Morgunblaðið - 16.03.2012, Qupperneq 24

Morgunblaðið - 16.03.2012, Qupperneq 24
24 MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 16. MARS 2012 Hægt er að lýsa skoðun á ritstjórnargreinum Morgunblaðsins á http://www.mbl.is/mogginn/leidarar/ Jóhanna Sig-urðardóttirfullyrti í gær að krónan væri mesta vandamál þjóðarinnar og hún, Jóhanna, ætlaði sér að standa fyrir þjóð- arsátt um að kasta henni burt. Engin rök fylgdu þessari árás á krónuna. Bara hróp. Vissulega er ósanngjarnt að ætlast til þess að forsætisráð- herra færi fram málefnaleg rök fyrir dauðadómi yfir þjóð- argjaldmiðlinum. Ekki að rök- stuðningur sé ekki sjálfsagður þegar svo mikið er sagt. En þjóðin veit nú orðið að forsætis- ráðherrann er ófær um að flytja málefnaleg rök fyrir fullyrð- ingum sínum og einnig þegar „mesta vandamál þjóðarinnar“ á í hlut. Sjálfsagt hefur einhverjum þótt að stærsta vandamál þjóð- arinnar í augnablikinu stæði í ræðustólnum þá stundina. Enda stendur ferill ráðherrans því til vitnis. En svo vikið sé að innihaldi órökstuddra fullyrð- inga Jóhönnu og „sáttaboði“ hennar má nefna tvennt. Um það verður ekki deilt, nema deilunni sé haldið neðan við öll mörk, að þrennt varð til þess að fall bankanna felldi ekki þjóð- ina um leið: Sjálfstæður gjald- miðill, ákvörðun um að ábyrgj- ast ekki gjörðir óreiðumanna, sem varð innihald neyðarlaga, og sterk staða ríkissjóðs, eftir niðurgreiðslu skulda frá ár- unum eftir 1993. Þjóðin fékk vissulega skell, hún var skekin, en vegna krónunnar, neyð- arlaga, sterks ríkissjóðs og óskaddaðs gjaldeyrisforða stóð hún áfallið. Þessir þættir eru flestum augljósir í dag, ekki síst fræði- mönnum utan landsteina. Hinir heimóttalegu eru margir með farteski sitt fullt af upphróp- unum, hleypidómum og þjónk- un og forðast því enn að horfast í augu við staðreyndir. En það kemur. Í öðru lagi eru hinar órök- studdu fullyrðingar Jóhönnu Sigurðardóttur settar fram þegar aðstæður í Evrópu æpa framan í alla læsa menn. Gjald- miðill þjóðar verður að taka mið af efnahagslegum veruleika hennar sjálfrar en ekki annarra þjóða ef ekki á illa að fara. Jóhanna Sigurðardóttir kynnti sína leið til að bregðast við „mesta vandamáli íslensks samtíma.“ Hún sagðist þar og þá bjóðast til að standa fyrir samstarfi flokka um hina miklu vá til að „ná sátt“ um nýjan gjaldmiðil fyrir þjóðina, í stað þess þjóðargjaldmiðils sem for- sætisráðherrann rakkaði niður. Augljóst má vera að flestir stjórnmálamenn hljóta að for- dæma hina smekk- lausu atlögu þess, sem síst skyldi, að gjaldmiðli þjóð- arinnar. Og allir vita að Jóhanna Sigurðardóttir er síst allra boðberi sáttar í nokkru máli. Ríkisstjórn henn- ar og þingmeirihluti stundar sundrungarstarfsemi á öllum sviðum þegar samstöðu er þörf. Sértrúartilþrif Samfylkingar í Evrópumálum klauf ríkissjórn hennar sjálfrar frá fyrsta degi. Þess vegna hefur kvarnast út úr VG jafnt og þétt. Þingmenn hlupu undan merkjum þegar fáni ESB var farinn að skyggja á flokksfánann. Sveitarstjórn- armenn VG víða um land hafa farið sömu leið. Sífellt berast tilkynningar um úrsagnir úr flokknum og fylgið hrynur af honum. ESB-aðlögunarmálið er í eðli sínu klofningsmál, eins og reynslan annars staðar frá sannar. Það var því tilræði við sátt og samstöðu að setja slíkt mál efst á dagskrá íslensks stjórnkerfis þegar þjóðin þurfti umfram alls á samstöðu að halda. Ríkisstjórnin hefur frá fyrsta degi staðið fyrir árás á burð- argrein íslensks efnahagslífs, sjávarútveginn, og jafnan er því haldið fram að það sé sérstök sáttaviðleitni að hafa sjávar- útveginn í uppnámi allt kjör- tímabilið. Því næst var ráðist að sjálfri stjórnarskránni og fundið út að bankahrun mætti að hluta rekja til hennar. Enginn fótur er fyrir því. Þegar ríkisstjórnin klúðr- aði svo kosningu til „stjórnlaga- þings,“ að Hæstiréttur neydd- ist til að ógilda hana lét forsætisráðherrann þingið gefa réttinum langt nef. Enginn burðugur fræðimaður hefur treyst sér til að mæla með rugl- andanum sem hið ólöglega „stjórnlagaráð“ kom sér saman um. Málið er einn hrærigrautur og fjarri því að geta orðið sátta- efni. Næst er það hefndarstríðið gegn pólitískum andstæðingum sem staðið hefur frá fyrsta degi þessarar stjórnar og stendur enn þá eins og sést á hin öm- urlega landsdómsmáli. Vitna- leiðslu í því máli lauk þó með viðeigandi hætti. Steingrímur J. mætti þangað síðastur án þess að til þess virtist nokkur ástæða. Steingrímur var eina vitnið sem varð sér rækilega til skammar fyrir Landsdómi. Vonandi tekst honum betur upp þegar hann kemur þangað næst. Ríkisstjórn Jóhönnu Sigurð- ardóttur hefur reynst sundr- ungarafl þjóðar, sem þarf mest á samstöðu og vinnufriði að halda. Engin rök fyrir árás- inni á gjaldmiðilinn} Krónískt hatur á krónunni N okkur ungmenni sátu að spjalli í matsal Flensborgarskólans í Hafnarfirði dag einn á síðari hluta níunda áratugar síðustu aldar, þóttust vera gáfuð og veltu fyrir sér tækniframförum. Líklega er þetta samtal svona minnisstætt vegna þess að umræðuefnin voru að öllu jöfnu önnur og tals- vert yfirborðskenndari en nýjustu straumar og stefnur á tæknisviðinu. Ekki óraði neitt þess- ara ungmenna fyrir tækniframförum næstu 20 ár- in, enda ekkert þeirra gætt spádómsgáfu. Hefði svo verið, væri eitthvert þeirra líklega núna meðal ríkustu manna heims. „Þróunin getur ekki endalaust haldið áfram, einhverntímann hlýtur þetta að hætta,“ sagði eitt ungmennið og viðstaddir kinkuðu ákaft kolli. „Einhverntímann hættir þetta allt. Og hvað þá?“ Enginn gat svarað því og samtal- inu því sjálfhætt, enda brýn úrlausnarefni sem biðu, eins og til dæmis hvernig ætti að svindla sér inn á Borgina. Téður æskulýður stóð í þeirri bjargföstu trú árið 1988 að búið væri að finna upp allt sem hægt væri og máli skipti. Ekki vissum við til dæmis að eftir nokkur ár myndi fólk eiga stóran hluta samskipta sinna á netinu (sem þá var að vísu búið að finna upp, en var einungis fyrir fáa útvalda tölvuáhugamenn í Bandaríkjunum). Ef einhver hefði reynt að útskýra netið fyrir okkur hefði það væntanlega farið fyrir lítið. Við hefðum ekki skilið þetta og væntanlega spurt í forundran til hvers í ósköp- unum ætti að nota þetta net. Mörg okkar ganga með lítið tæki í vas- anum sem leysir af hólmi tugi annarra tækja. Tækja, sem fram að þessu hafa tekið gríð- arlegt pláss. Snjallsími sem vegur rúm 100 grömm getur þannig til dæmis sinnt hlut- verki símtækis, tölvu, bókasafns af ótakmark- aðri stærð (þar með talin öll 32 bindin af En- cyclopaedia Britannica), vasareiknis, leikjatölvu, leiðsögutækis, dagbókar, geisla- spilara, landakorts, myndavélar, upp- tökutækis, kvikmyndavélar, útvarps, dag- blaðs, sjónvarps … svona væri hægt að halda endalaust áfram. Nú gæti einhver freistast til að halda því fram að búið sé að finna upp allt sem skiptir máli. Að ekki sé endalaust hægt að finna upp og að nú sé komið að endimörkum tækninnar. En svo er nú ekki, og víða er óplægður akur fyrir upp- finningamenn.. Fyrst hægt var að finna upp snjallsíma, þá ætti að vera hægt að búa til skotheldar uppeldisaðferðir sem fá börn til að hlýða foreldrum sínum án múðurs (og hér með eru hugvitssamir grátbeðnir um að láta vita ef slíkar aðferðir eru til), súkkulaði án hitaeininga, tæki sem gerir manni kleift að lengja sólarhringinn um svona eins og fjóra tíma, frið á jörðu og reglugerð sem hamlar forseta í að sitja makindalega á valdastóli eins lengi og hann lyst- ir. En það er væntanlega skortur á einhverju öðru en tækni sem hamlar því síðastnefnda. annalilja@mbl.is Anna Lilja Þórisdóttir Pistill Er ekki búið að finna upp allt? STOFNAÐ 1913 Útgáfufélag: Árvakur hf., Reykjavík. Ritstjórar: Davíð Oddsson Haraldur Johannessen Aðstoðarritstjóri: Karl Blöndal Útgefandi: Óskar Magnússon BAKSVIÐ Rúnar Pálmason runarp@mbl.is K vartanir frá gangandi vegfarendum og upp- lýsingar sem fyrir lágu um gáleysislegan akst- ur á rafmagnsvespum vógu þungt á metunum þegar Um- ferðarstofa var beðin um af hálfu inn- anríkisráðuneytisins að meta hvort rétt væri að rafmagsnsvespur yrðu skráningarskyldar og hvort sækja þyrfti námskeið til að öðlast réttindi til að aka þeim. Slíkt er lagt til í drög- um að umferðarlögum sem fljótlega verða lögð fyrir Alþingi og eru drögin að mestu samhljóða tillögum Um- ferðarstofu frá júlí í fyrra. Þetta var þó alls ekki eina ástæðan og nýja flokkunin tekur raunar mið af tíu ára gamalli Evróputilskipun sem var að mestu tekin upp í íslenska reglugerð árið 2004. Fyrst fór að bera á rafmagnsvesp- unum hér á landi vorið 2010. Nokkur umræða var um hvaða reglur ættu að gilda um vespurnar en um sumarið var kveðið upp úr um að í samræmi við ákvæði umferðarlaga myndu þær flokkast sem reiðhjól. Í drögum að umferðarlögum sem verða væntanlega lögð fyrir Alþingi innan skamms er skilgreiningu á reiðhjólum breytt og hún þrengd þannig að hún nær til „ökutækja“ sem knúin eru áfram með stig- eða sveifarbúnaði. Ákvæði sem gilda um reiðhjól gilda m.a. einnig um raf- magnshjól en þau eru sérstaklega skilgreind þannig að hámarksafl þeirra megi ekki vera meira en 0,25 kW og mótorinn má aðeins veita afl ef hjólið er stigið og hættir að veita afl þegar 25 km hámarkshraða er náð. Þetta síðasttalda ákvæði er efn- islega samhljóða því sem kemur fram í h-lið 1. greinar tilskipunar Evrópu- sambandsins númer 2002/24/EB, sem eins og númerið gefur til kynna er frá árinu 2002. Samkvæmt upplýsingum frá Um- ferðarstofu var þessi tilskipun inn- leidd að mestu leyti í IV. viðauka við reglugerð um gerð og búnað öku- tækja frá árinu 2004. Á hinn bóginn samræmdust hvorki íslensk lög né reglugerðir ofangreindum h-lið. Hefðu íslensk lög og reglugerðir samræmst tilskipuninni hefðu raf- magnvespur verið skráning- arskyldar frá og með árinu 2004 og hefðu flokkast sem létt bifhjól. Þar með hefði þurft að sækja ökunám og fá ökuréttindi áður en leyfilegt var að aka þeim. Búist við fjölgun Samkvæmt upplýsingum Umferð- arstofu eru tillögurnar um rafmagns- vespur að mestu samhljóða þeim sem gilda m.a. á Norðurlöndunum. Aukin notkun og upplýsingar um gáleys- islegan akstur hafi orðið til þess að Umferðarstofa hafi talið nauðsynlegt að setja um þær skýrari og stífari reglur. „Umferðarstofa er fylgjandi þessum ferðamáta enda um hag- kvæman, umhverfisvænan og þægi- legan ferðamáta að ræða en um leið þarf að gæta að örygginu,“ segir Marta Jónsdóttir, yfirlögfræðingur Umferðarstofu. Gera megi ráð fyrir fjölgun minni og sparneytnari öku- tækja í ljósi hækkandi orkuverðs og vitundarvakningu um umhverf- isvernd. Hér á landi hefur einnig verið seld- ur búnaður til að breyta venjulegum reiðhjólum í rafmagnshjól. Algeng- ast er að mótorinn sé 0,5 kW og á þessum hjólum má komast yfir 50 km hraða, án þess að stíga fótstigin um leið. Ef hjólin komast hraðar en 25 flokkast þau sem létt bifhjól í flokki II. Komist þau hraðar en 45 km/klst munu þau flokkast sem bifhjól og mega þá eingöngu vera á akbrautum, skv. upplýsingum frá Umferðarstofu. Ákvæði um vespur ekki innleidd 2004 Ljósmynd/Lögreglan Óráð Hér sjást unglingar þrímenna á rafmagnsvespu og aka á móti umferð í þokkabót. Myndin var tekin í fyrrasumar. Í drögunum að umferðarlögum kemur fram að rafmagnsvesp- urnar megi vera á götum þar sem hámarkshraði er 50 km/ klst. eða minni. Þær mega fara um sömu stíga og reiðhjól. Vespurnar verða skráning- arskyldar og tryggingaskyldar en ekki skoðunarskyldar. Al- menn ökuréttindi nægja en ung- menni á aldrinum 15-18 ára þurfa að taka próf til að mega aka þeim enda er í nýju lög- unum gert ráð fyrir að lág- marksaldur til að öðlast öku- réttindi verði 18 ár. Verði drögin að lögum verður að vera með mótorhjólahjálm á vespunum, reiðhjólahjálmur dugar ekki. Skylda að skrá vespur PRÓF FYRIR 15-18 ÁRA Vespur Mega nota hjólreiðastíga.

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.