Hermes - 01.12.1988, Qupperneq 152

150
Rannveig Haraldsdóttir
Sendibréf frá Bifröst
- eða í minningu föður.
Þegar ég var að lesa próförk af þessu hádramatíska ljóði eftir sjálfa mig sem er á bls. 47 þvarr húmorinn. Ég ætlaði
einfaldlega að banna birtingu þess, enda flokkast það fremur undir bernskubrek en ljóð! En þegar krafist var að hafa
þessi ósköp með, vildi ég bæta um betur og láta fylgja með innsýn í þankagang ungrar skólastelpu fyrir 25 árum. Hér
birtast því slitrur úr gömlum sendibréfum sem ég sendi pabba mínum, Haraldi Björnssyni, frá Bifröst þegar ég var
þar í skóla 1961-1963, og hann hélt til haga.
Bifröst 4/2 ’62. Sæll pabbi minn! Ég var að heyra í ykkur
Þresti (í síma) það var sannarlega gaman! I gærkvöldi
sáum viðgamla, franska kvikmynd, mjögskemmtilega.
í dag var jazzklúbbur og í kvöld á að spila félagsvist. Flestir
skólabræður mínir eru nú komnir með örstutt hár, við fengum
rakara vegna þess að bráðum á að afmynda okkur. Það á að
taka myndir og setja þær á skólaspjald, sem við geymum alla
okkar ævi . . . Ég drukkna bráðum í því syndaflóði af prófum,
sem dynur yfir okkur. Skrifa meira seinna.
5/2 ’62. Bolludagur! í dag vakti húsvörðurinn okkur stelp-
urnar eldsnemma og hleypti okkur inn á strákaganginn. Hann
gengur alltaf í lið með okkur þegar mikið liggur við. Við röðuð-
um okkur niður á herbergin og flengdum sofandi strákana og
sögðum „bolla, bolla.“
. . . Ég var að koma úr tennis, við æfum í hálfinnréttuðum
íþróttasal og nú er ég að hlusta á II. bekkinga flytja 2gja mín-
útna ræður. Þau eru í fundarstjórnartíma og er ræðunum út-
varpað um skólann. Um leið verður mér hugsað til næsta vetrar
með samblandi af tilhlökkun og ógleði... .Nú verð ég að gjöra
svo vel og læra undir hagfræðipróf! . .
Áður var því hagað þannig, að við vorum aldrei nálægt út-
varpstæki þegar fréttum var útvarpað; annaðhvort vorum við í
mat eða útivist. Á síðasta skólafundi var samþykkt breytingar-
tillaga þessu til úrbóta. Nú gleypum við í okkur hádegisfréttirn-
ar. . Ég sit hér, á herbergi 110, horfi út um gluggann og reyni
að rifja upp atburði síðustu daga. Fyrir utan gluggann er rok og
sól, kuldi. Grábrók, lítið svonalagað fjall (hér fylgir teikning
sem ég sleppi vegna setjarans) blasir við og nokkur tré sem eru
að sálast úr kulda. Þetta er útsýnið, sem ég sé á hverjum
morgni.
• Ég er enn þá að blaða í Minn guð og þinn, sömuleiðis Sögn-
um Jakobs gamla, sem Þorsteinn Erlingsson færði í letur. Áðan
var ég á blaðamannafundi, við ætlum að gefa Þefarann út eftir
viku. Vertu blessaður, pabbi minn, Ranna.
Framhald 6/2 ’62. Ég var að fá yndislegan pakka! Ég á ekki
til lýsingarorð yfir innihaldið, en peysan er fullkomin, skórnir
eins og best verður á kosið (ég ætla að geyma þá þar til í sumar,
þar sem ég á ekkert sem passar við þá, en það gerir ekkert til).
Gottið erum við smám saman að éta og frímerkin streyma út
um landsbyggðina og þó víðar væri leitað .... Mér gekk illa í
hagfræðiprófinu, ruglaði saman tveim gjörólíkum kenningum.
Nóg um það ... Tóta fékk líka pakka í dag, flatkökur og bollur,
svo að það er aldeilis kátt í kotinu! . . Ég er að lesa Fljúgandi
blóm eftir Tómas G. Það finnst mér vera stórskemmtileg bók.
Ástarþakkir himinhæða! Þú ert besti pabbi í heimi! . . þín
Rannveig. Ég bið að heilsa afganginum af ættinni. . .
. . Bifröst 7/4 ’62. Sæll pabbi minn, hafðu kæra þökk fyrir
bréfið. Þaðer laugardagskvöld. Allflestir krakkarnireruáballi
upp í hátíðasal, en aldrei þessu vant sit ég hér ein niðri. Orsök-
in er samt ekki sú, að ég sé of gömul fyrir djammið, heldur ein-
faldlega, að ég er að leita að friði fyrir skarkala heimsins.
Þessi leit mín bar mikinn árangur í gær, þegar ég sat góða
stund í sólskini og snjó rétt hjá fossi, sem ber nafnið Glanni.
Niður fossins, lygnt vatnið fyrir neðan og allt umhverfið sá til
þess. . . Annaðkvöld dynur yfir mig og mína skólafélaga skelf-
ing mikil, en það er afhending vetrareinkunna.
Þaö hefur löngum verið vinsæl íþrótt nemenda að Bifröst að fara íjaka-
hlaup á Hreðavatni.