Hermes - 01.12.1988, Blaðsíða 65

63
Núverandi nemendur Framhaldsdeildar i kennslustund, en þetta verða líka síðustu nemendur deildarinnar.
halda uppi fjölbreyttu kennslustarfi með
viðeigandi kennslutækjakosti. Af sömu
sökum hefur félagslíf nemenda verið
lítið, enda aðstaða öll léleg til slíks í
skólahúsnæðinu.
Kennsla í svona litlum skóla hlýtur að
mestu að byggjast á stundakennslu. Yfir-
leitt höfum við verið heppin með
kennslukrafta, en það breytir ekki þeirri
staðreynd að stundakennarar telja sig að
öðru jöfnu ekki hafa sömu skyldum að
gegna gagnvart skóla og nemendum og
kennarar sem hafa kennslu að aðalstarfi.
Af þeim sökum verður samband nem-
enda og kennara minna en æskilegt væri.
Einnig eru tíðari mannaskipti meðal
stundakennara en fastráðinna kennara,
og hlýtur það að teljast óæskilegt.
Ekki má svo glevma því að grunnskól-
inn, þ. e. a. s. skólinn að Bifröst, er í 150
km fjarlægð frá Framhaldsdeildinni í
Reykjavík. Þetta atriði er ákaflega mikil-
vægt, og þrátt fyrir góðan vilja skóla-
stjóra að Bifröst og tíðar heimsóknir í
Framhaldsdeildina, þá hefur verið erfitt
að líta á þessar tvær deildir sem eina
skólaheild. Vegna fjarlægðarinnar hefur
einnig verið allt of lítið samband milli
kennara beggja skóladeildanna.
Eins og flestum er kunnugt hafa verið
miklar hræringar í hinu íslenska skóla-
kerfi undanfarið og ákafar umræður um
hvert skuli stefna í skólamálum landsins.
Samvinnuskólinn hefur ekki farið var-
hluta af þessu og hefur mikið verið rætt
um framtíð hans en skoðanir verið skipt-
ar um hvert stefna skuli. Síðustu árin
þótti ljóst að framtíð skólans að Bifröst
yrði í hættu ef ekki yrðu gerðar breyting-
ar á námsfyrirkomulagi. Stafaði þetta
m. a. af því að fjöldi skóla um allt land
var farinn að bjóða svipaða námsmögu-
leika og buðust að Bifröst. Þótti sýnt að
smám saman hlyti aðsókn að skólanum
að minnka við óbreyttar aðstæður. Var
þá gripið til þess ráðs að „hækka“ skól-
ann upp um tvö ár. Undanfarna tvo vet-
ur hefur því verið kennt nokkurn veginn
„samsíða" bæði að Bifröst og í Fram-
haldsdeildinni í Reykjavík, þ.e. námi á
báðum stöðum lauk með stúdentsprófi
eftir tveggja ára nám.
Jafnframt þessu vareinnig talað um að
„hækka" Framhaldsdeildina eftir að síð-
ustu stúdentarnir vrðu útskrifaðir
þaðan. Nú hefur, eins og kunnugt er,
verið ákveðið að gera enn róttækari
breytingar á skólanum og flytja alla starf-
semi hans til Bifrastar. Afleiðing þess er
því sú. að starfsemi Framhaldsdeildar-
innar í Reykjavík kemur til með að ljúka
vorið 1989, þegar síðustu stúdentarnir
verða brautskráðir þaðan.
Á sínum tíma var Framhaldsdeildin
sett á laggirnar til að opna nemendum frá
Bifröst leið til frekari menntunar og
náms á háskólastigi. Rétt þótti að deildin
starfaði í Reykjavík, því menn töldu að
erfitt yrði að bjóða nemendum fullnægj-
andi kennslu til stúdentsprófs að Bifröst í
hinum ýmsu námsgreinum. Undirritað-
ur er þeirrar skoðunar að þessi rök séu
enn í fullu gildi. Miðað við stærð skólans
að Bifröst og stöðugildi slíks skóla hlýtur
að verða ákaflega erfitt að halda uppi
fullnægjandi kennslu miðað við þær
kröfur sem hljóta að verða gerðar til
skóla sem býður upp á kennslu á há-
skólastigi. Einnig er öll aðstaða til rann-
sókna að sjálfsögðu afar takmörkuð þar.
Revnslan á auðvitað eftir að skera úr um
hvernig til tekst.
Framhaldsdeildin mun, eins og áður
var minnst á, ljúka starfsemi sinni á vori
komanda. Eins og stofnun hennar var
eðlileg á sínum tíma, má líka segja að
hún hafi lokiö því hlutverki sem henni
var ætlað að sinna, vegna gjörbreyttra
aðstæðna í skólamálum almennt. Deild-
in sinnti brýnni þörf og hagsmunum
Samvinnuskólanemenda þegarþeir rák-
ust á múra skólakerfisins. Nú hafa þessir
múrar allir verið rofnir og nemendur á
flestöllum skólastigum geta nú án hindr-
ana í kerfinu haldið áfram á þeim náms-
brautum sem þeir hafa hug á að velja.