Hermes - 01.12.1988, Blaðsíða 119

117
Af munnlegri byggingavinnu
Það var á miðju ári 1962, að nokkrir skólafélagar frá Bifröst
fóru að ræða þann möguleika að koma sér upp þaki yfir höfuð-
ið. Það sýnir félagsþroska þessara manna að ákveðið var að
stofna félag í þessum tilgangi.
Samkvæmt fundargerðabók, sem formaður hefur varðveitt
dyggilega, var stofnfundur haldinn þann 27. september 1962.
Félaginu var að sjálfsögðu gefið nafnið Byggingafélagið
Bifröst.
A einum af fyrstu fundunum var samþykkt einróma að fara
ærlega út að skemmta sér „til að samræma hugi félagsmanna
áður en aðrar framkvæmdir hefjast", eins og segir í fundar-
gerð.
Þetta sýnir að líf húsbyggjenda á þessum tíma hefur ekki ver-
ið sá táradalur sem síðar varð, enda hugtök eins og verðtrygg-
ing og vaxtaokur ekki komin til sögunnar.
Fljótlega var hafist handa og sótt um lóð undir 2 stigahús í
fjölbýlishúsi við Háaleitisbraut, samtals 16 íbúðir. Samþykkt
var að fjölga félagsmönnum, ef umsóknin næði fram að ganga.
Vorið 1963 var félaginu úthlutað lóð undir eitt stigahús við
Háaleitisbraut og hófust framkvæmdir síðsumars þetta ár.
Að jafnaði unnu 4 til 5 smiðir við mótauppslátt en félags-
menn sáu um að rífa frá er steypt hafði verið. Miðaði verkinu
vel áfram um veturinn enda tíðarfar með eindæmum gott.
Lögðu félagsmenn hart að sér og mættu til verks flesta daga að
loknum venjulegum vinnutíma.
Gísli Jónsson formaður var að sjálfsögðu verkstjórinn og sá
auk þess um flesta aðdrætti. Átti hann Opelbifreið af station
gerð og flutti í henni flest sem til þurfti, nagla jafnt sem móta-
timbur.
Hafði Ragnar Gunnarsson eitt sinn á orði að Gísli væri best-
ur í munnlegri byggingarvinnu. Staðreyndin var hins vegar sú,
að miklu meiri tíma tók þá að afla ýmissa hluta en nú er. Oft
þurfti að hringja út um allar jarðir. Til dæmis þurfti eitt sinn að
fara alla leið austur í Hveragerði til að fá skolprör. Að sjálf-
sögðu voru þau sótt á Opelnum og hef ég alla tíð síðan haft
mikið álit á þeirri bíltegund.
Um páskaleytið 1964 var húsið fokhelt. Var af því tilefni
haldið veglegt reisugildi. Smiðirnir höfðu lagt mikla áherslu á
að það yrði gert. Að öðrum kosti myndu þeir flagga á nýreistu
húsinu með bleikum nærbuxum, okkur til háðungar. Undir því
vildi enginn sitja.
Eftir að húsið var orðið fokhelt má segja að hver hafi ráðið
framkvæmdahraða sjálfur, eftir efnum og ástæðum. En upp úr
áramótum 1964-65 fóru þeir fyrstu að flytja inn og munu allir
hafa verið fluttir um haustið.
Þegar þetta er ritað eru allir félagsmenn í Byggingarfélaginu
Bifröst fluttir úr húsinu. Síðastur fór undirritaður, snemma árs
1986. En ég held að allir eigi góðar minningar um byggingu
þessa húss og veruna þar.
Sigfús Gunnarsson útskr. 1957
Einar Björgvin
Minning
Pegar ég var lítill drengur hafði éggaman að þvíað leika mér
einn niður við hafið stundum sat ég tímunum saman úti á
klöppunum og horfði á hvernig Itafið byltist til og frá ég man
að ég hugsaði um hvernig vœri að drukkna íþessu leyndar-
dómsfulla hafi og berast svo til fjarlœgra landa þarsem sólin
var beint fyrir ofan höfuðið á manni
Einar Björgvinsson. Útskr. 1970. Hefur
stundað blaðamennsku, kennslu ogskrifað
nokkrar barnabækur. Minning varprentað
í 1. tbl. Samvinnunnar 1970.
einu sinni þegar mér þótti veðrið fjarska leiðinlegt og nennti
ekki að leika mér datt mér allt f eintt í hug að fara niður að
hafinu og atluiga hvernig vœri að drekkja sér íþvígat varla
verið mjög slœmt ekki verra en að sitja heima og hafa alls
ekkert fyrir stafni svo fór égniður að hafinu oggekk út íþað
en þegar hafið fyllti litlu stígvélin mín uppgötvaði ég hvað
það var íraun og veru kalt ég hœtti þess vegna við að drekkja
mér íhafinu gekk aftur á þurrt land fullviss um að það gat alls
ekki verið gaman að drukkna í svona köldu hafi en ég man
að um nóttina drevmdi mig undarlegan draum mig dreymdi
grátt hafog ofan á því flaut lítið blátt hjarta síðan hefur mig
ekki dreymt liti