Hermes - 01.12.1988, Blaðsíða 39

37
Stefán Jónsson
Að slá menn í
blómagarða
æri Guðmundur.
Áður en ég fer úr bænum, vil ég rifja upp fyrir þér
samninginn, sem við undirrituðum í morgun. Að þeim
atriðum slepptum, sem varða skattstofuna sérstaklega, er hann
svohljóðandi:
Stefán Jónsson tekur að sér að skrifa bók, sem ekki verði
styttri en 160 blaðsíður og afhenda nefndum Guðmundi hand-
ritið til prentunar ekki síðar en 15. september 1961.
Stefán Jónsson tekur að sér að lesa eina próförk af bókinni.
Reykjavík 2. júlí 1961.
sign.
í fyrramálið legg ég af stað í efnisleit fyrir Ríkisútvarpið,
norður og vestur um land. Af gamalli reynslu veit ég, að ég
mun hvorki hafa tíma né sálarþrek aflögu til að hugleiða þenn-
an samning okkar næstu vikurnar. Pað vil ég að þú vitir líka.
Nú mátt þú alls ekki stökkva upp að hálflesnu bréfinu og
brigzla mér um þau firn, að ég undirbúi nú samdægurs svik á
samningi okkar. Að ég ætli sennilega að skjóta mér undan
prófarkalestrinum.
Slíkt væri brosleg ásökun.
En af hinu hef ég áhyggjur, að við skyldum ekki taka fram í
samningnum, um hvað þessi bók ætti að vera. Ég hef hugsað
málið, síðan ég kom heim, og ekki komizt að niðurstöðu.
Ég vildi biðja þig að hugleiða þetta, og ef þér skyldi skjóta
upp einhverskonar bókarefni í þanka, að hripa mér línu, eða
senda mér skeyti.
Og umfram alla muni, láttu þetta ekki dragast, því tíminn er
naumur.
Þinn einlægur.
Ég flaug til Akureyrar að morgni 3. júlí og hitti þar félaga
minn Jón Sigurbjörnsson með bifreið sína og upptökutækin.
Hann hafði verið við hljóðritun á Landsmóti Ungmennafé-
lags íslands að Laugum ásamt Sigurði Sigurðssyni innheimtu-
stjóra.
Á Laugum voru samankomin 9000 ungmenni. Sex hundruð
kepptu í íþróttum. Átta þúsund og fjögur hundruð drukku sig
útúr á laugardagskvöldið. Á sunnudag hylltu þau Jónas Jóns-
son sérstaklega.
Auk íþrótta og fyrrgreindrar skemmtunar voru ræðuhöld,
en milli þeirra stunduðu unglingarnir ástalíf í heilnæmu útiloft-
inu.
Ekki veit ég hver hefur fundið upp þá meginlygi að andi
Ungmennahreyfingarinnar sé með öllu blásinn í hafsauga af Is-
landi.
Slefán Jónsson. Útskr. 1942. Var lengi frétta-
maður ríkisútvarpsins og síðar Alþingismað-
ur. Hefur skrifað fjölda bóka, frásögur, við-
talsbækur og veiðibækur. Einnig ritað mikið af
greinum og frásögnum í blöð og tímarit. Þátt-
urinn sem hér kallast: Að slá menn í blóma-
garða er upphafskafli bókarinnar Krossfiskar
og brúðurkarlar sem út kom 7961.
Mynd eftir Árna Elfar.
Við höfðum skamma dvöl á Akureyri en sannreyndum þó
eldri sagnir um að Akureyringar taki öðrum landsmönnum
fram á ýmsa lund.
Mér hefur ávallt þótt býsna fallegt á Akureyri, og ég hef
aldrei dvalizt þar nógu lengi til þess að geta tekið afstöðu til
orðrómsins um að þar sé leiðinlegt. Sumir þeirra, sem hæst
hafa um leiðindi sín á Akureyri eru enda þess háttar menn, að
ég vildi gjarnan setjast þar að sem þeir eiga ekki langar setur í
plássi.
Dómar um náttúrufegurð og unaðssemdir byggðarlaga eru
jafnan grundaðir á hæpnum forsendum.
Einn er sá staður á Norðurlandi, sem ég heyrði engan hrósa
fyrr en 9. maí í hittifyrra. Daginn man ég vegna þess, að það
bar upp á afmælið mitt, að ég hitti mann, sem staðhæfði að sér
þætti fallegt á Raufarhöfn. Hann var uppalinn í þorpinu.
Ég kom til Raufarhafnar í fyrrasumar, rétt um sólstöðurnar
og átti þar þriggja dægra dvöl. Undir miðnættið, þegar klapp-
irnar urðu að gulli og skuggarnir milli þeirra að íbenholti, þótti
mér líka fallegt á Raufarhöfn.
Náttúrufegurð er mjög háð veðráttu. Par næst hugarástandi
skoðandans.
Ég hef lesið blaðagrein eftir heimsfrægan náttúrudýrkanda,
sem fannst ákaflega ljótt í Mývatnssveit. Hann hafði verið þar
daglangt í þokusudda - allmjög timbraður.
Og hvað sem öðru líður, þá taka Akureyringar flestum ís-
lendingum fram í starfsemi sinni. Þeir hafa með mikilli elju-
semi gert kaupstaðinn að fegurstu mannabyggð á landinu. Ef
ekki væru skrúðgarðar og grængresi að máluðum húsveggjum,
myndi þessi bólstaður í brekku mót austri við Dumbshaf
norður, vera óyndislegt þorp þrátt fyrir allan sumarskrúða
Vaðlaheiðar. Ef eins myndarlega hefði verið að unnið í
Reykjavík væri sá bær nú meðal fegurstu höfuð borga í heimi.
í ræktun andans hefur þeim tæpast gengið jafn vel, en mér
segja kunnugir að þar nyrðra hafi menn lagt hart að sér að búa
til sérstæðan Akureyrarkúltúr. Sjálfur þykist ég hafa heyrt
hans nokkurn vott í málfari, íðil hátíðlegu.