Hermes - 01.12.1988, Qupperneq 147

145
Hörður hefur um skeið unnið að máiverki af vinkonu sinni og samstarfsmanni um mörg ár, Cuðlaugu Einarsdóttur, húsmóður. Pað er portrett-
myndin, sem hann ræðir um í viðtalinu.
Svo hefurðu haldið svningar.
Ég hef haldið tvær sýningar sjálfur, og
síðan tekið þátt í samsýningum. Þú hlýt-
ur að muna eftir einkasýningum mínum,
hjálpaðir mér með þær báðar. Sú fyrri
var í félagsheimili verkalýðsfélaganna í
Borgarnesi, '12 minnir mig, og hin í
Hamragörðum '75.
Eg man að þegar við vorum að undirbúa
þessa sýningu í Borgarnesi, ákváðum við
að gera rammana sjálfir.
Það var fjandans fyrirtæki. Við létum
saga þá niður fvrir okkur í réttum lengd-
um og límdum þá saman. Svo höfðum
við engar nógu langar þvingur heldur
vöfðum með snæri og hertum að með því
að snúa upp á það. Við vorum að þessu
úti á svölunum fvrir framan íbúðirnar
okkar að Bifröst.
Þetta dugði ágætlega. Ég eignaðist eina
af þessa myndum, og hef aldrei þurft að
líma upp rammann. En sú tækni sem þú
notaðir fyrir báðar þessar sýningar var
að sumu leyti eins, en þó frábrugðin að
nokkru.
Tæknin var í sjálfu sér sú sama eða
svipuð. Jú. það var náttúrlega meira
skraut í þessu í Hamragörðum. Að öðru
leyti voru sýningarnar áþekkar að því
leyti að verkin þar voru dálítið sitt úr
hverri áttinni. Ég var með litlar myndir
teiknaðar með merkipenna á litlar, hvít-
málaðar spónaplötur. Svo var ég með
vélalakk á kartonpappír og teiknaði líka
í það með merkipenna. Flestar mynd-
anna á báðum sýningum voru natúral-
ískar, eða stílfærður natúralismi, en
sumar voru svo algjörlega abstrakt.
Geturðu lýst því í stuttu máli, hvernig
myndlist þín hefur þróast í gegnum árin?
Það er varla hægt að segja þróast, því það
er svo lítið sem ég hef gert. Þetta er mest
tilraunastarfsemi. Ég veit ekki hvað
segja skal. En það sem ég hef verið að
gera upp á síðkastið hefur verið meiri
natúralismi heldur en áður var. Þannig
byrjaði ég, og þannig lærði ég hjá Danan-
um. Það sem ég hef verið með nær ein-
göngu nú síðustu árin eru myndir sem
sýna eyðileggingu gossins í Vestmanna-
eyjum og uppbygginguna eftir það, mjög
natúralískar. Þar að auki hef ég unnið að
ákveðinni portrettmynd, olíumálverki,
sem ég hef lagt mikla vinnu í og lagði
mikið upp úr að yrði góð.
Ætli það megi ekki segja að þú hafir á
hverjum tíma tekið eitthvert tema, líkt og
þú ert með Vestmannaeyjamyndirnar
núna, og velt því fyrir þér á alla lund
þangað til þú varst orðinn ánægður - eða
búinn að fá nóg? Áður en ég kom sem
kennari að Bifröst varstu búinn að vera
með allskonar tilraunir með vélalakk
beint á karton, síðan komu hvítu spóna-
plöturnar og karton með vélalakki og