Morgunblaðið - 20.09.2014, Blaðsíða 35

Morgunblaðið - 20.09.2014, Blaðsíða 35
MINNINGAR 35 MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 20. SEPTEMBER 2014 „afadekur“, hljóp alltaf í fangið á þér. Ég er sko búin að lofa sjálfri mér því að hún mun sko fá að heyra allt um þig og ég verð dug- leg að sýna henni myndir af þér og segja henni allar góðu minn- ingarnar. Afi, ég sakna þín svo sárt og minning þín mun alltaf lifa í hjarta mér! Ég veit það innst inni að þér líður vel þú ert kominn í faðm ættingja og vina. Ég elska þig alltaf! Yoúll never walk alone! Vertu, Guð faðir, faðir minn, í frelsarans Jesú nafni, hönd þín leiði mig út og inn, svo allri synd ég hafni. Höndin þín, Drottinn, hlífi mér, þá heims ég aðstoð missi, en nær sem þú mig hirtir hér, hönd þína eg glaður kyssi. Dauðans stríð af þín heilög hönd hjálpi mér vel að þreyja, meðtak þá, faðir, mína önd, mun ég svo glaður deyja. Minn Jesús, andlátsorðið þitt í mínu hjarta eg geymi, sé það og líka síðast mitt, þá sofna eg burt úr heimi. (Hallgrímur Pétursson) Eva Dögg Hofland. Elsku afi, takk fyrir allar stundirnar þínar og þolinmæðina sem þú sýndir okkur. Við eigum eftir að sakna þín mikið, allar ferðarnar í innkaupakerrunni, við gleymum þeim aldrei. Það var alltaf svo gaman að koma í heimsókn til þín á Hoflandssetr- ið, kökurnar og kexið sem þú laumaðir í okkur þegar mamma og pabbi sáu ekki til. Þú varst alltaf tilbúinn að gera allt fyrir okkur og við vorum bara rétt að byrja að kynnast þér þegar þú varst allt í einu farinn. Nú ertu kominn til himna, til englanna okkar, til englanna sem borða gras (eins og Tryggvi Hrafn seg- ir). Við erum alveg viss um að þú gefur þeim eitthvað meira en bara gras, kannski jólaköku eða loftkökur. Þú kenndir okkur á þessum stutta tíma sem við vor- um saman að það á alltaf að gefa með sér. Elsku besti afi, minn- ingarnar um þig verða vel geymdar í litlu hjörtunum okkar og munum við hugsa um ömmu Gullý og knúsa hana frá þér á hverjum degi. Leiddu mína litlu hendi, ljúfi Jesús, þér ég sendi bæn frá mínu brjósti, sjáðu, blíði Jesús, að mér gáðu. Hafðu gát á hjarta mínu halt mér fast í spori þínu, að ég fari aldrei frá þér, alltaf, Jesús, vertu hjá mér. Um þig alltaf sál mín syngi sérhvern dag, þó eitthvað þyngi. Gef ég verði góða barnið, geisli þinn á kalda hjarnið. (Ásmundur Eiríksson) Þínir prakkarar, Ísabella, Tryggvi Hrafn, Emilía Guðbjörg og Berglind María. Við hjónin kynntumst þér fyr- ir nokkrum árum þegar sonur þinn og dóttir okkar fóru að draga sig saman. Við nánari kynni varð okkur ljóst að þú varst eðalmaður að upplagi. Gerðir allt fyrir alla, hvað sem það tók langan tíma. Urðum við nokkrum sinnum vitni að því þegar þú varst að redda ein- hverjum um eitthvað. Ferðafólki um húsnæði og þess háttar. Alls konar reddingar þrátt fyrir að hafa nóg að gera á þínum vinnu- stað sem þú lagðir þig allan í. Þú varst greiðviknin uppmáluð. Við ákváðum snemma í sumar að fara til útlanda saman og varð Tenerife fyrir valinu. Við hjónin erum vandlát á ferðafélaga og það segir allt sem segja þarf að velja ykkur með í för. Áður en við fórum út vorum við búnir að plana að ég færi að aðstoða þig við ýmislegt heima fyrir og á vinnustaðnum. Við ræddum það lítillega yfir tveimur bjórum úti í sólinni á Tenerife. Þú hafðir ekki neinar áhyggjur ef það myndi dragast á langinn eftir heimkomu. Við myndum fara í þetta saman þegar að því kæmi. En því miður urðu þetta bara fjórir dagar saman, þar sem þú hvarfst okkur löngu fyrir þann tíma sem þú ætlaðir þér. Kannski gerum við eitthvað sam- an síðar og þá á öðrum vettvangi! Við fórum fjögur saman út en komum bara þrjú til baka, án þín. Tryggvi Hrafn á eftir að sakna þess að vera ekki með þér í að hnoða pítsudeigið eða vera í kring um þig á Setrinu. Kannski nær systir hans, Emilía Guð- björg, til þín með sínu fallega daglanga brosi. Hún hefur svip- inn þinn. Við vottum Gullýju þinni, börnum og barnabörnum inni- lega samúð. Við kveðjum þig með sárum söknuði með kvæði eftir Braga Jónsson frá Hoftúnum, sem gæti hafa verið ort til þín frá okkur: Hvort skiljast leiðir fyrir fullt og allt í fjarlægð er þú burtu hverfur skjótt? En allar stundir mun ég minnast þín jafnt morgun, kvöld og dag sem rauðanótt. Ég á ei neitt sem gefið þér ég get er gleðisól á vonarhimni dvín. Í leit að hnossum lífsins er þú ferð, eitt lítið tár er gjöfin mín til þín. Ég get ei rétt þér hlýja vinarhönd, né heldur flutt þér kærleik þrunginn brag. Eitt lítið tár er lokakveðjan mín, er lætur skipið þitt úr höfn í dag. (Bragi Jónsson) Guðlaugur og Hjördís. Til eru einstaklingar sem setja mark á umhverfi sitt og samfélag umfram aðra. Þeir virðast alltaf hafa meiri tíma og meira aflögu til að gefa af sér til okkar hinna og virðist þá sama hversu mikið er að gera hjá þeim í daglegu amstri. Þessir einstaklingar bera með sér góðmennsku og hlýju sem er okkur öllum til eftir- breytni. Við skyndilegt og ótíma- bært andlát slíkra einstaklinga er sem veröldin standi kyrr og hugurinn leitar til nánustu ætt- ingja og vina sem hafa misst svo mikið. Sigurður Tryggvason var einn af þessum mönnum og við fréttir af andláti hans var sem veröldin stæði kyrr. Minningarnar hrann- ast upp. Minningar um Sigga brosandi og alltaf á hlaupum á Hótel Örk. Minningar frá Hof- landssetrinu þar sem hann var ávallt boðinn og búinn að gera sitt allra besta til að gestum hans liði vel. Siggi að grilla hamborg- ara ókeypis handa öllum sem vildu. Siggi ávallt jákvæður gagnvart öllum verkefnum sem bæjarbúum datt til hugar að standa fyrir. Ávallt var hægt að treysta því að Siggi myndi styðja við bæinn sinn og sitt fólk. Það var til dæmis lýsandi fyrir Sigga að í sumar að lokinni bæj- arhátíð hringir hann í bæjar- stjórann og býður öllum Vinnu- skólanum í veislu sem og starfsmönnum áhaldahúss og öðrum þeim sem komu að hátíð- inni. En einmitt þannig var Siggi. Hann var ánægður með hátíðina og bæinn sinn og vildi gleðja þá sem hvað mest höfðu lagt á sig. Er slík góðmennska og hugul- semi einstök og verður seint full- þökkuð. Það sést vel á veggjum Hof- landssetursins hversu stoltur Hvergerðingur Siggi var en þar hafði hann safnað ógrynni af úr- klippum um mannlífið í bænum, ekkert var honum óviðkomandi og engin frétt frá Hveragerði svo lítil að hún rataði ekki í ramma á Hoflandi. Fyrir ómetanlega vináttu og stuðning í gegnum árin er þakk- að nú þegar við að leiðarlokum kveðjum Sigga á Hoflandi með miklum söknuði. Hann skilur eft- ir skarð sem er vandfyllt. Sökn- uður okkar allra sem þekktum Sigga er mikill en mestur er þó söknuður ástvina sem nú sjá á eftir kjölfestu í einstaklega sam- hentri fjölskyldu. Elsku Gullý, Linda, Tryggvi og fjölskylda, megi góður Guð styðja ykkur í þessari miklu sorg. Aldís Hafsteinsdóttir. Í dag kveðjum við sjálfstæð- ismenn í Hveragerði góðan fé- laga og vin með miklum söknuði. Kallið kom alltof snemma en það er á hreinu að það hefur vantað góðhjartaðan og vinnusaman mann í „Sumarlandið“ góða. Við sem störfuðum með honum Sigga Tryggva í sjálfstæðisfélaginu er- um orðin góðu vön því með mann eins og hann innanborðs var allt sem okkur datt í hug að gera eitt- hvað svo lítið mál. Hann var allt- af boðinn og búinn að leggja okk- ur lið í einu og öllu og það gerði hann ávallt með bros á vör. Þannig var hann alla tíð, bæði í vinnunni sinni og utan vinnutíma, ávallt að þjónusta fólk og passa upp á að öllum liði vel. Hann hafði sterkar skoðanir á lands- málunum og var ekki alltaf sátt- ur. Sérstaklega ef honum fannst hallað á þá sem minna mega sín í samfélaginu en það var eitt af einkennum hans. Hann mátti bara ekkert aumt sjá, þá leið honum ekki vel. Siggi sinnti ýms- um trúnaðarstörfum fyrir flokk- inn og sat hann m.a. í uppstilling- arnefnd fyrir síðustu sveitarstjórnarkosningar og sinnti blaðaútgáfu fyrir félagið síðustu árin. Fyrir alla hans góðu vinnu viljum við þakka af heilum hug. Við sendum fjölskyldu hans okkar innilegustu samúðarkveðj- ur og biðjum allar góðar vættir að vaka yfir þeim og hugga á þessum erfiðu tímum. Minningin um hjartahlýjan og góðan mann lifir. Fyrir hönd Sjálfstæðisfélags- ins í Hveragerði, Elínborg María Ólafsdóttir. „Nú, og svona höfum við nú þetta,“ sagði Siggi brosandi þar sem hann stóð fyrir framan mig vörpulegur, skarpir en blíðir andlitsdrættir. Hann var ekki hár í loftinu en heljarmenni eigi að síður. Maginn aðeins farinn að gægjast fram á við. Allt í einu þrýstir hann upp öxlum og setur fram brjóstkassann og baðar um leið út höndunum í afar skemmti- legri og sérstakri sveiflu. Þetta var hans „signatúr“, einskonar áhersla um að ekki þyrfti að ræða málið frekar. Ég átti eftir að kynnast þessum sveiflum vel og hafði lúmskt gaman af vald- mannslegu fasi og látbragði Sigga. Siggi var eftirminnilegur karakter og vinskapur okkar óx og dafnaði eftir því sem árin liðu. Hann var reynslubolti af gamla skólanum og hafði eiginlega ígildi langskólanáms í sálfræði, fé- lagsfræði og reyndar fleiri grein- um og hafði ávallt góð tök á mannskapnum og aðstæðum hverju sinni. Reynsla hans var slík að maður gat leitað til hans í ótrúlegustu málum og aðstæð- um. Tryggðatröllið Siggi stóð með sínum og reyndist þeim sem hann starfaði fyrir framan af í líf- inu mjög vel og var þeim ómiss- andi, það fullyrði ég enda starf- aði hann fyrir sömu aðila í áratugi uns hann ásamt fjöl- skyldu sinni snéri sér að eigin rekstri, við góðan orðstír, á hinu vel þekkta Hoflandssetri í Hveragerði. Kynni okkar í Þórs- café, þar sem Siggi var ýmist yf- irdyravörður, húsvörður eða eig- inlega veitingamaður á tíðum og síðar á Hótel Örk sem hótelstjóri og allt í öllu, voru hafin yfir venjubundin mannleg samskipti. Það tók auðvitað tíma að kynnast eins og gengur, menn voru ekki alltaf sammála og þegar maður sá kassann og handasveiflurnar var betra að stíga varlega til jarðar og undirbúa sig undir samningaviðræður um fyrir- komulag og verklag. Okkur samdi vel og kynnin uxu eftir því sem árin liðu og það var sterkur strengur á milli okkar sem aldrei rofnaði. Í veitinga- og hótel- bransanum gerist allt milli him- ins og jarðar. Sama hvað kom upp á Siggi lét sér aldrei bregða, hagaði seglum eftir vindi og náði oftar en ekki að milda erfiðar kringumstæður. Það átti vel við Sigga að starfa í veitingabrans- anum og miklar tarnir teknar og oft unnið sólarhringum saman sem er nú ekki til eftirbreytni, en orkuboltinn ruddist í gegnum hverja hindrun og smitaði okkur hina svo við gengum í takt og auðvitað gekk allt upp. Það kom mér verulega á óvart að fregna andlát Sigga. Það gat varla verið satt enda maðurinn bráðungur. Hugurinn hvarflar víða og marg- ar ánægjulegar minningar birt- ast í huga mér. Ég ætla að leyfa mér fyrir hönd allra þeirra fjöl- mörgu sem störfuðu með Sigga í gegnum tíðina í Þórscafé og á Hótel Örk að þakka fyrir ótal samverustundir og góðar minn- ingar. Já, það er bara eitt eintak af Sigga Tryggva og nú er hann farinn á vit feðra sinna. Við hin stöndum eftir og spyrjum í for- undran hvort það hafi virkilega verið komið að kallinu, enda mað- urinn rétt að komast yfir miðjan aldur. Sendi mínar innilegustu samúðarkveðjur til fjölskyldunn- ar. Far þú í friði, hafðu þökk fyr- ir allt og allt. Guð blessi minn- inguna um góðan dreng. Rúnar Sig. Birgisson. Hinn 1. september fæ ég sím- tal frá mömmu rúmlega sjö um morguninn og hún er bara í losti og segir að hún hafi hræðilegar fréttir að færa okkur, að hann Siggi hafi látist þá um nóttina á Tenerife, hræðilegt, ég trúi þessu ekki, það getur ekki ver- ið … strax rifjast upp fyrir mér minningarnar er ég fór að hugsa um hann, hef þekkt hann síðan ég man eftir mér, þegar ég var lítil og fór í kaffi með mömmu og pabba til þeirra í Strandaselið, síðar í Hveragerði. Alltaf svo yndisleg heim að sækja, Siggi hefur ávallt síðan ég kynntist honum viljað allt fyrir mig gera, man þegar ég var ca. 13 ára þá stóðu hann og Gullý mig að verki, sem verður ekkert sagt frá hér, og ég auðvitað í sjokki, já frá- bært, mamma og pabbi mega sko ekki frétta þetta, svo leið tíminn, ekkert gerðist, hitti þau og þau létu sem ekkert væri. Svo var það þegar ég var orðin fullorðin og við sitjum á spjalli að þau segja: Guðrún, manstu þegar við sáum þig þarna um árið? Þau sáu mig þá, en auðvitað sögðu þau ekki neitt við neinn, það var alltaf hægt að treysta á þau og hægt að segja þeim allt, það fór aldrei lengra. Þegar ég var 19 ára fékk ég vinnu á Hótel Örk sem þjónn, auðvitað í gegnum Sigga, en þetta var vaktavinna og of mikill bensínkostnaður að keyra alltaf á milli, nei þau tóku það ekki í mál, ég fékk bara herbergi heima hjá þeim og var þar á meðan mínar vaktir voru og vildu þau aldrei neitt í staðinn. Siggi og fjölskylda hafa alltaf verið yndisleg og ávallt sýnt manni hvað þeim þyk- ir vænt um mann enda kallaði ég þau oft mömmu og pabba tvö. Ég og fjölskylda mín erum svo hepp- in að eiga fullt af góðum minn- ingum um Sigga og fjölskyldu, útilegur, sumarbústaðaferðir, vinnudjamm, svo auðvitað Ar- karliðið sem Siggi studdi og hugsaði ávallt vel um bæði strák- ana og auðvitað allt stuðnings- liðið, heimsóknir, og gleymi því aldrei þegar skólaböllin í Fella- skóla voru alltaf í Þórscafe, Siggi yfirmaður þar, pabbi dyravörður og fleiri vinir þeirra, held ég hafi aldrei verið eins stillt á böllum eins og þegar þau voru í Þórs- café, síðast en ekki síst þá hef ég oft leitað til hans og þeirra og man ég þá sérstaklega þegar ég og maður minn höfum verið á ferðinni með 60 manna hóp af hjartveikum unglingum og auð- vitað tóku Siggi og fjölskylda vel á móti okkur í Hoflandssetrinu alltaf nóg af pitsum, gosi og kær- leika, en Siggi og fjölskylda hafa þann eiginleika að á þá staði sem þau hafa átt, rekið eða séð um er ávallt gott að koma og svona heimilislegur kærleikur. Elsku hjartans Gullý mín, Linda, Tryggvi og fjölskyldur, megi Guð og allir hans englar styrkja ykk- ur í sorginni. Elsku Siggi, hvíldu í friði. Guðrún Bergmann Franzdóttir og fjölskylda.  Fleiri minningargreinar um Sigurður Hrafn Tryggva- son bíða birtingar og munu birtast í blaðinu næstu daga. erfidrykkjur Grand Grand Hótel Reykjavík Sigtúni 38, sími: 514 8000 erfidrykkjur@grand.is www.grand.is Hlýlegt og gott viðmót Fjölbreyttar veitingar í boði Næg bílastæði og gott aðgengi ✝ Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma, FANNEY JÓNSDÓTTIR, Hrafnistu, Hafnarfirði, lést föstudaginn 12. september. Kveðjuathöfnin fer fram í Fríkirkjunni í Hafnarfirði föstudaginn 26. september kl. 13.00. Jarðsett verður í Akureyrarkirkjugarði. Ólína Jóna Bjarnadóttir, Jón Gunnar Stefánsson, Pálfríður Björg Bjarnadóttir, Gunnar Norðqvist Jónsson, Anna Lovísa Bjarnadóttir, Hjálmfríður Erla Bjarnadóttir, Friðrik Halldórsson, barnabörn og barnabarnabörn. ✝ Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi, HEIÐAR WOODROW JONES, Dalatanga, Mjóafirði, lést aðfaranótt laugardagsins 13. september á Heilbrigðisstofnun Austurlands, Seyðisfirði. Útförin fer fram frá Egilsstaðakirkju þriðjudaginn 23. september kl.15.00. Þeim sem vilja minnast hans er bent á Hollvinasamtök Sjúkrahúss Seyðisfjarðar. Marzibil Erlendsdóttir, Karen Jenny Heiðarsdóttir, Arnar Þór Guttormsson, Vigfús Þór Heiðarsson, Einar Hafþór Heiðarsson, Aðalheiður Elfríð Heiðarsdóttir, Þórhildur Gyða og Jakob Þór. ÞAR SEM FAGMENNSKAN RÆÐUR Blómaverkstæði Binna | Skólavörðustíg 12 | Sími: 5613030 ✝ Elskulegur faðir okkar og tengdafaðir, JÓN EIRÍKSSON málarameistari, Gnoðarvogi 52, lést á Vífilsstaðaspítala mánudaginn 15. september. Útförin fer fram frá Fossvogskirkju föstu- daginn 26. september kl. 15.00. Fyrir hönd aðstandenda, Kristín Jónsdóttir, Jón Már Halldórsson, Eiríkur Jónsson, Erna Guðmundsdóttir, Sigurdís Jónsdóttir, Birgir Árnason.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.