Læknablaðið - 15.12.1948, Qupperneq 39

L Æ KNABLAÐH)
145
dags. sama dag, ei' m. a. þessi
lýsing á einkennum veikinnar:
„. . . . Byrjar með höfuð-
verk og verk aftan í háls-
inum og niður eftir bakinu
og eymsli, nokkur hitasótt
(ekki mjög mikil), alloft
uppköst. A 2. eða 3. degi
kemur svo venjulega mátt-
leysi (total paralvsis) i út-
limina, annað hvort handlegg
eða fót eða báða handleggi
og báða fætur eða alla útlimi;
um sama leyti fær sjúkling-
urinn venjulega þvagteppu
og hægðaleysi (líklega af
máttleysi í þvagfærum og
görnum). Þegar sjúkl. deyr
ekki þá eru öll sjúkdómsein-
kennin horfin eftir ca. viku,
önnur en máttleysið, sem
lielzt enn í öllum sjúkl.
Enginn hefur fengið snert af
hálshólgu. Engin útbrot“.
I öðru bréfi til stjórnarráðs-
(dags 2/6), þar sem greint er
frá tildrögum til seinni ferðar-
innar, er tekinn upp kafli úr
bréfi hreppstjórans í Borgar-
hafnarhreppi, er telur að 3 hafi
fengið veikina í Mýrahreppi og
8 í Borgarhafnarhreppi, en
Ö. Th. mun ekki hafa talið
nægar sönnur fyrir, að svo hafi
verið.
Af þessum skýrslum er það
ljóst, að veikin í Hornafjarðar-
héraði — þ. e. Suðursveit á
Mýrum — 1905, fékk nafnið
öræfaveikin af því, að veiki
með sömu einkennum var
talin hafa gengið í öræfum
skömmu áður sama ár, en veik-
innar 1903 er þarna hvergi
getið.
1 áður nefndu yfirliti í heil-
hrigðisskýrslunum 1911—1920
hafa því sýnilega orðið ára-
brengl og hefur það hjálpað til,
að einnig veikin í öræfum 1905
var af héraðslækni talin vera
barnaveiki, en ekki verður séð
hvort hans hafi þá verið vitj-
að.
1 gögnum þeim, er hér hafa
verið rakin, er að vísu engin
lýsing á veikinni í öræfum
1905 önnur en sú, er felst í því,
að þegar mænusóttin kom
skömmu síðar upp í næstu
sveit, Suðursveit, taldi fólk þar
þetta vera sömu veikina. Ó. Th.
gengur og út frá því að svo liafi
verið, enda segir hann, að veiki
með mjög líkum einkennum
hafi gengið þar, er og fleira í
skýrslum hans, sem styður J)að.
Það vill nu svo til, að kunnugt
er um fóllc í öræfum, sem hafði
lamanir af völdum mænusóttar,
er átti að hafa gengið þar um
þetta leyti. Sá ég t. d. konu þar
fyrir nokkrum árum með lítils-
háttar lömun í handlegg, sem
hún taldi eftirstöðvar af mænu-
veiki, er hún hefði fengið, er
hún var 24 ára, en hún var
fædd 2/3 1880.
Landlæknir, Vilmundur Jóns-
son, skrifaði nú nýlega Bjarna
Sigurðssyni, Hofsnesi í öræf-
um, kunnum fróðleiksmanni,