Sveitarstjórnarmál - 01.03.1996, Blaðsíða 64

DOMSMAL
Hlið, hliðbúnaður og girðíngarefni
HLIÐBÓMUR - henta mjög vel þar
sem takmarka þarf bílaumferö, t.d.
inná vinnusvæði eða fyrirtækjaport.
Handvirk, en einnig fáanlegar raf-
stýrðar hliðbómur. Læsanlegar.
SUMARHUSAHLIÐ - staurarnir eru RISTAHLIÐ - sérhönnuð með þarfir
samtengdir undir jarðvegsyfirborði, bænda og sumarhúsaeigenda í huga.
og skekkjast því ekki. Ýmis sérbúnaður fáanlegur á hliðin.
■
HLIÐSLAR - þær henta vel
til að loka göngustígum og
vegum fyrir umferð. Opnaðar
með því að lyfta þeim upp og
snúa til hliðar þar til þær læs-
ast í 90°. Hægt að læsa.
ISLENSK FRAMLEIÐSLA
úr heitgalvanhúðuðu stáli
tryggir gott veðrunarþol,
langa endingu og lágmarks
viðhald.
RENNIHLIÐ ■ renna á hliöstæðum keflabúnaði sem er lokaður af, þannig
að ís og snjór hafa sáralítil áhrif. Handvirk eða rafknúin.
ÖNNUR HEGAT-FRAMLEIÐSLA:
• Porthlið • Göngubrýr
• Vængjahlið • Reiðhjólastandar
• Girðingarefni • Salernishús
• Grindverk og margt fleira
hegat, Smiðjuvegi 4,200 Kópavogl. Simi 567-3305. Fax 567-3177. -leið (lö luettll IMlhverfi
Islensk hönnun og gæðaframleiðsla.
Hagstætt verð.
Hringið og fáið
sendan bækling.
hegat p
greiða eignarnamsþola vegna hús-
anna og lóðarréttindanna samtals kr.
16.144.125, en þurfti ekkert að
greiða fyrir fiskreitinn.
Undirmatsgerö
Eigandinn taldi úrskurðaða mats-
fjárhæð of lága og fékk því dóm-
kvadda tvo menn til þess að meta
eignir þessar undirmati í þeim til-
gangi að afla sér sönnunargagna í
dómsmáli. Matsmennimir voru Þor-
geir Örlygsson, prófessor í eignar-
rétti, og Stefán Ingólfsson verkfræð-
ingur.
Forsendur undirmatsmannanna
voru í meginatriðum þær sömu og
matsnefndar eignarnámsbóta en
töluleg niðurstaða nokkuð hærri, eða
kr. 21.803.313, þar af kr. 819.713
fyrir lóðarréttindin og kr. 20.983.600
hvort heldur sem miðað var við
söluverð eða notagildi.
Yfirmatsgeró
Eigandinn taldi undirmatið einnig
vera of lágt og fékk dómkvadda þrjá
yfirmatsmenn til þess að meta þessar
eignir. Yfirmatsmennirnir voru
Magnús Thoroddsen hrl., Gunnar
Torfason verkfræðingur og Sverrir Kristinsson fast-
eignasali.
Yfirmatsmennirnir mátu fasteignirnar á samtals kr.
28.000.000. Auk þess mátu þeir fiskreitinn á kr.
9.400.000. Samtals mátu þeir því réttindin til reitsins og
fasteignir á honum á kr. 37.400.000.
Dómur
I byrjun marsmánaðar var kveðinn upp dómur í Hér-
aðsdómi Reykjaness í þessu máli. Dómurinn byggði á
yfirmatsgerðinni, nema hvað við ákvörðun bóta-
fjárhæðar þótti rétt „þegar litið er til þess hve þröngur
hópur kaupenda er að fiskreitnum (sic) og hann hefur að
öllu leyti þjónað tilgangi sínum sem fiskþurrkunarstaður
að lækka matsverð í kr. 6.150.000.“ Samkvæmt þesssu
ber stefnda (bænum) að greiða stefnanda (Einari Þor-
gilssyni og Co hf.) kr. 18.005.875 (kr. 37.400.000
=3.250.000 =16.144.125) auk málskostnaðar.
Álit greinarhöfundar á dómi Héraösdóms
Eg er þeirrar skoðunar að dæmdar bætur fyrir þær
fasteignir sem á reitnum voru og fyrir erfðafesturéttinn
séu of háar.
Þá er það óásættanlegt að þurfa að greiða bætur fyrir
fiskreitinn, mannvirki, sem orðið er úrelt og verðlaust.
Fræðimenn á sviði eignarréttar eru sammála um að við
ákvörðun eignamámsbóta gildi sú meginregla að eignar-
námsþoli eigi aðeins kröfu til að fá bætt fjárhagslegt
tjón. Um bætur fyrir ófjárhagslegt tjón er því ekki að
ræða. Þessi dómur er því um þetta atriði í andstöðu við
skoðanir fræðimanna í eignarrétti hér á landi (Gauk Jör-
undsson og Ólaf Jóhannesson) og annars staðar á Norð-
urlöndum (Poul Andersen og Fleicher). Afstaða 67. gr.
stjómarskrárinnar um „fullt verð" þegar verðmæti er tek-
ið eignamámi á að sjálfsögðu ekki að skýra með þeim
hætti að eignamámsþoli eigi að fá bætt fyrir verðlausa
eign og þannig beinlínis að hagnast á eignamáminu.
Lítið hefur reynt á þessa meginreglu hjá dómstólum
um að eignamámsþoli eigi aðeins að fá bætt fyrir fjár-
hagslegt tjón og hafa mér vitandi ekki gengið hæstarétt-
ardómar hér á landi um það efni. Skemmtilegt er að
nefna danskan hæstaréttardóm umjretta efni frá 1973.
Fjallar sá dómur um það hvort við Islendingar áttum að
greiða Dönum fyrir handritin. Niðurstaðan var sú að þar
sem handritin væru höfð á safni til sýnis hefðu þau ekk-
ert fjárhagslegt gildi og þurftum við Islendingar því ekki
að greiða Dönum bætur fyrir þau.
A fundi bæjarráðs Hafnarfjarðar þann 14. mars sl. var
ákveðið að áfrýja þessum dómi Héraðsdóms til Hæsta-
réttar Islands.
58