Helgafell - 01.12.1953, Qupperneq 60

58
HELGAFELL
þúfu ást sveitamannsins á landi sínu
og skynlausum félögum, og að skapa
ritstjóranum arðvænlega atvinnu-
bótavinnu. Hefði verið nær að láta
Braga í þessi átta ár gera nafnaskrá
eftir ritgerðunum, sem borizt hafa, og
margar eru út af fyrir sig ef til vill
merkileg skjöl, en leggja þau svo sjálf
í skjalasafn Sambandsins. Gætu þá
þeir, sem liefðu nafnaskrána fengið að’
i'letta upp í greinunum ef þeir teldu
sig eiga erindi í þær, en á því mundi
varla svo gífurleg hætta, að mjög eril-
samt yrði í kringum bústað þeirra.
Rondo
Leikrit. Steingerður Guðmunds-
dóttir — Isafoldarprentsmiðja
1952.
Eg er hræddur um að þetta íeikrit
sé ekki fyrir leikhúsfólk. t fyrsta lagi
er efnisvalið ekki nógu gott. Þó suin
samtölin séu eðlileg og beri þess vitni,
að höfundur hafi fengizt við leiklist,
þá er byggingin í leikritinu slæm, at-
burðarásin ekki nógu sannfærandi. Og
svo þessi mystik, sem kemur fram eins
og skortur á ímyndunarafli. Eg vil
endurtaka það, að samtölin eru víða
eðlileg, en samtölin í kringum þessa
mystik eru næsta vandræðaleg og
mætti strika sum þeirra út. En það
verður ekki séð með þessu leikriti,
hvort Steingerður getur skrifað sýn-
ingarhæft leikrit eð'a ekki. Ég mun
samt mæla með því, að hún haldi til-
raunum sínum áfram.
Sá hópur, sem les leikrit, fer stækk-
andi hér á landi. Bóksalar segja, að
það sé örugg sala í góðum leikbók-
menntum erlendum. Prentuð íslenzk
leikrit munu einnig seljast, en til þess
þurfa þau að vera mjög góð.
Séð að heiman
Ævisöguþættir, minni og ljóð.
Amfríður Sigurgeirsdóttir —
Norðri 1952.
Þessir þættir bera með sér, að heil-
brigð og göfuglynd kona hefur ritað
þá, en það er meira en hægt er að
segja um stóran hluta af bókum, sem
nú fylla bókamarkað'inn. Bælcur eftir
hálfgerða og algerða geðsjúklinga fara
í vöxt á bókamarkaðinum, einnig
bækur með gagnslausum fróðleik.
t bók Arnfríðar cr að finna fróð-
leik, sem hefur gildi fyrir vissan ætt-
ingjahóp og svo hennar sveit. Sumt af
þessum fróðleik hefur almennt gildi-
En sleppum öllu um fróðleik. Það
bezta við þessa bók er persónulýsing'-
in á sjálfum höfundi hennar. Óafvit-
andi hefur Arnfríður með þessum
þáttum, sem fjalla flestir um allt ann-
að en hana sjálfa, dregið upp sjálfs-
mynd af einum glæsilegasta fulltrua
alþýðukonunnar í landinu, alþýðu-
konu, sem tekur erfiðleikum lífsms
með þolinmæði, en vex að vizku og
þolgæði við hverja raun í hinni erfiðu
baráttu hversdagslífsins og fátækt-
inni. Sem sagt, að baki sagnanna w®
lesa góða og glæsiiega sögu úr lífi m'
þýðunnar. Það býr meira skáld í þesS'
ari konu, en mörgum sem nú skrifa
skáldsögur. Auk sagnaþáttanna er i
bókinni alls 49 ]jóð.
Þessar vísur eru í ljóðinu: bf^v
drenginn minn:
Og enn er það ást þín og yndi,
sem umvefur blaktandi strá.
í minningum okkar morgunsól,
sem myrkrinu vísar frá.