Læknablaðið : fylgirit - 01.08.1978, Qupperneq 25

23
hryggtinda er merkt á sjúklinginn og sam-
síða henni 8 cm til hægri er dregin önnur
lína. í skyggningu eru föll þriggja neðstu
hryggþófanna í mjóbaki merkt á sjúkling-
inn. Ástungustaðirnir eru þar sem þessar
þverlínur skera áðurnefnda línu 8 cm frá
miðlínu. Smitgát er með sama hætti og tíð-
kast við aðgerðir á skurðstofu (mynd 1).
Við ástunguna er notuð Nordenströms
nál, sem er 18,5 cm að lengd og 1 mm í ytra
þvermál. Hún er örlítið grennri en nálar
þær, sem Nordby notar. Fyrst er stungið
á hryggþófanum L4-L5. Stungið er inn
undir 45° horni við lóðrétt plan og fylgst
með hreyfingu nálarinnar og legu hennar í
sjónvarpi. Þegar nálin fer gegnum trefja-
baug finnst greinileg mótstaða. Þessu næst
er stungið á þófanum L5-S1. Nálinni er nu
beint 45° ventralt og 30° caudalt. Að lok-
um er stungið á þófanum L3-L4 á sama hátt
og þófanum L4-L5. Áður en skugga-
efni er sprautað inn, eru teknar myndir
í 2 hornréttum plönum, til þess að ganga
úr skugga um, að nálarnar liggi rétt.
Meglumin Amidotrisoas (Angiografin)
er notað sem skuggaefni. Megluminsam-
bandið var valið af þeirri ástæðu að það
veldur minni ertingu en natriumsamband-
ið, sé því sprautað utan við æðar. Heil-
brigður hryggþófi tekur ekki við meiru en
Vz—1 ml af skuggaefni, en hrörnaður
hryggþófi getur tekið nokkra ml..
Á deildinni hafa til þessa verið gerðar
discografiur á 18 sjúklingum, samtals
sprautað í 45 hryggþófa. Hryggþófana L3-
L4 og L4-L5 var oftast auðvelt að stinga
í. Hryggþófinn L5-S1 reyndist stundum erf-
iður vegna þess að breyta þurfti stefnu nál-
arinnar til þess að komast hjá mjaðma-
kambi, stórum þvertindi eða liðtindi.
Stungan er óþægileg fyrir sjúklinginn og
margítrekaðar tilraunir til ástungu voru
ekki gerðar. í 3 tilíellum tókst ekki að
stinga á þessum hryggþófa.
Hér að framan var á það minnst, að sárs-
aukatilfinning sú, sem sjúklingarnir finna,
þegar sprautað er skuggaefni í hryggþófa-
kjama, hefði upplýsingagildi. Sé lagt mik-