
gerst hjá þér sem hamlar
skapandi vinnu og eins
hvaða hugmyndir þú hefur
um sjálfan þig út frá því.
2) MINNINGAR UM
SKAPANDI STARF
Hvað hefur þú skapað?
Manstu eftir þvi að hafa
skapað eitthvað?
Manstu eftir einhverju sem
hefur verið skapað?
Manstu eftir því að hafa
fengið hugmynd?
3) ORÐ
Fáðu hvern fyrir sig til að
koma með fyrsta orðið sem
kemur í huga hans og síðan
að halda áfram með öll þau
orð sem honum dettur í
hug. Hugmyndin er að kom-
ast handan við ritskoðun
hugans. vanalega hægir
fólk á sér í þessari æfingu
og verður meðvitað um þau
orð sem það segir. Mikil-
vægt er að útskýra vel
tilgang æfingarinnar. Hraði
og ósamstæð orð valda því
að það losnar um hug-
myndahömlur.
4) SAGA ÚR ORÐUM
Þessi æfing er útfærsla á
orðaæfingunni. Nú taka allir
þátt i því að koma með orð
og mynda saman setningu.
Setningarnar verða síðan að
sögu, lýsingu eða frásögn.
Reynið að leiða söguna í
fáránleika og fara út fyrir
hugsanlega almenn vel-
sæmismörk. Þegar margir
eru samábyrgir um söguna
er meiri möguleiki á því að
losni um hömlur.
(meira á næstu opnu)
Fj
84
ö 1 n i r
timarit handa
islendinqum
sumar '97
srigann. Pú ert bara fimmtán. Þú ert bara
fimmtán. En það var djöfulsins hraði á Dabbý
enda vön eftir Hagkaupspokaburðinn. Þú ert
bara fjórtán, þrettán, átta. Þú ert tígur, hlébarði,
eldflaug, eitthvað annað en þú. Hann dró aðeins
á hana, var hálfnaður með stigann, þegar hún var
komin upp 2/3. En Olafúr var byrjaður að þrey-
tast. Hann var ekki fimmtán. Bilið á milli þeirra
jókst aftur. Hvað átti hann að gera?! Ókei, nú
varð hann að vera heppinn. Hann reif sig úr öðr-
um inniskónum á hlaupunum. Hann varð að
vera heppinn.
Dabbý var í efsta þrepinu þegar Olafur kast-
aði köflóttum skónum. Og á meðan hann klauf
loftið og nálgaðist fætur hennar heyrði Olafúr
organdi hláturinn í bróður sínum og rifjaði upp
Lionskjörið á Ólafsvík einu einni enn. Hann sá
fýrir sér þegar atkvæðin voru talin upp úr köss-
unum. Hann sá fyrir sér bróður sinn skála hlæj-
andi við hina meðlimi félagsins. Hann sá fyrir sér
sjálfan sig þegar hann sat úti í horni og reyndi að
bera höfuðið hátt. Hann sá fyrir sér sveitta og út-
rétta hendi bróður síns þegar hann neyddist til að
óska honum til hamingju. Og hann sá fyrir sér
flennistóra fyrirsögnina yfir fréttinni af kjörinu í
Víkurpóstinum.
Óþolandi hlátur bróðurins þagnaði þegar
inniskórinn lenti undir fæti Dabbýar. I augnablik
vó hún salt á toppi stigans og fálmaði með hönd-
unum út í loffið, en féll síðan aftur fyrir sig og
kom rúllandi á fleygiferð niður þrepin, svo Olafúr
rétt náði að færa sig undan, og skall á veggnum
niðri á þriðju hæð. Olafi létti og gekk í hægðum
sínum upp á fjórðu. Fyrir neðan lá Dabbý rotuð.
a.
En nóttin var erfið. Heimspekineminn á fjórðu
hafði sagt að hann gæti ómögulega tekið svona
stóra ákvörðun strax og byrjað að tala um að öll
mál hefðu tvær hliðar og því þyrfti að ígrunda
hlutina. Eins yrði hann auðvitað að hafa sam-
band við kennarana sína og spyrja hvað þeim
fyndist áður en hann kæmist að niðurstöðu um
hvort þeirra hann myndi kjósa.
Olafur vissi því ekki hvað spekingurinn
myndi gera. Og svo var La La að klikka og ekld
klár á hvort hún kæmist á fúndinn daginn eftir.
Fyrr um daginn hafði Gerti reynt að fremja sjálfs-
morð með því að kasta sér niður ruslarennuna.
En sem betur fer verið svo ruglaður að hann
gleymdi að fara upp úr kjallaranum áður en hann
henri sér niður. Henni virtist hann engu að síður
hafa skollið nokkuð harkalega með höfúðið á
bert steingólfið í ruslageymslunni því hann var
búinn að vera stjarfúr og frosinn allan daginn. Að
vísu gat þetta líka verið kvíðakast. En þó það væri
ekki öruggt að La La kæmist ætiaði hún að gera
sitt besta.
Það var bara ekki nóg. Kosningarnar gátu
farið allavega. Það voru þrjú atkvæði í pottinum
sem voru óörugg. Parið á þriðju, heimspekingur-
inn og Gerti og La La. Nóttin var erfið.
Og allur næsti dagur líka. Samkvæmt sjö-
undu grein húsfélagsreglnanna var nefnilega al-
gjörlega bannað að vera með áróður á kosninga-
dag. Eða eins og segir í reglunum: „...Hver sá
sem slíkt athæfi viðhefir hefir þar með fyrirgjört
rétti sínum með öllu til húsfélagzframboðs af
nokkuru tagi.“ Olafúr minnti því á ljón í búri
þegar hann hringsólaði eirðarlaus um sjálfan sig
og stofúhúsgögnin.
Allavega.
Ræðunámskeiðin í Lions á sínum tíma hjálp-
uðu Olafi yfir mestu taugaveiklunina þegar hann
hélt framboðsræðuna. Hann stóð þráðbeinn í
baki þessa tvo tíma sem ræðan tók í dótaherberg-
inu í kjallaranum þar sem íbúarnir voru allir
samankomnir. Talaði skýrt og kvað fast að og
notaði ábúðarfullar handahreyfingar þegar hann
lagði áherslu á að hann væri rétti maðurinn í
embættið og vísaði í því samhengi til eigin fram-
takssemi undanfárna sex mánuði. Klvkkti svo út
með því að mannleg samskipti og jú góð fram-
koma væri honum töm og í rauninni eitt af hans
áhugamálum. F.nda væri hann vog.
Ræða Dabbýar tók aðeins klukkutíma og var
byggð á annarri taktík. Dabbý spilaði meira á
mannlegu nóturnar og sagðist hreinlega elska
fólk. Hún bara hreinlega elskaði fólk. Sérstaklega
sagðist hún elska fólkið í stigaganginum. Það
væri fólkið sem hún elskaði mest. En varð litið á
Olaf og fór þá að tala um að hún elskaði ljósgráa
teppið á stigaganginum og hvítu veggina og sætu
blómin í hornunum á hverri hæð. Hún sagðist
elska brúnu viðarhurðirnar á göngunum. Hún
hreinlega elskaði þennan stigagang og væri hægt
að biðja um meira af formanni? Að lokum lofaði
hún svo lægra húsfélagsgjaldi, friði á jörð og lagði
áherslu á að það þyrfti að fjölga konum í em-
bættum á landinu.
Þetta virtist ætla að verða helvíti jafnt og
erfitt að sjá á andlitum íbúanna hvort formanns-
efnanna þeim líkaði betur. Andrúmsloftið í dóta-
herberginu var orðið magnþrungið, ef einhver er
einhverju nær með að vita það. Og Olafur hélt
að hann myndi fá hjartaáfall af stressi þegar hann
fylgdist með Berthold ganga á milli íbúanna og
safna atkvæðunum í fituga poppskál. Ekki skán-
aði svo ástandið þegar það þurfti þrjár talningar
til að fá úrslitin á hreint. En á endanum staðfesti
kosningastjórinn Berthold að Olafúr hefði hlotið
fjögur atkvæði en Dabbý þrjú og hann væri því
réttkjörinn formaður húsfélagsins til tveggja ára.
Dabbý trylltist. Og á meðan undrandi
íbúarnir börðust við að halda henni frá hinum
nýkjörna formanni öskraði hún hvað eftir annað:
„Hafið þér verið að ríða fleirum en mér Olafur!"
En Olafúr glotti bara og sagði: „O ætli sumir hafi
ekki komið eins nálægt sumum og sumir kærðu
sig um?“ Svo hló hann inni í sér. Enda nokkuð
fyndið.
En næstu tvö ár átti Olafúr eftir að hlæja lítið
inni í sér. Dabbý var komin í heilagt stríð. Fyrst
hún hafði þurft að sjá af formennskunni í krans-
æðóttar hendur plottarapungsins var hún ákveðin
í að gera valdatíma hans að hreinu helvíti, sýna
fram á vanhæfni hans í embætti um leið og hirða
svo af honum stólinn f nasstu kosningum.
Á nóttunni læddist hún um stigaganginn og
úðaði kaffi á veggina eða mokaði snjó fyrir and-
dyrið eða skvetti vatni á dyrasímann eða úr
hlandkoppnum í þvottahúshornin eða braut
perur í loffum. Svo mætti hún á húsfúndi, og
það var sko ekki sama hæga konan sem einu
sinni hafði sagt svo fátt. Ónei. Hún hélt langar
og hvassorðar ræður um að Olafúr væri með öllu
vanhæfúr formaður og benti á að veggirnir væru
blettóttir og nafnamiðarnir í dyrasímanum ill-
læsilegir og það væri kattahlandslykt í þvotta-
húsinu og stigagangurinn væri jafnilla lýstur og
hliðargata í údensku melluhverfi og hún þyrfti að
ösla snjó upp að hnjám til að komast inn í and-
dyri. Hverskonar eiginlega eymd væri þetta? Ef
Olafúr ætlaði ekki að standa sig betur en raun
bar vitni þyrfti augljóslega að kjósa nýjan for-
mann ekki rétt?!
Olafúr þurfti því að dútla við að þrífa eftir
Dabbý í upp undir 16 tíma á hverjum degi til að
sýna íbúunum fram á að hann hefði allt undir
kontról. En auðvitað vissi hann hvernig í öllu lá,
sérstaklega vegna þess að lyftan í húsinu var alltaf
hrein að innan og í fínu lagi. En Dabbý var eitur-
pæld í sínum skæruhernaði og á meðan Olafúr
náði ekki að standa hana að verki og taka terror-
ismann upp á vídeóteip hafði hann engar hald-
bærar sannanir til að sýna hinum íbúunum. Fólk
myndi bara halda að hann væri klikkaður ef hann
færi að reyna sannfera það um að Dabbý migi í
þvottahúshornin á nóttunni. Og þegar hann
stakk upp á að húsfélagið keypti öryggismynda-
vélar og setti upp á göngunum sagði fólk nei
takk, það væri nóg að hafa Böðvar Bragason og
félaga mænandi á sig á öðruhverju götuhorni.
En það var sama hvað Olafur þreif marga
tíma á dag til að hafa helvítis stigaganginn í lagi,
alltaf náði Dabbý að snúa einhvernveginn á hann
og kvarta yfir því á næsta húsfúndi. Hún hellti
vítissóda í blómapottana og kvartaði yfir að
blómin væru öll að drepast, kannski væri það
táknrænt fyrir ástandið ha! Og hún gaf krökkun- ]
um í hverfinu tússpenna og spreibrúsa, hleypti
þeim svo inn í stigagang og sagði þeim að
„skreyta“ veggina, en kvartaði svo yfir því að
stigagangurinn liti út eins og gettó! Henni liði
eins og hún ætti heima í gettói! Eins og gyðingi!
Liði virkilega engum öðrum en henrii eins og
gyðingi! Og íbúarnir litu spyrjandi hver á annan
þar sem þeir sátu í dótaherberginu. Nei það leið
nú engum eins og gyðingi, enda var fólk ekki
klárt á því hvernig gyðingum líður svona yfirleitt, j
en jú vissulega var ástandið orðið nokkuð slæmt. ;
En Olafúr tórði í embætti með því að dúda
allan sólarhringinn. Hann skyldi aldrei láta hel-
vítis merina hrekja sig frá völdum. Á endanum
gat Dabbý ekki kvartað undan neinu nema
ldæðaburðinum í stigaganginum. Og fékk það í
gegn að tekið var upp júníform sem fólk varð að
klæðast þegar það kom heim úr vinnu. Nokkra
daga á eftir voru því íbúar Efstaleitis klæddir í
bláan samfesting með annaðhvort hvíta slaufú
(karlmenn) eða slæðu (kvenfólk). Gestir urðu að
vera í rauðum slíkum galla. En á næsta fúndi
kvartaði Dabbý yfir því að það væri brot á mann- |
réttindum að skikka fólk til að klæðast júníformi 1
heima hjá sér, öllu var hætt og gallarnir gefnir til 'i
stríðshrjáðra í Bosníu. Það fólk þyrfti meira á
þeim að halda.
Svo varð friður.
En Olafur varð bara enn stressaðri við það.
Hann vissi að Dabbý var ekki hætt og hlaut nú
að vera undirbúa eitthvað djöfúllegt fyrst hún
hafði ekki tíma til að læðast um á nóttunni og
skemma. Áður vissi hann allavega hvar hann
hafði hana en hvað myndi merin gera næst?
Hann sá hana fyrir sér birtast í stigaganginum
með ívar Hauks við hliðina á sér eða koma þjót-
andi í gegnum hurðina með vélsög. Hann hætti
að þora að opna póstinn sinn og byrjaði að ganga
með kökukefli í sérstöku innanklæðahulstri. Á
tímabili þorði hann ekki að taka lyftuna. Hún
gæti verið að bíða við rafmagnstöfluna niðri í
kjallara. Og svo myndi hún kveikja í þegar hann
sæti fástur. Hún var að taka hann á taugum.
Helvttis ffiður.
6.
En dag einn, þegar ímyndanir Olafs um ráða-
brugg Dabbýar voru orðnar svo stórar að hann
var farinn að finna fyrir innilokunarkennd í eigm
höfúðkúpu, hringdi dyrabjallan.
Á ganginum stóð Dabbý glottandi og við
hliðina á henni sat lítill brúnleitur hundur með
bleika slaufú á milli eyrnanna.
„Komið þér sælir Olafúr," sagði hún hægt og
ísmeygilega.
Olafúr svaraði hikandi en þó örlírið valds-
mannslega. „Sælar Dabbý, hvað eruð þér að gera
með þennan hund? Þér virið að samkvæmt
níundu grein húsfélagsreglna er stranglega bann-
að að vera með gæludýr í stigaganginum.“
„Já Olafúr minn. Það veit ég einmitt svo vel.
Og allir aðrir hér á ganginum. En hvað ædið þér
að gera við því að það sé komið gæludýr í húsið?
svaraði Dabbý og glotti meir. „Phu, Lady Queen,
phu.“ Hundurinn reis upp, hnusaði aðeins af
ljósgráu teppinu og byrjaði að míga.
„Heyrðu hvern djöfulinn eruð þér að láta
kvikindið gera?“ sagði Olafúr og var brugðið.
„Sjáið þér það ekki Olafúr minn. Hún er að
míga,“ sagði Dabbý og glotti meir svo það skein i 'j
brúnleitt tannholdið fyrir ofan fölskurnar. Fór
svo í vasann, náði í hundakex og stakk upp í
kjaftinn á hundinum. „Thu, thu. Lady Queen
gera thu.“ Hundurinn glennti sundur afturfæt-
urna og skeit.
„Heyrðu hver djöfúllinn! Hundskist út með
helvítis kvikindið!" öskraði Olafur reiður og
stressaður. ,Þér vitið vel að það er harðbannað að |
vera með svona skepnur hérna!“
„Já Olafur minn. F.n hvað ætlið þér að gera
við því?“ svaraði Dabbý róleg. Ræskti sig aðeins
og öskraði svo: „Meðan Lady Queen er hjá mér
er það sönnun þess hversu framtakslaus ►