Hermes - 01.12.1988, Síða 153

151
Snemma beygist krokurinn... „ Verðandisamvinnumenn"stilla sér upp við Sambandsmerkið sem múrað er í vegginn að Bifröst. Hlöðver Vilhjálms-
son, verslunarmaður, Elías Snæland jónsson, aðstoðarritstjóri, Rannveig Haraldsdóttir, fulltrúi, Álfur Ketilsson, fulltrúi og Sigurður Kristjánsson,
kaupfélagsstjóri.
. . Ég held að það hljóti að vera gaman að koma til Vest-
mannaeyja þar sem þú varst nýlega, þær eru ofarlega á lista,
sem ég hef búið mér til (í huganum) yfir þá staði, sem mig lang-
ar til að heimsækja. Meðal þeirra eru t.d. Tyrkland, Færeyjar,
Egyptaland, Tíbet. Já, þú hlærð að mínum háleitu draumum,
en samt held ég, að þeir séu ekki nógu háleitir, því að ég lifi fyr-
ir drauma mína. Ef ég gæti ekki gleymt umhverfinu öðru
hverju og ímyndað mér hitt og þetta, þá gæti ég ekki lifað frek-
ar en þorskur á öræfum. Það er af sá tími þegar ungu stúlkurnar
létu sér nægja að dreyma um prins á hvítum hesti, ef sá tími hef-
ur nokkurs staðar verið til nema í hugarheimi karlmanna . . .
. . í menningarsögunni erum við nú að læra um Indland, þar
er getið um bók, sem heitir Hávamál Indíalands, og munt þú
eiga hana. Ég ætla að lesa hana í sumar, að sjálfsögðu ekki án
þíns samþykkis (!) og einnig ætla ég að lesa Birting. . . Nýlega
fengum við að sjá tvær merkilegar kvikmyndir gerðar af Eisen-
stein. Pær heita Alexander Nevsky og Uppreisnin á Potemkin.
Ég sá þær báðar tvisvar og fékk samt ekki nóg. .
. . A morgun á að kynna fyrir okkur júgóslavneskt Nóbels-
verðlaunaskáld. Sigurður A. Magnússon kynnir og Hallgrímur
Helgason mun kynna okkur júgóslavneska alþýðutónlist. Við
erum nú í prófum og er slík listkynning mikil upplyfting frá
þeim, þó að einstaka kúristar sjái eftir tímanum, sem í hana fer.
. . Þó svo að mig langi til Tíbet og þrái ekkert heitara en að
fá einhverja lífsreynslu þá ætla það að verða mín óumflýjanlegu
ill-örlög að verða ellidauð skrifstofublók. Ég held að þú hljótir
að vera rétti maðurinn til þess að skilja það, að mig langar til að
flækjast um höfin, lenda í einhverju, horfa á börn fæðast og
fólk deyja. (Einn skólabróðir minn, sem á líkkistusmið fyrir
föður ætlar að sýna mér lík í sumar)... Og eitt enn, sem ég ætla
að neyða þig til að skilja og það er hið mikla antipat, sem ég hef
á tölum. Þetta er víst óútskýranlegt fyrirbæri og ófyrirgefanlegt
af stúlku, sem á að hafa áhuga á reikningi og öllu slíku, en eitt
er víst: Þetta fyrirbæri (ógeð á tölum) existerar innan í mér og
vex stöðugt . . . Einn ágætlega vel gefinn skólabróðir minn,
Álfur, sagði, að hjá mér ríkti eftirstríðsmórall á háu stigi. .
Ég er samt ekki nándar nærri eins lífsleið hér og ég var í
bænum. Enda væri það hlægilegt að vera sífellt með stút á
munni út í horni af eintómum lífsleiða, þegar hvarvetna í kring-
um mann getur að líta heilbrigða unga vini manns og þar sem
allt virðist vera á uppleið, frekar en niðurleið. En það er eitt-
hvað eftir af Sagan-hugmyndum í kollinum á mér. . Samt vona
ég að verða aldrei sama fíflið og ég var áður en ég kom hingað.
. Hér ríkir mikil siðgæðisvitund og almenn gagnrýni á háu stigi.
Ef einhver hefur ljótan galla í framkomu t.d. óæskilegt sjálfs-
öryggi er óspart lækkaður í honum rostinn, með ýmsum ráðum
o.s.frv. . . Ég held ég hætti í bili, þetta er að verða svo ego-
centriskt hvort sem er. Það var verið að bjóða okkur í afmælis-