Helgafell - 01.12.1953, Síða 62

60
HELGAFELL
mjög sætnilega gerðar, en gefa ekki
tilefni til mikilla tilþrifa. Áhrifamein
en rímuðu ljóSin eru þau órímuSu, og
þeirra bezt Ljósin í kirkjunni. Bezti
hluti bókarinnar eru þó prósaljóSin og
þeirra veigamest Þríleikur um hafiS,
sem verkar á mann eins og hljómkviSa.
Eg get ekki stillt mig um aS tilfæra hér
aS lokum síSasta hluta þess ,,ljó5s“ :
1 allan dag hafa bátar veriS aS koma
úr róSri. Þeir eru búnir aS tví- og þrí-
hlaSa. Sjómennirnir kasta roSgulum
bolmiklum þorski léttilega upp á
bryggjuna. Ungir piltar standa í miSri
kös og eru aS afhausa meS löngum
sveSjum. Stúlkurnar hafa bundiS olíu-
svuntu framan á sig og keppast viS
aS slíta slóg. OSru hverju líta þau upp
úr verkinu, horfast í augu og segja:
„BlessaSur fiskurinn okkar“. Fjögra
ára gamlir pottormar vaSa slorhauga
upp í nára til aS gera sig óhreina. Þeir
veifa um sig meS vænum kútmögum
og endurtaka kotrosknum tón : ,,Ble55-
aSur fiSkurinn okkar“. Þá brosir gam-
all maSur í grátt skegg: ,,Já, GuS hefur
blessaS fiskinn okkar“. í haust fara
piltarnir og stúlkurnar í skóla, litlu
strákarnir fá tvennar síSbuxur meS
klauf og vösum, og gamall maSur þart
ekki aS kvíSa vetrinum.
TeljiS mér ekki trú um aS þaS sé
stuttur spölur neSan úr flæSarmáli upp
í kirkjugarS. Ég hef boriS son minn
þessa leiS í fanginu og veit aS hún er
lengri en eilífSin. Þú skilaSir honum
upp á ströndna, sær, látnum og illa
leiknum. HöfSi hans hélztu eftir. Eg
skal ekki álasa þér, en segSu þá ekki
heldur aS fórn mín sé of smá. Eg hafSi
strokiS hendi yfir mjúkan hvirfil hans
á hverjum degi frá því hann fæddist
og fundiS höfu&mótin gróa hægt og
hægt. Stoltur hafSi ég horft á hann
fullþroska koma aS meS hlaSinn bát
á hverju kvöldi. Sorg mín er ekki létt-
ari þó hún sé borin vegna þúsunda —
en bjartari. Hún er Ijós sem logar á
altari lífsins.
Fagra gjöfula haf.
Ég gef þér ást mína án skilyrSa. Þú
ert barn mitt, ættjörS mín og móSir.
Ég gleSst yfir aS vera dropi í djúpi
þínu.
Svart á hvítu
Kristján Röðuls — Hrímnir 1953
Ég las þaS í ritdómi í síSasta hefti
Helgafells, aS í fyrstu kvæSabók
Kristjáns RöSuls hefSu fundizt tvær
tærar ljóSlínur, en sú von var látin i
ljós, aS fleiri mætti finna í næstu bók
hans.
Nú er sú bók komin út. Fyrsta er-
indi fyrsta kvæSis: Andinn og ég, er
gott:
Á andvökunótt, þegar ljóS mitt
er léttvægt fundiS
og líf mitt er dapurt og þunglega
áhyggjum bundiS
þá virSist sem hönd sé á rjáli viS
rökkvaSan glugga
og riti meS blóSi í óttunnar dimm-
asta skugga.
MaSur les þessar línur og hugsar:
Nú er hann þó orSinn skáld. En því
miSur skilur andinn viS skáldiS eftir
þetta erindi, og þeirra fundum ber ekki
oft saman eftir þaS. Því er ekki aS
neita, aS finna má einstöku sæmileg
erindi, og eitt heilt kvæSi, Næturhvíld.
er allvel ort,.einkum seinni parturinn,
en mörg kvæSanna eru óskiljanlegur
vaSall, ekki hóti betri en hjá hirSskáldi
voru, Sigfúsi Elíassyni. 1 þessari bok
sem hinni fyrri eru kvæSi, sem eru o-