Læknablaðið - 01.10.1971, Síða 11

LÆKNABLAÐIÐ
171
þarf fyrst og fremst skilning á markmiði þess af hálfu stjórnar sjúkra-
hússins, hvort sem um er að ræða framkvæmdastjóra, læknaráð,
bókasafnsnefnd eða stjórn hjúkrunarliðs. Þessir aðilar verða að ganga
á undan í því að nota safnið og kynna það starfsliði sínu, þekkja
þjónustumöguleika þess og efla þá, m. a. með því að sjá um, að bóka-
vörðurinn fái að fylgjast með málum sjúkrahússins og framtíðar-
áætlunum þess og að hann hafi þá aðstöðu og aðstoð, sem nauðsynleg
er.
En lítum nú inn fyrir dyr ákveðins læknisfræðibókasafns, þ.e.a.s.
safns Borgarspítalans. TJndirbúningsvinna við Bókasafn Borgarspítal-
ans hófst 1967. Safnið er svokallað ,,combined“ eða ,,integrated“
bókasafn, það skiptist í tvo hluta, annars vegar almennt safn og
hins vegar læknisfræðisafn. Almenna safnið er aðallega ætlað sjúkl-
ingum, en starfsliðið hefur einnig frjáls afnot af því. Aðalþjónusta
almenna safnsins liggur í heimsókn bókavagns á sjúkradeildir, og er
safnið svo til eingöngu notað í því skyni að veita sjúklingum af-
þreyingu. Hins vegar er mjög æskilegt, að markmið þess sé einnig
þátttaka í aðlögun og endurhæfingu sjúklinga, og hefur bókakostur
safnsins verið byggður upp með það fyrir augum, að í framtíðinni
geti hann orðið liður í lækningu, t. d. í sambandi við ýmis geðræn
eða samfélagsleg vandamál sjúklings. Söfnin tvö eru nú sitt á hvorri
hæð í turni spítalans, en í framtíðinni er þeim ætlað rúm á sömu
hæð og þá í nánari tengslum við samgönguæðar hússins. Til gamans
má geta þess, að útlán úr almenna safninu námu 12000 bókum og
tímaritum á síðastliðnu ári.
Læknisfræðibókasafn Borgarspítalans er staðsett á 14. hæð og
hefur til umráða tvö herbergi, alls um 75 fermetra. Annað hýsir
safnkost og vinnuaðstöðu bókavarða, hitt er lesstofa með 11 sætum.
Einnig er eitt sæti í safnherbergi fyrir þá, sem nota vilja fyrirferðar-
mikil uppsláttarrit, svo sem Index medicus. Húsakynni safnsins eru
vistleg, en þröng, og staðsetning safnsins úr tengslum við þjónustu-
deildir spítalans. Safnið fær reglulega um 150 tímarit og eru þau
stærsti hluti safnsins. Aðeins fáeinir titlar, aðallega þeir íslenzku,
eru bundnir, en lau.s hefti geymd í opnum möppum, sem fljótlegt er
að afgreiða úr. Utlán á tímaritum eru töluverð og afgreiðsla á Ijós-
rituðum greinum einnig mikil. Það er stór spurning, hvort lána á
út tímaritaeintök. Tímarit eru erfitt útlánsefni og vilja mjög oft týn-
ast. Fyrirhöfnin við að innheimta þau eða panta eintak í staðinn fyrir
það, sem glatazt hefur, er ótrúlega mikil og oft árangurslaus. Einnig
getur verið erfitt að sjá af tímaritaeintaki í útlán, þegar um er að
ræða tímarit, sem fleiri en ein deild þarf að hafa aðgang að, og aðeins
er keypt ein áskrift í safnið.
I safninu eru nú 1200 bækur og töluverðan hluta þeirra þyrfti
að endurnýja. Uppbygging bókakosts í safnið hefur gengið mjög hægt,
meðal annars vegna kaupa á handbókakosti til nýrra deilda, bæði
þjónustudeilda og hjúkrunardeilda.
Handbækur deilda eru býsna teygjanlegt og viðkvæmt hugtak,
sem skiptar skoðanir eru um og bókavörður og yfirlæknir deildar
þurfa að finna lausn á. Frá sjónarmiði okkar bókavarða eru hand-