Hermes - 01.12.1988, Síða 30

28
dyrnar inn í hann og dyrnar inn til okkar
lágu alveg saman. A kvöldin voru fundir
og dansæfingar í skólastofunum, og
þetta var nærri eins og inni hjá okkur.
Fólk kom og fór, og allir voru velkomnir.
Pabbi stóð í sambandi við forystu-
menn Framsóknarflokksins og sam-
vinnuhreyfingarinnar í hverri einustu
sýslu landsins. Og það er okkur systrun-
um ógleymanleg endurminning, hve oft
var gaman að hlusta á þá og foreldra
okkar ræðast við. Sumir þessara manna
voru líka svo glæsilegir og gáfulegir að
þeir líða okkur ekki úr minni.“
„Ósjaldan voru allir þingmenn fram-
sóknar í kaffi" segir Gerður. „Eg minnist
þess líka, að þegar við Auður sváfum í
borðstofunni, rumskuðum við stundum
um klukkan fimm á morgnana við hratt
ískrið ípenna pabba. Þá var hann byrjað-
ur að skrifa greinar í Tímann. Við vorum
vanar þessu og þótti þetta allt sjálfsagt."
„Hjá okkur var ekki um að ræða að
liggja í iðjuleysi," bætir Auður við.
„Gangurinn inn í íbúðina var 11 metra
langur, og hann þurfti að fara endilangan
til að svara dyrabjöllunni. Og það var
alltaf annaðhvort í gangi, síminn eða
þér er þú sprattst upp og löngun þín bar þig yfir holtin? Vorit
þait orð eins vel valin og þegarþú ungurfórst í hestaleit með
hveitikringlu eina að nœrast á? Drakkstu þá svalt vatnið útr
heiðarsprænu og himinninn tjáði þér að gamalt fólk lýgur
alltaf. Og þá itrðu þér Ijós orð nornarinnar sem seildist eftir
þér á hvítþvegnu þurrkloftinu innan um rúmfötin, Itengd
upp tilþerris. Og íþvíað hútn gretti sig og vildi segja eittlivað
vaknaðir þú.
Ungt var Ijósið semflœddi um vitund þér. Æ, morgunn, ég
fœ ekki skynjað þig til fulls, því að sál mtn er þegar þjökuð
af erfðasyndinni. Sagði svartþröstur við steininn. Hattn hóf
sig til flugs og hann sveigðist ígolunni eins og pappírsfugl úr
Austurbæjarskóla.
Svartþröstur flaug vfir borgina. Siggi á Barónsstíg var
einn til að sjá hann. Og hann veifaði til lians. Æ, Palli var
einn í heimimtm. Dísa í Undralandi. Svartþröstur settist á
Heilsuverndarstöðina og mœlti eftirfarandi við vindhana:
Ég gekk inn eftir götu í gamla daga. Kennarinn var bezta
skinn. Pað er leikttr að lœra en langt ífrímínútur. Snúðarnir
og peli afmjólk. Lyktin af konunni sem afgreiddi var góð,
svo góð. Ó, lífið sem ekkert skynjar fyrir tvöfaldri þrá í ein-
feldni. Mosavaxið eirðarleysi mitt skaut rótum í hraun-
sprungu. Blá var kinn hennar og heift íaugum, sagði svart-
þröstttr og allt lím var bútið. Hann flosnaði upp afþakimt og
feyktist til þar til hann hafnaði ískolpræsimt og livarf niðttr
götuna i vatnssvelg. Pá vaknaði ég í svitabaði.
Ernir Kr. Snorrason. Útskr. 1963. Var
við nám og rannsóknir i Þýskalandi í
taugasálfræði og starfar á því sviði.
Hefur skrifað ýmsar ritgerðir um sál-
fræði o.fl. og gefið út Ijóðabók og
skáldsógu. Svartþróstur var prentað í
3. tbl. Samvinnunnar 1971.
Ernir Snorrason
Svartþröstur
/
nn yfir Faxaflóa flaug lítill svartþröstur og settist á Esj-
una. Par kvaddi hann sér hljóðs og ræddiþetta við stein-
Ah, þú úthagaföli klársem berð vana minn íholdiþérsvo
að svíður undan aktygjunum. Hvað hvíslaði afi okkar í eyru
Fjölskyldan í Harðangursfirði í Noregi 1924.
dyrabjallan. Pabbi talaði mikið í símann,
út um allt land, og maður heyrði, að það
var ekki bara já og amen, heldur oft deilt
fast. En mamma, sem í augum okkar var
drottning heimilisins, hafði alltaf góð
áhrif á allt og alla, hún var svo lífsglöð og
sterk og gerði okkur öllum lífið svo
skemmtilegt."
„Mamma hafði yndi af hestum og
ferðalögum“, segir Gerður. „Hún og
pabbi áttu hesta, og hesthúsið var rétt
við Sambandshúsið. Eg man að við Auð-