Læknablaðið - 01.10.1971, Qupperneq 51

LÆKNABLAÐIÐ
205
kröfur, sem þau ættu að mæta með einurð og þekkingu, en vísa
óáþyrgri gagnrýni á bug. Ræðumaður taldi, að læknisstarfið ætti að
vera sjálfstætt og hafa það æðsta markmið að líkna og lækna og
vernda hvern sjúkling, af þessu mættu læknasamtök aldrei missa
sjónar.
Umræður um verkefni læknasamtaka
f umræðum kom fram, að læknasamtök þyrftu að semja ákveðna
starfsskrá og þar þyrfti að raða verkefnunum í forgangsröð (prioritets-
række). Fyrst þyrfti að gera sér ljóst, hvort læknasamtökin ættu að
vera eingöngu fagfélög eða hvort þau ættu einnig að vera eins konar
þjóðfélagsstofnanir. Með fagfélögum er átt við, að þau séu hagsmuna-
félög, hvað snerti laun, vinnuaðstöðu og starfsskilyrði (t. d. vinnu-
tíma) ásamt því að stunda nokkra óskipulagða fræðslu, t. d. í formi
funda, eða hvort þau ættu einnig að snúa sér að þjóðfélagslegum verk-
efnum, vera stefnumarkandi í heilbrigðismálum (medical policy mak-
ing) og þar með að hafa áhrif á almenna skipan heilbrigðismála, þróun
og nýbyggingu sjúkrahúsa og annarra heilbrigðisstofnana og einnig
rekstur þeirra; annast framhalds- og viðhaldsmenntun í samvinnu við
aðra aðila í þjóðfélaginu, svo sem læknadeildir, heilbrigðisyfirvöld,
bæjaryfirvöld og sjúkratryggingayfirvöld; láta sig einnig skipta eitur-
lyfjaneyzlu, áfengisneyzlu, tóbaksneyzlu og fræðslu á sviði næringar-
fræðinnar.
Þá voru flestir þeirrar skoðunar, að læknar ættu að láta sig varða
hina almennu mengun í lofti, vatni og jarðvegi, stunda þar fræðslu
og hafa stefnumarkandi áhrif. Þá kom einnig fram sú skoðun, að á
sumum Norðurlöndunum hefði undanfarið verið nokkur ofvöxtur í
sjúkrahúsbyggingum, þannig að ekki hefði verið unnt að útvega nægi-
legt starfslið, hvorki hjúkrunarkonur né lækna; sérmenntað starfslið
hefði sogazt of mikið inn í sjúkrahúsin og á öðrum sviðum heilbrigðis-
starfseminnar, utan sjúkrahúsa, hefði orðið skortur á vel þjálfuðu
fólki. Þá kom einnig fram sú skoðun, að læknasamtökin ættu að beita
sér fyrir því, að meiri áherzla væri lögð á „preventive medicine“ en
gert hefði verið.
Það var upplýst, að í Danmörku væru nú um 4.600 læknar, en
áætlað væri, að eftir tíu ár væri sú tala komin upp í níu þúsund, og
var þó talið, að slíkt yrði ófullnægjandi.
Rædd var sú hugmynd að létta á hinum raunverulegu sjúkra-
húsum með svokölluðum sjúkrahótelum.
Þá var einnig allmikið rætt um framhalds- og viðhaldsmenntun
lækna og hlutverk, sem Nordisk Federation for Medicinsk Undervis-
ning hefur að gegna og hvernig unnt sé að styrkja starfsemi þeirra
samtaka.
Samandregin niðurstaða:
Læknasamtökin eiga að vera fagfélög og eins konar þjóðfélags-
legar stofnanir, þau eiga að semja sér starfsskrá og raða atvikum í
forgangsröð. Þau verkefni, sem snerta þjóðfélagið, eru margvísleg.
Stefnumótun í heilbrigðismálum, í sjúkrahúsbyggingum, í starfi