Morgunblaðið - 22.03.2014, Blaðsíða 35

að vinna að, bæði í rekstri, vinnu
sinni og kindabúskap og veit ég
að hann var allur af vilja gerður
að sinna sem best. Þá veit ég að
fjölskylda hans, kona hans og
þrjú börn hans ásamt nánasta
skyld- og venslafólki hans sakna
hans mjög mikið, ekki síst þar
sem þetta virtist vera í alla staði
ótímabært fráfall. Guð blessi
minningu hans. Samúð mína
votta ég Þuru og börnum þeirra,
þeim Garðari, Gunnu Betu og
Halldóri Ingvari, ásamt föður,
tengdaforeldrum, systkinum,
skyldfólki og öðrum aðstandend-
um.
Halldór Guðmundsson.
Elsku besti Gummi frændi.
Ekki óraði mig fyrir því þegar ég
heimsótti þig á sjúkrahúsið og
færði þér malt í gleri og Sóma-
ostborgara, sem þér þótti svo
gott, að þetta væri í síðasta skipti
sem ég myndi hitta þig. Ég trúi
þessu ekki enn. Alla mína tíð hef
ég litið á þig sem frábæra fyr-
irmynd og þegar ég hugsa til
baka, í hvert skipti sem ég klæddi
mig í keppnistreyjuna númer 2
(sem var þitt númer) þá komst þú
mjög oft upp í hugann, enda vildi
ég alltaf verða fótboltamaður
eins og þú.
Ég á svo ótrúlega margar góð-
ar minningar um þig Gummi
minn. Það var ekkert smá sport
að fá að fara á rúntinn með þér á
Peugeot-num í denn, þegar þú
lést hann fljúga fram hjá salthús-
inu hans afa Garðars (eini bíllinn
sem gat flogið). Það var líka fátt
betra en að fá Gumma-kakó í
Gumma-glasi og svona gæti ég
haldið endalaust áfram. Eitt af
mörgu sem við áttum sameigin-
legt var að við vorum báðir miklir
keppnismenn.
Mér þótti alltaf gott að vita af
því þegar ég var að keppa, að þú
værir að horfa á, en það gerðir þú
svo oft og mér þykir óendanlega
vænt um það.
Gummi, besti frændi minn.
Minningin um þig mun lifa um
ókomna tíð og ég get lofað þér því
að ég mun hugsa fallega til þín
alla daga og hugsa um allar þær
góðu minningar sem ég á um þig.
Ég veit að amma Sigga hefur tek-
ið vel á móti þér og á eftir að
hugsa vel um þig.
Þinn frændi og vinur,
Hjörvar Maronsson.
Elsku Gummi frændi, við trú-
um því ekki að þú hafir verið tek-
inn svona fljótt frá okkur. Það
eru margar yndislegar minning-
ar sem koma upp í huga okkar frá
öllum þeim dýrmætu fjölskyldu-
stundum sem við höfum átt sam-
an. Jólaboðin hjá okkur hafa ver-
ið tilhlökkunarefni á hverju ári
þar sem við skemmtum okkur
saman. Þar höfum við farið í
margskonar leiki og spil, en
Latabæjaratriðið sem við tókum
öll saman í einu jólaboðinu í stof-
unni á Hlíðarvegi 43 er okkur öll-
um ógleymanlegt. Við litum mik-
ið upp til þín á okkar yngri árum
og gerum enn, við drukkum
Gumma-kakó í Gumma-glasi hjá
ömmu Siggu. Þú varst alltaf boð-
inn og búinn að hjálpa okkur öll-
um enda hjálpsamari mann vart
hægt að finna. Elsku Gummi
frændi, þín verður sárt saknað en
minning þín lifir í hjörtum okkar
um ókomna tíð. Nú ertu kominn
til elsku Siggu ömmu en þið verð-
ið í hjörtum okkar og huga allt
okkar líf.
Elsku Þura, Garðar, Stína,
Gunna Beta, Sindri, Halldór,
Gugga, Salka, Guðmundur Orri
og Kjartan Ólafur, við sendum
ykkur okkar dýpstu samúðar-
kveðjur og biðjum Guð að styrkja
ykkur á þessum erfiðu tímum.
Þín systkinabörn,
Sigurður Garðar, Hanna
Dögg, Magni, Hjörvar,
Helgi, Aðalbjörn, Einar og
Sigríður.
 Fleiri minningargreinar
um Guðmund Ólaf Garð-
arsson bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu
daga.
MINNINGAR 35
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 22. MARS 2014
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
Davíð
útfararstjóri
Jóhanna Erla
guðfræðingur
útfararþjónusta
Óli Pétur
útfararstjóri 551 3485 • udo.is
✝
Elsku eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
sonur, bróðir, mágur og afi,
EINAR ÞÓR EINARSSON,
Melgerði 19,
Kársnesi í Kópavogi,
verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju
þriðjudaginn 25. mars kl. 15.00.
Steinunn Þórhallsdóttir,
Steinar Þór Einarsson, Fannar Þór Einarsson,
Ágústa Ósk Einars Sandholt, Einar Hróbjartur Jónsson,
Sólveig María Gunnlaugsdóttir, Einar Halldór Gústafsson,
Sigríður Einarsdóttir,
Sigurrós Einarsdóttir, Smári Hauksson,
Ásgeir Atli og Karen Arna.
✝
Ástkær konan mín, systir og mágkona,
JÓHANNA MAGNÚSDÓTTIR,
Hvassaleiti 58,
áður Brávallagötu 26,
sem lést þriðjudaginn 11. mars, verður
jarðsungin frá Bústaðarkirkju fimmtudaginn
27. mars kl. 13.00.
Óskar Margeirsson,
Skúli Þór Magnússon, Guðrún Jóhannesdóttir,
Árni Magnússon.
✝
Elskuleg eiginkona, móðir, tengdamóðir,
dóttir, systir, mágkona og tengdadóttir,
EYRÚN INGVALDSDÓTTIR,
Lækjasmára 13,
Kópavogi,
lést miðvikudaginn 19. mars.
Útförin fer fram frá Digraneskirkju
miðvikudaginn 26. mars kl. 13.00.
Sigurður Scheving Gunnarsson,
Elfa Scheving Sigurðardóttir, Ari Karlsson,
Andri Scheving Sigurðsson,
Ingvaldur Rögnvaldsson, Hafdís Gústafsdóttir,
Þóra Ingvaldsdóttir, Pétur Kristjánsson,
Haukur Ingvaldsson, Henny Kartika Sary,
Barði Ingvaldsson, Valgerður Ragnarsdóttir,
Sigrún Hallsdóttir,
Sigurlína Scheving Elíasdóttir
og aðrir aðstandendur.
Rangæingafélagið
var stofnað 1935 og
hefur ætíð síðan, í
tæpa átta áratugi,
starfað að ýmsum
framfara- og menningarmálum
tengdum héraði. Félagið hefur not-
ið velvildar og stuðnings þar sem
fjöldi manna og kvenna hafa lagt
félaginu lið og unnið óeigingjarnt
starf í þágu félagsins. Við andlát
Dóru Ingvarsdóttur hefur Rang-
æingafélagið misst öflugan og kær-
an félaga. Dóra gekk snemma í fé-
lagið og var formaður þess á
árunum 1982 til 1987. Hún var gerð
að heiðursfélaga í október 2011.
Eftir að Dóra hætti sem formaður
starfaði hún áfram af krafti í félag-
inu og sat til dæmis í orlofshúsa-
nefnd allt til dauðadags. Orlofs-
húsamálin voru henni kappsmál.
Sumarhúsið í Hamragörðum var
reist í formannstíð hennar. Húsið
stendur í fögru umhverfi og gestir
þess finna fyrir metnaði til að
skapa félagsmönnum notalegan
dvalarstað í sveitinni fögru. Síðar
var annað hús byggt, Brekkulæk-
ur, sem stendur vestar í sýslunni,
við Rauðalæk. Þar er fjallasýn ekki
síðri en austur við Eyjafjöll.
Dóra og eiginmaður hennar,
Ólafur Oddgeirsson, en hann lést
árið 2012, báru hag Rangæingafé-
lagsins ætíð fyrir brjósti og voru
boðin og búin að leggja félaginu lið.
Þau höfðu eins og margir Rang-
æingar unun af söng. Má hér nefna
að karlakvartett félagsins æfði á
heimili þeirra í fjölda ára og fjölg-
aði sífellt í hópnum þar til þeir urðu
þrettán að tölu!
Dóra var gædd miklum mann-
kostum, glaðlyndi, hlýju og góðum
gáfum. Hún ávann sér traust okkar
og virðingu, lagði gott til mála og
hún kunni einnig þá list að hlusta.
Hún var vel máli farin og hún var
velviljuð og úrræðagóð.
Við minnumst hennar með mikl-
um söknuði og þakklæti fyrir
ánægjulegar samverustundir. Að
leiðarlokum þökkum við af alhug
framlag Dóru til félagsins okkar og
sendum fjölskyldu hennar innileg-
ar samúðarkveðjur.
F.h. Rangæingafélagsins,
Gunnar Guðmundsson,
formaður.
Tengjum allar hug og hönd
hjartað látum ráða
saman okkar bindum bönd
til blessunar og dáða.
(Vigdís Einarsdóttir)
Mig langar að minnast Dóru
Ingvarsdóttur, systur okkar í So-
roptimistaklúbbi Bakka og Selja,
með ljóði Vigdísar, sem líkt og
Dóra var klúbbsystir okkar. Þetta
litla ljóð, Vináttubönd, segir mikið
um hvernig soroptimistar starfa,
reiðubúnar til hjálpar og þjónustu
með samvinnu og einlægri vináttu
og í þeim anda vann Dóra af heilum
hug.
Soroptimistar eru alþjóðasam-
tök fyrir vinnandi konur í öllum
störfum sem hafa að leiðarljósi
hjálpar- og þjónustustörf til að efla
mannréttindi og stöðu kvenna.
Orðið soroptimisti er samsett úr
orðunum „sorores ad optumum“
sem þýðir systur sem vinna að því
Dóra Ingvarsdóttir
✝ Dóra Ingvars-dóttir fæddist
30. október 1936.
Hún lést 11. mars
2014. Útför Dóru
fór fram 20. mars
2014.
besta. Dóra gerðist
soroptimisti árið
1992. Hún tók að sér
ýmis ábyrgðarstörf
bæði innan klúbbsins
og Sor-
optimistasambands
Íslands. Dóra beitti
sér fyrir því og átti
stóran þátt í að ís-
lenskir soroptimistar
eignuðust húsnæði í
Hamraborg 10 í
Kópavogi, þar sem allir klúbbar so-
roptimista geta nýtt sér fundarað-
stöðuna sem þar er.
Það var síðastliðið haust sem við
systur heyrðum fyrst af veikindum
Dóru. Hún bar sig af reisn og
horfði jákvætt fram á veginn. Hún
sótti fundi þegar hún hafði heilsu
til, nú síðast hinn 10. febrúar þegar
við Bakka- og Seljasystur þáðum
heimboð systra í Mosfellssveit.
Hún naut þess að vera meðal
systra og láta gott af sér leiða með
stuðningi við þau verkefni sem
unnið var að hverju sinni.
Dóra var atorkukona og stund-
aði nám við Endurmenntun Há-
skóla Íslands bæði meðfram starfi
sínu sem útibússtjóri í Búnaðar-
banka Íslands í Mjódd og eftir
starfslok. Hún var mikil félagsvera
og auk þess að vera virk í starfi so-
roptimista tók hún virkan þátt í
Rangæingafélaginu í Reykjavík og
í sóknarstarfi í Seljakirkju. Í gegn-
um félagsstarfið nýtti hún starfs-
menntun sína til fræðslu og ráð-
gjafar með áherslu á
fjármálafræðslu aldraðra. Dóra
vildi hafa fjör í kringum sig og hún
naut þess að syngja í góðum fé-
lagsskap. Hún hafði yndi af útivist
og hestamennsku og sótti mikið í
sveitina sína eins og hún kallaði það
þegar hún fór í gula húsið sitt á
Hvolsvelli. Þangað leitaði hugurinn
og hún stefndi á að taka á móti
systrum og öðrum gestum þar
næsta sumar.
Af því verður ekki en við munum
hugsa til Dóru með hlýhug og
þökkum fyrir góð kynni og samleið.
Þórunni, dóttur Dóru, og fjöl-
skyldu hennar sendum við innileg-
ar samúðarkveðjur.
Fyrir hönd Soroptimistaklúbbs
Bakka og Selja,
Rannveig Thoroddsen
formaður.
Í dag kveðjum við Dóru Ingv-
arsdóttur frá Rauðaskriðum.
Fljótlega eftir að Dóra hleypti
heimdraganum gekk hún í Rang-
æingafélagið í Reykjavík, sem er
félagskapur brott fluttra Rang-
æinga, sem hefur það að megin-
markmiði að efla og treysta tengsl
við átthagana. Árið 1982 var Dóra
kosin formaður félagsins og gegndi
hún því starfi til ársins 1987. Á
þessum árum, undir stjórn Dóru,
var ráðist í að byggja sumarhús í
Hamragörðum og hófust fram-
kvæmdir árið 1985. Það hvíldi mikil
ábyrgð á formanni, við skipulag og
utanumhald framkvæmda, sem
hún leysti með sóma. Auk þess
gegndi hún ýmsum trúnaðarstörf-
um innan félagsins.
Dóra unni átthögunum og félag-
inu alla tíð. Félagið lagðist í dvala
upp úr aldamótum og var Dóra ein
af aðalhvatamönnum til að blása lífi
í það á ný. Dóra var gerð að heið-
ursfélaga og var hún vel að þeirri
nafnbót komin. Með þessum fá orð-
um minnumst við Dóru sem
trausts og ákveðins einstaklings
sem ávallt var þægilegt að leita til
hvort sem um var að ræða málefni
félagsins eða annarra erinda.
Við vottum aðstandendum inni-
lega samúð.
Marta Sverrisdóttir og
Ólafur Haukur Ólafsson.
Ekki hefði mig órað fyrir því
þegar ég hitti Dóru og Óla fyrst í
sveitinni fyrir um 36 árum að þau
ættu eftir að vera stór hluti af
minni fjölskyldu, Þórunn dóttir
þeirra varð mágkona mín og er mín
besta vinkona í dag.
Alltaf var jafn notalegt að koma
í heimsókn til þeirra heiðurshjóna,
hvort sem það var á heimili þeirra,
sumarbústaðinn við Elliðavatn,
austur á Hvolsvöll, landskikann við
Markarfljót eða jafnvel í hesthúsið.
Dóra átti hesta sem þurfti að
hreyfa og einn vetur tók ég þátt í
því með henni, við áttum yndisleg-
ar stundir saman í kringum hrossin
hennar sem hún var svo stolt af.
Það var margt skrafað í litlu kaffi-
stofunni á hesthúsloftinu eftir góð-
an útreiðartúr. Því miður varð
Dóra fyrir því óláni að ökklabrotna
og eftir það gat hún ekki stundað
hestamennskuna eins og hún hefði
viljað. Hrossin voru ekki felld þótt
Dóra kæmist ekki lengur á hestbak
og var það hluti af lífinu að hafa þau
í sveitinni, fara austur og kíkja á
þau.
Dóra og Óli tóku börnunum
mínum alltaf fagnandi eins og um
þeirra eigin barnabörn væri að
ræða, alltaf brosandi og breiddu út
faðminn á móti þeim og ef þau hittu
þau ekki lengi var alltaf spurt
frétta af þeim. Fyrir um 12 árum
kom hundurinn Píla inn á heimilið
og betra heimili hefði hundurinn
ekki getað fengið, hvort sem það
voru börn eða dýr sem komu inn í
líf þeirra var öllum sinnt af natni og
umhyggju, þannig voru þau hjónin.
Síðustu tvær vikurnar í lífi Dóru
áttum við saman góðar stundir,
hún tók veikindum sínum af miklu
æðruleysi og vissi að þetta líf væri
komið að endalokum, hún var sátt
við að kveðja og nú er hún komin til
Óla síns. Samúðarkveðjur til ykkar
elsku Þórunn, Matti, Berglind og
Óli, þið eigið saman dásamlegar
minningar um góða konu, minning-
ar sem aldrei munu hverfa og við
erum svo lánsöm að eiga.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem)
Kveðja,
Sigrún.
Dóra Ingvarsdóttir er fallin frá.
Aðeins tveimur árum eftir andlát
Ólafs Oddgeirssonar eiginmanns
síns, eða Óla afa, eins og vð köll-
uðum hann hér í götunni.
Dóra var einstök, hún var leið-
togi en einnig hrókur alls fagnaðar
og lífsgleðin skein af henni langar
leiðir. Það var svo skemmtilegt að
fylgjast með henni. Það var nefni-
lega þannig að Dóra náði að flétta
saman farsælan starfsferil og ham-
ingjuríkt fjölskyldulíf. Hún sinnti
annasömu starfi, nefndarstörfum
og fundarsetum en fjölskyldan var
þó alltaf í fyrirrúmi, barnabörnin
tvö og heimilið.
Dóra sat aldrei auðum höndum.
Sótti sér nám í viðskiptafræðum á
miðjum aldri í Endurmenntun Há-
skóla Íslands, eins var hún mikill
aðdáandi Íslendingasagna. Hún
var farsæll stjórnandi sem banka-
stjóri Seljaútibús Búnaðarbankans
og fær í mannlegum samskiptum.
Dóra var heiðarleg, traust og
vinnusöm, eins hélt hún tryggð við
ræturnar, sveitina. Hún stundaði
hestamennsku eftir að vinnu lauk,
þau hjónin áttu sveit í borg og á
endanum gerðu sér annað heimili
nálægt átthögunum. Dóra hjúkraði
eiginmanni sínum síðustu ár og var
hann í hennar faðmi þar til yfir
lauk. Já, tíminn er naumur og allt í
einu er hann búinn.
Stuttu áður en Bjarni Rúnar
frétti af veikindum Dóru dreymdi
hann Óla afa: „Ég horfði inn um
stofugluggann þeirra úr herberg-
inu mínu og þar var Óli afi að spila
undurfagra tóna á píanóið.“ Nú er
Dóra komin til hans, umvafin fögr-
um tónum á góðum stað.
Í minningunni er það brosið
hennar og fasið sem yljar manni
um hjartarætur. Hún sýndi fólki
áhuga og fylgdist með. Þegar mað-
ur hugsar til Dóru koma kven-
hetjur Íslendingasagnanna upp í
hugann. Dóra er fyrirmynd sem
maður lítur upp til og yndislegri
nágranna hefði ekki verið hægt að
hugsa sér. Við munum minnast
þeirra hjóna með ást og virðingu.
Góður Guð geymi ykkur Þór-
unn, Matti, Berglind og Óli.
Bergrós Fríða, Bjarni Rúnar,
Jórunn Pála, Margrét og Jónas.
Elskuleg vinkona okkar, Dóra
Ingvarsdóttir, er látin eftir erfið
veikindi. Okkur fyrrverandi sam-
starfskonur langar að minnast
hennar með örfáum línum með
þakklæti fyrir ánægjulega sam-
fylgd. Við störfuðum með henni um
árabil, í Búnaðarbankanum Mjódd
þar sem Dóra var yfirmaður okkar.
Betri yfirmann var vart hægt að
hugsa sér, hlý og kærleiksrík og
deildi með okkur gleði og sorgum.
Það er vandi að vera manneskja, en
enn meiri vandi að vera góð mann-
eskja, en það var Dóra.
Dóra bar mikla umhyggju fyrir
velferð viðskiptavina sinna og átti
þá marga að vinum. Oft var löng
bið eftir viðtali við hana, því hún
vildi hvers manns vanda leysa. Sér-
staklega var henni annt um unga
fólkið sem var að fara í nám eða
kaupa sína fyrstu íbúð. Dóra fylgd-
ist vel með þessu unga fólki og kom
það oft í bankann til að gefa henni
skýrslu um námsframvindu,
hvernig gengi með íbúðina eða með
myndir af nýfæddu barni.
Dóra var ákveðin kona með mik-
inn áhuga á menntun fyrir alla.
Sjálf var hún mjög metnaðarfull og
þegar hún hætti störfum í bank-
anum fór hún í háskólann sér til
fróðleiks og skemmtunar.
Stolt hennar og gleði var fjöl-
skyldan, Óli eiginmaður hennar,
Þórunn, Marteinn og barnabörnin
Berglind og Óli.
Kvöldstjarnan skín inn um gluggann minn
glatt.
Gamlar minningar ljóma.
Fiðrildin svífa í kvöldsins kyrrð,
eða kúra á milli blóma.
(Elín Eríksdóttir frá Ökrum)
Elsku Þórunn og fjölskylda,
innilegar samúðarkveðjur til ykkar
allra.
Fyrir hönd samstarfskvenna úr
Búnaðarbankanum Mjódd,
Jóhanna Ágústsdóttir.
 Fleiri minningargreinar
um Dóru Ingvarsdóttur bíða
birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.