Helgafell - 01.12.1953, Síða 83

LISTIR
81
unni og því sem með henni hrærist,
en honucn hættir við að taka meira
heim með sér af áhrifum úr ríki henn-
ar en hann hefur ráðið við að endur-
skapa á litlum myndfleti. í þessum síð-
ustu myndum hans er meira jafnvægi
en í flestuim fyrri myndum hans, og nú
hefur betur tekizt að skila náttúrunni
aftur því, sem hennar er og halda hinu,
sem málarinn hefur tileinkað sér og
hefur afl til að vinna úr. Ef til vill
hefur Sveinn sýnt með þessari sýningu
m.eiri framför en nokkru sinni áður.
Frú Agnete hefur aldrei komið fram
með jafngóðar myndir. Tvær konur og
Hrafnaþing eru ágætar. Vantar varla
nema herzlumuninn til þess að þær séu
verulega góð listaverk.
Á það er nú oft bent og stundum
með nokkrum áróðursblæ, í sambandi
við málverk, sem notar ákveðnar fyr-
inmyndir að dæmi klassískrar listar,
Fvílík hætta listinni stafi af því, er
bstamenn hrekjast inn á þá háska-
Haut, að fela hana að baki glæsi-
^egra fyrirmynda, sem öllum fjöldan-
Urn eru hugstæðar, af ótta við að hún
gangi annars ekki í fólkið.
Að því tilefni er ástæða til þess að
Vekja athygli æskunnar, sem eðlilega
^eillast af því nýja og óráðna, á þeirri
staðreynd, að öll stórbrotnasta list
^eitnsins er ,,af einhverju“. Þess
vegna cná hún ekki láta leiðast í
Hindni inn í þá hugsanarvillu, að fal-
leg og stórbrotin fyrirmynd rýri listgildi
málverks. Það væri óþolandi óvirðing
við tvo af stærstu listamönnum þessa
ands, Ásgrím Jónsson og Jón Stefáns-
s°n, ef við hliðina á verkum þeirra
væru hengdar myndir, þar sem listinni
Vaeri f°mað fyrir einhverja slíka fyrir-
*nynd. Þó þeir Á. J. og J. S. beri
öfuð og herðar yfir félaga sína á þess-
ari sýningu, hittir þetta engan þeirra
sexmenninganna.
Þessar myndir eru málaðar af lifandi
taugum og með hjartablóði listamann-
anna sjálfra.
Sýnig Sigurðar Sigurðssonar
Sigurður Sigurðsson sýndi nýlega í
listamannaskálanum yfir 50 ný mál-
verk frá nokkrum síðustu árum.
Sigurður er enn kornungur maður,
eða aðeins hálffertugur. Hann sýndi
snemma mikla listhæfileika, sem hafa
þroskazt og vaxið við nám í skóla lífs-
ins, öruggum skrefum. I verkum hans
hefur áður gætt áhrifa frá ýmsum sam-
tímamálurum, aðallega Scheving og
Jóni Stefánssyni, og er sannarlega ekki
leiðum að líkjast, en á þessari sýningu
kemur greinilega í ljós að hann er að
leita fyrir sér um eigið forrn fyrir það,
sem honum liggur á hjarta.
Sigurður skynjar náttúruna og um-
hverfi sitt og túlkun hans er öll með
þeim hætti, að hann á auðvelt með að