Stefnir: tímarit um þjóðmál og fleira. - 01.04.1931, Síða 70

Stefnir: tímarit um þjóðmál og fleira. - 01.04.1931, Síða 70
164 Verndarvættimar við vöggu barnsins. [Stofnir við, að þú héðan af, fyrst og fremst komir til greina sem móð- ir hennar. Anni“. „Svona fer það fyrir okkur, þegar við verðum sannarlega hamingjusöm“, segir húsfreyj- an hlæjandi, án þess að gera til- raun til að sýnast hrygg, þótt henni sé boðað, að framvegis verði hún gerð afskipt. „Það stendur á sama“, segir húsráðandinn. „En finndu nú lík- ræðuna yfir mér“. „Er nú búið að halda yfir þér líkræðu?" spurði eg. „Já, nú er eg bæði dauður og grafinn“. „Eg óska ykkur til hamingju af heilum huga. Sérstaklega þér, óumræðilega hamingjusami fað- ir. Að mínu áliti hefir þú, Kári, hingað til verið húsbóndi á þínu heimili. Nú er sú dýrð úti. Héð- an af ertu ekki annað en spotta- korn, sem dóttir þín vefur um fingur sér. Eg óska, að moldin hvíli mjúkt og létt á gröf þinn- ar föðurlegu virðingar“. „Þetta er regluleg grafskrift", segi eg, „bara hún nú verði ekki orð og að sönnu“. „Það verður hún eflaust. — Sá, sem sendir hana, er sjálfur ágætis sönnun þessarar djúpu lífssanninda", oghúsfreyjan hlær svo innilega og gápkafullt, að við sjálft liggur, að hún hrærist til meðaumkunar með húsbóndanum og öllu karlkyninu í heild. „Tíminn leiðir það í Ijós; við skulum halda áfram“, segir hús- ráðandi dálítið stuttur í spuna, og af því dreg eg það, að ennþá álíti hann sig ekki með öllu for- tapaðan. „Þetta er stutt en gott“, segir húsfreyja og veifar bréfspjaldi: „Eg óska foreldrunum hjarÞ anlega til hamingju; loksins blóm meðal netlanna". „Ekki svo afleitt“, tauta eg. „Sendandinn er ef til vill blóm sjálfur“. „Auðvitað". „En hvað segja drengirnir?" „Netlublóm“, sögðu þeir fyrst, en svo hlógu þeir bara, hættu- legra álitu þeir það ekki“. „En hérna er einn til“, segir húsfreyja. — „Nú skuluð þið heyra“. „Til hamingju! Ef þú óskar, að dóttir þín fái langa og fagra lokka — og það gerir þú áreið- anlega —, get eg gefið þér gott ráð. Sjálf hefi eg reynt allar lyfjablöndur og smyrsl, er kunn eru í hinum gamla og nýja heimi — jafnvel spanskfluguplástur.
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100

x

Stefnir: tímarit um þjóðmál og fleira.

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Stefnir: tímarit um þjóðmál og fleira.
https://timarit.is/publication/1024

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.