Stefnir: tímarit um þjóðmál og fleira. - 01.04.1931, Page 6

\00
Landið í austri.
[Stefnir
í vélrænu kerfi, og vandinn, að
skipa æðstu stöðuna væri ekki
meiri en sá, að „hver vinnukona
yrði fær um að inna það verk af
hendi“.* Þessi kenning réði, enda
fór svo, að Stalin, sem talinn er
treggáfaður maður, hefir mest
völdin og bezta aðstöðu, til að
beita sér, fylgjast með öllum mál
um flokksins, ryðja mönnum úr
vegi, ef hættulegir virðast, og
skipa nýja 1 staðinn. Stöðu hans
hefir áður verið lýst í Stefni,
þannig, að óþarfi er að fara nán-
ar inn á það svið. Rússneska ráð-
stjórnarsambandið (S. S. S. R.)
er myndað af sjö lýðveldum:
Rússneska sovjetríkinu, Hvíta
Rússlandi, Ukraine, Transkau-
kasiu, Turkmenistan, Usbekistan
og Tadsjikistan, en þessum ríkj-
um er svo aftur skift í fylki, eft-
ir vesturlenzku sniði. — Þessum
fylkjum er svo skift í kjördæmi,
og þeim aftur í umdæmi, héruð
og hverfi, en seinast í röðinni
koma einstök þorp og bæjarhlut-
ar, og að eins þar fær fjöldinn
leyfi til að kjósa bæjarstjórnir
og sveitarstjórnir, eftir því, hvað
við á. Annars er þessi skifting
svo annarleg fyrir vestrænum
þjóðum, að menn átta sig ekki
*) Theo Findahl: Russland idag.
vel á, hvernig henni er farið, en
skiftingin er stighækkandi, allt
frá þorpsstjórnum upp í lands-
hlutastjórnir, sem aftur lúta ráð-
stjórninni í Moskva.
Þegar sagt er, að fjöldinn hafi
kosningarrétt til bæja- og sveita-
stjórna, ber það ekki svo að
skilja, að kosningarrétturinn sé
almennur. Því fer fjarri. Atkvæð-
isrétt hafa þeir menn ekki, sem
hafa verkamenn í þjónustu sinni
og greiða þeim kaup, ekki heldur
þeir, sem lifa á öðrum tekjum en
verkakaupi sínu, ekki einkakaup-
menn, munkar, prestar, skyld-
menni keisarafjölskyldunnar, lög
reglumenn frá - keisaratímanum
og herforingjar frá þeim tíma,
sálsjúkir menn, og menn, sem
hafa gerst brotlegir við lög ríkj-
anna. Þessir menn eru auðvitað
ekki heldur kjörgengir. — Auk
þess, sem þeir mega hvergi nærri
kosningu koma, bætist svo það
við, að í ráðstjórnarríkjunum er
að eins einn viðurkenndur flokk-
ur, og að eins einn kjörlisti er
lagður fram, þannig, að fjöldinn
hefir eingöngu milli tvenns að
velja: að kjósa eða kjósa ekki,
og vitanlega eru allir þeir illa
séðir hjá valdhöfunum, sem ekki
mæta á kjörstað.
Allar aðrar kosningar eru ó-