Morgunblaðið - 26.05.2012, Síða 35

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 26. MAÍ 2012
✝ Guðjón Sig-urkarlsson,
læknir, fæddist í
Reykjavík 17. októ-
ber 1931. Hann lést
á Heilbrigð-
isstofnun Suður-
lands 19. maí 2012.
Foreldrar hans
voru Sigurkarl
Stefánsson,
menntaskólakenn-
ari og stærðfræð-
ingur, f. 2. apríl 1902 á Kleifum
í Gilsfirði, d. 30. sept. 1995 og
Sigríður Guðjónsdóttir hús-
móðir, f. 25. nóv. 1903 á Hrauni
í Grindavík, d. 20. okt. 1984.
Systkini Guðjóns eru: Anna Sig-
urkarlsdóttir, f. 14. júlí 1927, d.
26. apríl 2010, Stefán Sig-
urkarlsson, f. 12. júlí 1930, Sig-
urður Karl Sigurkarlsson, f. 30.
sept. 1939, Gísli Kristinn Sig-
urkarlsson, f. 24. jan. 1942 og
Sveinn Sigurkarlsson, f. 2. nóv.
1943.
Guðjón kvæntist 30. júní 1955
eftirlifandi eiginkonu sinni,
Unni Baldvinsdóttur meina-
tækni, f. 2. jan. 1932 í Reykja-
vík. Foreldrar hennar voru
Baldvin Jónsson, rafvirki og
uppfinningamaður, f. 26. okt.
1905 á Húsavík, d. 6. feb. 1988
og Jónína Guðborg Guðmunds-
dóttir, húsmóðir, f. 22. okt. 1909
á Melum á Skarðs-
strönd, d. 13. sept.
1980. Dætur Guð-
jóns og Unnar eru:
1) Sigríður Birna
Guðjónsdóttir, f. 3.
júlí 1958, maki
Björn Þórarinsson,
f. 7. sept. 1943.
Dætur þeirra eru a)
Unnur Birna
Björnsdóttir, f. 11.
jan. 1987, sambýlis-
maður Sveinn Guðmundsson, f.
18. ágúst 1979 og b) Dagný
Halla Björnsdóttir, f. 15. júní
1993. 2) Guðborg Auður Guð-
jónsdóttir, f. 30. apríl 1963,
maki Hermann Kristjánsson, f.
25. mars 1962. Dætur þeirra eru
a) Auður Brá Hermannsdóttir, f.
17. mars 1992 og b) Annalísa
Hermannsdóttir f. 25. nóv. 1997.
Guðjón ólst upp í Reykjavík,
tók stúdentspróf frá MR 1952
og læknapróf frá HÍ 1961. Hann
var stundakennari við MR og
Sjómannaskólann 1953-1955.
Héraðslæknir í Ísafjarðardjúpi
1962-1964. Heimilislæknir á Sel-
fossi og læknir við Sjúkrahús
Suðurlands frá 1965 þar til
hann lét af störfum um aldamót-
in.
Guðjón verður jarðsunginn
frá Selfosskirkju í dag, 26. maí
2012, og hefst athöfnin kl. 14.30.
Elsku hjartans afi.
Ég man þegar ég var lítil og
við sátum inní eldhúsi og spiluð-
um Olsen Olsen og Veiðimann.
Þú kenndir mér alls konar brögð
og líka spilagaldra. Við skoðuð-
um bækur og dót í sjónvarpshol-
inu og þú sast í sjónvarpsstólnum
þínum. Á meðan þið amma sátuð
úti í garði bjó ég til drullukökur
og bauð ykkur drykki, öllu held-
ur vatn, í gömlu bollastelli. Ég
spilaði fyrir þig á píanóið, þú
kenndir mér skák og mát. Ég
man ekki alveg hvernig maður
mátar því að það er svo langt síð-
an við tefldum síðast, en kannski
við tökum eina næst?
Þú varst alltaf glaður og hress
við mig þrátt fyrir erfitt líkam-
legt ástand og ég lít upp til þín
fyrir það. Ég náði aldrei að segja
þér nógu vel hvað mér þykir
vænt um þig en ég held að þú haf-
ir alveg vitað það. Kannski er það
orðið of seint en ég segi það samt
og meina það að afi, ég elska þig
og ég sakna þín óendanlega. En
nú ertu kominn á betri stað held-
ur en þegar þú varst hérna á
meðal okkar, nú líður þér vel og
þú ert í öruggum höndum. Viltu
passa uppá mig og alla sem okk-
ur báðum þykir vænt um? Ég
veit að þú gerir það.
Ég er að semja lag. Ég er ekki
búin að geta samið í nokkra mán-
uði en nú kom það. Lagið er til-
einkað þér og ég ætla svo sann-
arlega að klára það og syngja það
til þín.
Nú ertu farinn til englanna, þú
svífur um á vængjum tveim.
Annalísa.
Elsku besti afi minn.
Dýrmætasta ákvörðun sem ég
hef á ævinni tekið var sú að
fljúga til Íslands í skyndi nú í
byrjun maí þegar ég frétti af
veikindum þínum. Mér þótti mik-
ilvægara að hitta þig og geta tal-
að við þig, haldið í höndina á þér
og hlegið með þér heldur en að
mæta þegar allt væri orðið of
seint.
Við vorum bæði svo glöð að fá
að hittast og ég gat sagt þér
mörgum sinnum hvað ég elska
þig óendanlega mikið.
Þó að ég sé leið yfir því að geta
ekki setið hjá fjölskyldunni í
kirkjunni er ég mun glaðari yfir
því að hafa hitt þig í eigin per-
sónu og eignast þannig dýrmæt-
ustu minningu lífs míns. Ég
þakka Guði fyrir þennan auka-
tíma sem við fengum.
Frá því ég var barn hafið þið
amma verið mér eins og foreldr-
ar, það eru ekki allir svo heppnir
að eiga tvö sett af foreldrum. Við
eigum öll einstakt samband sem
verður erfitt að slíta. Ekki einu
sinni brottflutningur úr þessu lífi
getur slitið okkur í sundur.
Hver stund sem við áttum
saman lifir að eilífu. Öll jólin í
Rauðholtinu, öll ferðalögin, þeg-
ar við spiluðum manna í eldhús-
inu. Að vera hjá ykkur var mér
sem himnaríki á jörðu. Sérstak-
lega þegar við vorum nýflutt til
Akureyrar og mér leið illa í skól-
anum þá vildi ég hvergi vera ann-
ars staðar en hjá ykkur. Með
ömmu, afa, mömmu, pabba og
Dagnýju Höllu. Já, ég klifraði
upp í tré og neitaði að koma niður
þegar við vorum að fara.
Ég verð endalaust þakklát fyr-
ir síðustu dagana okkar saman.
Ég hringdi í ömmu, fékk að tala
við þig og bað þig að gera svo vel
að vera lifandi þegar ég kæmi
eftir 2 daga. Þú gerðir það. Afar
gera allt fyrir afastelpurnar sín-
ar.
Við töluðum um lífið og dauð-
ann. Þú sagðir að það væri stutt
þarna á milli og að þú værir bú-
inn að lifa þín bestu ár. Ég man
að ég hélt í höndina á þér þetta
augnablik og barðist við tárin.
En auðvitað snerist umræðan
upp í argasta grín, að vanda, og
næst þegar það kemur haglél
mun ég brosa, því þá ert þú í golfi
uppi í himnaríki.
Ég get ekki lýst því hvað ég er
ánægð með að hafa náð þessu
samtali sem mér fannst við inni-
lega þurfa að ná, því við vissum
bæði að ég yrði farin út aftur ef
eitthvað gerðist. Ég sagði þér að
ég hefði miklu frekar viljað hitta
þig lifandi heldur en að mæta
hágrenjandi í jarðarför og þá
sagðir þú: „Já, sem betur fer,
elskan mín, ég er líka miklu fegn-
ari, því það versta sem þú gætir
gert mér væri að sitja einhvers
staðar grenjandi yfir mér.“
Ég gisti hjá þér á sjúkrahús-
inu og hélt í höndina á þér hvern
dag. Þegar við kvöddumst í
hinsta sinn sagðir þú: „Já, þú
þarft að fara að leita að því sem
þú þarft að finna og ég leita að
því sem ég þarf að finna.“ Svo
vinkaðir þú afavinkinu, sem ég
ætla sannarlega að taka upp.
Ég finn fyrir þér brosandi og
hlæjandi alls staðar í kring og þú
munt sannarlega lifa áfram í
hjarta okkar allra. Takk fyrir að
vera besti afi í heimi. Þú verður
það alltaf. Þegar ég hugsa um þig
kemur einhver falleg minning
upp í huga minn, eitthvað fyndið
sem þú sagðir eða gerðir, og bros
færist yfir andlitið á mér.
Guð blessi þig, elsku afi. Ég
lofa að passa ömmu vel.
Þín,
Unnur Birna.
Kær vinur og skólabróðir okk-
ar hjóna er fallinn frá eftir lang-
varandi veikindi. Fráfall hans
kastar skugga á 60 ára stúdents-
afmæli okkar skólasystkina úr
MR-52.
Okkur var hugsað til Unnar og
Guðjóns þegar við fyrir nokkrum
dögum ókum um Selfoss á leið í
skemmtiferð um Suðurlandið, en
það var vorið 2003 sem við sátum
veislu á heimili þeirra á Selfossi
þegar við vorum þar á ferð. Er-
indið var að skoða Selið, en ár-
gangur okkar hafði gefið skólan-
um fjárupphæð og vinnu
verkfræðinga úr árganginum til
endurbóta þar árinu áður. Þá var
glens og gaman á heimili vina
okkar, en nú ríkir þar sorg og
söknuður. Góður drengur er far-
inn frá okkur.
Í Y-bekknum á skólaárunum
okkar í MR var mikill áhugi á
íþróttum og var handbolti þar
efst á blaði, en einnig körfubolti.
Segja má að það hafi verið upp-
haf æfinga í þeirri fallegu íþrótt.
Var Guðjón í keppnisliði í báðum
greinum. Skákáhugi var einnig
mikill og margir góðir skákmenn
í okkar árgangi í öllum bekkjar-
deildum. Guðjón var afburða-
skákmaður og var í keppnisliði
skólans í þeirri grein. Státaði Y-
bekkurinn af skólameistaratitli í
bæði skák og handbolta.
Góð vinátta okkar hófst á
menntaskólaárunum og hélst
hún alla tíð þó að samverustund-
unum hafi fækkað eftir að Unnur
og Guðjón settust að á Selfossi
vegna starfa Guðjóns. Ella mín
og Unnur voru bekkjarsystur í
A-bekknum en í þessum árgangi
urðu til 5 hjónabönd.
Úr banka minninganna kemur
upp í hug minn ferðalag sem við
fórum að loknum stúdentspróf-
um 11. júní 1952. Vorum við 8
saman og nutum þess svo sann-
arlega að vera laus úr prófstress-
inu. Tjölduðum á yndislegum
stað í Borgarfirði skammt frá
Hreðavatnsskálanum. Vorum við
Guðjón bílstjórar á bílum for-
eldra okkar.
Guðjón var frábær skólafélagi,
hlýr og gamansamur. Heimili
foreldra hans á Barónsstíg var
alltaf opið og iðulega var þröngt
setinn bekkurinn af ungum
mönnum við iðkun hinnar göfugu
íþróttar skáklistarinnar.
Við hjónin vottum Unni og
fjölskyldu okkar innilegustu
samúð.
Ég veit að ég mæli fyrir munn
okkar skólasystkina þegar ég
segi: Guð blessi minningu Guð-
jóns Sigurkarlssonar.
Guðmundur Árnason.
Ætli það hafi ekki verið fyrir
48 árum eða þar um bil. Alla vega
er langt síðan ég hitti Minna
fyrst. Ég vissi reyndar alveg að
hann hét Guðjón, en mamma
kallaði hann alltaf Minna, og því
nafni hélt hann alltaf í huga mér.
Ætli nafnið hafi ekki orðið til
vegna þess að hann var minni en
Stefán stóri bróðir hans sem
fæddist rúmu ári fyrr og miklu
minni en Anna stórasystir sem
var orðin fjögurra ára þegar
Minni fæddist. Og þegar foreldr-
ar þeirra systkinanna skutu
skjólshúsi yfir mömmu árin sem
hún var í Kennaraskólanum, þá
voru þessi þrjú systkini ennþá
frekar lítil börn.
En þetta var sem sagt fyrir 48
árum eða þar um bil. Þá kom
hann í heimsókn í Gröf, einn síns
liðs. Kannski átti hann eitthvert
erindi, kannski ekki. Kannski var
hann á leið til Súðavíkur, eða á
leið þaðan að bíða eftir fari suður.
Alla vega var þetta um það leyti
sem hann gegndi embætti hér-
aðslæknis í Súðavíkurhéraði.
Þessi fyrsta minning mín um
Minna er eins og ljósmynd, sem
var reyndar hvorki fest á filmu
né vistuð í tölvu, og kann því að
hafa breyst í áranna rás. Myndin
er alla vega af ungum, hávöxnum
og einkar prúðum manni sem sat
með dós af pilsner fyrir ofan tún-
garðinn og naut þess að skynja
kyrrðina og niðinn frá fossinum.
Gestakomur voru frekar fátíð-
ar í Gröf á þessum árum. Enn fá-
tíðara var að menn kæmu að því
er virtist til þess eins að hitta
fólk, skynja kyrrð eða hlusta á
nið. Steypuvinna og hrútasýning-
ar voru snöggtum algengara til-
efni heimsókna. Kannski var það
þess vegna sem myndin varð-
veittist, með áorðnum breyting-
um. Kannski markaði þessi heim-
sókn tímamót í fábreyttu lífi
barns í sveitinni. Kannski var
gesturinn boðberi nýrra tíma,
jafnvel pínulítill bóhem. Þetta
hefur þá líklega verið í fyrsta
sinn sem ég sá bóhem og örugg-
lega í fyrsta sinn sem ég sá pilsn-
erdós.
Mörgum árum seinna var ég
um tíma hálfgerður heimagang-
ur hjá Minna og Unni á Selfossi.
Þar var gott að koma og þar tíðk-
aðist aldrei að amast við misgáfu-
legum viðfangsefnum unga fólks-
ins á mismunandi tímum
sólarhrings. Enn var Minni þessi
hávaxni og einkar prúði maður
sem hann var á Súðavíkurárun-
um, þó að hann væri kannski ekki
alveg eins ungur. Og þarna
kynntist ég þessari ljúfu og örlít-
ið lúmsku kímnigáfu sem mér
fannst einkenna hann. Alla vega
er Minni eini maðurinn sem hef-
ur gert í mér almennilegt símaat,
merkilegt nokk.
Að leiðarlokum er mér efst í
huga þakklæti til Minna og fjöl-
skyldunnar hans fyrir alla ljúf-
mennskuna. Tjaldið er fallið.
Hérna megin við það eru enn ný-
ir tímar framundan, studdir af
reynslu og minningum síðustu
áratuga. Hinum megin er eflaust
snöggtum meiri kyrrð og jafnvel
niður frá fossum.
Stefán Gíslason.
Guðjón
Sigurkarlsson
✝
Ástkær sonur minn, bróðir okkar og frændi,
ÞORSTEINN JÓN ÓSKARSSON,
Steini,
til heimilis á Vífilsstöðum,
hjúkrunarheimili,
áður Melabraut 19, Seltjarnarnesi,
lést föstudaginn 18. maí.
Útför hans fer fram frá Seltjarnarneskirkju þriðjudaginn 29. maí
kl. 13.00.
Óskar Jónsson,
Guðni Óskarsson, Prajin Sornyoo,
Guðjón Óskarsson,
Brynjólfur Óskarsson,
Hlíf Berglind Óskarsdóttir, Leifur Þorleifsson
og frændur.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
KRISTÍN ÞORBJÖRG STEFÁNSDÓTTIR,
Skarðshlíð 27C,
Akureyri,
lést á Sjúkrahúsi Akureyrar mánudaginn
21. maí.
Útför hennar fer fram frá Glerárkirkju þriðjudaginn 29. maí
kl. 10.30.
Hörður Sigtryggsson,
Heimir Sigtryggsson,
Guðrún H. Sigtryggsdóttir, Stefán Guðmundsson,
ömmu- og langömmubörn.
✝
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir
og afi,
INGÓLFUR EINARSSON
frá Snjallsteinshöfða,
Karlagötu 7,
Reykjavík,
lést á dvalar- og hjúkrunarheimilinu Grund
fimmtudaginn 24. maí.
María Eggertsdóttir,
Jóhann Teitur Ingólfsson,
Halldóra Ingólfsdóttir, Kjartan Birgisson,
Hildur Kjartansdóttir,
María Kjartansdóttir.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SVEINFRÍÐUR H. SVEINSDÓTTIR,
Reykjahlíð,
lést á Landspítalanum fimmtudaginn 24. maí.
Sveinn Ingvarsson, Katrín Andrésdóttir,
Magnús Gunnarsson,
Steinunn Ingvarsdóttir, Ólafur Hjaltason,
Erna Ingvarsdóttir, Þorsteinn Hjartarson
og fjölskyldur.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir og amma,
GUÐRÚN BRIEM,
Klapparási 3,
Reykjavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Sóltúni fimmtu-
daginn 24. maí.
Útförin fer fram frá Dómkirkjunni í Reykjavík föstudaginn
1. júní kl. 15.00.
Þráinn Þórhallsson,
Gunnlaugur Þráinsson, Sigríður Einarsdóttir,
Þórhallur Þráinsson, Sif Ormarsdóttir,
Magnús Þór Þráinsson,
Þóra Þráinsdóttir, Jón Einarsson
og barnabörn.
✝
Elskulegur bróðir okkar, mágur og frændi,
SKÚLI ÞORMAR SIGURÐSSON,
Álfaskeiði 62,
Hafnarfirði,
lést á deild 11E á Landspítala við Hringbraut
þriðjudaginn 22. maí.
Ingveldur Sigurðardóttir, Þór Hróbjartsson,
Ólafur J. Sigurðsson,
Sigurður Hjartarson.