Fréttatíminn - 05.12.2014, Blaðsíða 51

Aðventukvöld Fríkirkjunnar
Fjölbreytt og glæsilegt tónlistarkvöld. Ræðumaður kvöldsins
verður söngvaskáldið Svavar Knútur. Séra Hjörtur Magni
stýrir stundinni. Fram koma Einar Clausen, Svavar Knútur,
Sönghópur Fríkirkjunnar, Barnakór Fríkirkjunnar, Skólakór
Landakotsskóla, Þorgrímur Jónsson, kontrabassaleikari,
Ásgeir Ásgeirsson, gítarleikari og Gunnar Gunnarsson sem
jafnframt er organisti kirkjunnar og stjórnandi sönghóps.
Álfheiður Björgvinsdóttir er stjórnandi barnakórs.
Jólatrésskemmtun Fríkirkjunnar í Reykjavík.
Hefst með jólastund í kirkjunni. Síðan haldið upp í
Safnaðarheimili og sungið og dansað í kringum jólatréð með
jólasveininum. Kaffi og meðlæti fyrir alla.
Heilunarguðsþjónusta á vegum Sálarrannsóknarfélags
Íslands, Fríkirkjunnar og Kærleikssetursins.
Aftansöngur á aðfangadagskvöldi.
Söngkonana Nathalía Druzin Halldórsdóttir syngur einsöng.
Sönghópur Fríkirkjunnar syngur jólin inn og leiðir
safnaðarsöng undir stjórn Gunnars Gunnarssonar.
Sr. Hjörtur Magni þjónar fyrir altari.
Miðnætursamvera á jólanótt.
Páll Óskar og Monika Abendroth ásamt strengjasveit.
Sr. Hjörtur Magni talar til viðstaddra. Sönghópur Fríkirkjun-
nar ásamt Gunnari Gunnarssyni.
Mætið vel tímanlega til að fá góð sæti!
Hátíðarguðsþjónusta á jóladag. Ljósanna hátíð fagnað með
rísandi sól.
Egill Ólafsson söngvari syngur og spjallar um tónlistarval
sitt. Sr. Hjörtur Magni Jóhannsson, Sönghópur Fríkirkjunnar
ásamt Gunnari Gunnarssyni.
Aftansöngur á gamlárskvöldi.
Sun. 7.des.
kl. 20:00
Sun. 14.des.
kl. 14:00
Sun. 21.des.
kl. 14:00
Mið. 24. des.
kl. 18:00
Mið. 24. des.
kl. 23:30
Fim. 25. des.
kl. 14:00
Mið. 31. des.
kl. 17:00
B
ókin Hreindýra-
skyttur eftir Guðna
Einarsson blaða-
mann geymir frá-
sagnir tíu karla og
kvenna af hrein-
dýraveiðum á Íslandi og Grænlandi.
Leiðsögumaður hreindýraveiði-
manna gefur góð ráð um undirbún-
ing veiða og útbúnað. Einnig er kafli
um skipulag hreindýraveiða á 20. og
21. öld en það hefur mikið breyst frá
því sem áður var.
Viðmælendur í bókinni eru Axel
Kristjánsson hrl., Gunnar A. Gutt-
ormsson bóndi, Guttormur Sigbjarn-
arson jarðfræðingur, Sigrún Aðal-
steinsdóttir, fyrrverandi húsvörður,
Aðalsteinn Aðalsteinsson bóndi,
Þorgils Gunnlaugsson, bóndi, María
B. Gunnarsdóttir rannsóknamaður,
Pálmi Gestsson leikari, Sæunn Mar-
inósdóttir viðskiptafræðingur og
Sigurður Aðalsteinsson sem er leið-
sögumaður hreindýraveiðimanna
líkt og þeir Aðalsteinn og Gunnar.
Fyrst er gripið niður í frásögn
Pálma Gestssonar, leikara og veiði-
manns, af veiðiferð sem farin var
haustið 2007. Leiðsögumaður hans
var Sigurður Aðalsteinsson frá Vað-
brekku.
Út með þig og skjóttu tarfinn!
Þetta var eins og í bíómynd
Pálmi hafði dottið af hestbaki
um sumarið og mjaðmagrindar-
brotnað. Það var því alls óvíst fram
eftir sumri hvort hann kæmist á
veiðar um haustið nema þá ef til vill
með göngugrind, að eigin sögn.
Pálmi náði það góðri heilsu að
hann treysti sér til að fara austur
á veiðar göngugrindarlaus. Hann
var á nýlegum 35” breyttum Nissan
Navarra-pallbíl, sem hann á enn,
og var þetta jómfrúrferð bílsins á
hreindýraveiðar. Þegar Pálmi kom
austur að Vaðbrekku ásamt Georg
Lárussyni, veiðifélaga sínum, hafði
gengið illa að finna hreindýr. Veiði-
lausum veiðimönnum fjölgaði dag
frá degi á Vaðbrekku eftir því sem
lengur dróst að hreindýrin sýndu
sig og var setinn hver bekkur þar á
bæ. Sigurður á Vaðbrekku var bú-
inn að kalla til fleiri leiðsögumenn
að vera til taks þegar dýrin fyndust,
því hver leiðsögumaður má ekki
fylgja nema þremur veiðimönnum
samtímis. Loksins bárust fréttir af
góðri hreindýrahjörð við Sænauta-
vatn. Þeir sem lengst höfðu beðið
fóru fyrstir að veiða og var Pálmi
þeirra á meðal.
„Siggi sagði okkur að skríða
langa leið þannig að við kæmumst
í færi við dýrin sem lágu nálægt
vatnsbakkanum. Færið var svolítið
langt. Einn okkar hafði ekki skotið
hreindýr áður. Þetta var orðið svo-
lítið stress. Við ákváðum að taka
samskot, telja einn, tveir og þrír
og skjóta á þremur. Ég taldi og um
leið og ég sagði „einn“ þá skaut
þessi óvani. Þá þurfti ég að skjóta
strax en hitti ekki í fátinu. Þetta var
bara misskilningur okkar í milli og
strákurinn var leiður yfir þessu.
Dýrin ruku auðvitað af stað, úr færi
og yfir veginn sem liggur þarna í
heiðinni.
Þar sem við lágum heyrði ég allt
í einu bílhljóð. Ég leit um öxl og þá
var bara grillið á bílnum mínum
beint fyrir ofan okkur! Siggi öskraði
út úr bílnum: „Komiði, komiði“ og
við inn í bílinn. Hann rauk af stað
og keyrði eins og bavíani í lægðinni
meðfram veginum í hvarfi við dýrin,
og sló ekkert af. Þótt tíminn væri að
fara út um þúfur og biðröðin eftir að
skjóta alltaf að lengjast, þá leist mér
ekkert á blikuna. Ég maldaði eitt-
hvað í móinn yfir aksturslaginu en
Siggi spurði á móti: „Hva, er þetta
ekki alvöru bíll?“ Svo snarstoppaði
hann og hrópaði: „Út með þig, á þúf-
una þarna og skjóttu tarfinn! Dýrin
eru þarna.“ Hann nánast henti
mér á þúfuna. Dýrin voru sannar-
lega þarna og enn á röltinu. Einn
tarfurinn staldraði aðeins við til
að fá sér að drekka og þá skaut ég.
Hann steinlá ofan í tjörnina. Þetta
var eins og í bíómynd. Ég skoðaði
bílinn aðeins eftir þetta. Síðan hef
ég stundum hugsað hvort það sé
ekki bara best að vera á bílnum
hans Sigga,“ sagði Pálmi og hló.
Á tíu fingrum í sjálfheldu
Sæunn Marinósdóttir hefur veitt
hreindýr bæði á Íslandi og Græn-
landi. Hér er gripið niður í frásögn
hennar af veiðiferð til Grænlands.
Sæunn fór aftur ein síns liðs til
Grænlands sumarið 2005 á hrein-
dýraveiðar. Sú ferð hefði getað orðið
afdrifaríkari fyrir Sæunni en hún
hefði kært sig um. Hún kom nokkuð
lemstruð til baka en
með fallegan tarf. Það var þess
virði. „Maður veit aldrei í hverju
maður lendir þegar hreindýraveiðar
eru annars vegar,“ sagði Sæunn.
„Við sigldum um og leituðum að
hreindýrum og sáum svo þennan
flotta tarf frá sjónum. Ég var sett
í land og var mér treyst til þess að
sækja tarfinn ein. Það var nokkuð
flókið að landa honum. Ég þurfti að
príla upp kletta með þungan riffil-
inn og bakpoka til að komast í færi.
Báturinn var aðeins farinn frá og ég
var komin upp í klettana þegar ég
missti fótanna. Þarna hékk ég bók-
staflega á tíu fingrum, nánast í sjálf-
heldu, og var næstum búin að missa
takið. Það var kuldalegt að líta
niður og sjá ísmolana í sjónum. Mér
tókst að krafla mig upp úr þessu en
það blæddi úr flestum fingrunum.
Ég þurfti að hlaupa góðan spöl upp í
fjallið og niður aftur til þess að forð-
ast að vindurinn bæri lykt af mér
og tarfurinn yrði var við mig. Hann
var farinn að ókyrrast og virtist
ætla af stað svo ég þurfti að taka til
fótanna. Síðasta spölinn þurfti ég að
skríða til að komast í færi þar sem
ég gat lagst á hallandi klöpp. Það
var komið kapp í mig að skjóta. Ég
„strappaði“ á mig ólina, reisti mig
svo upp til hálfs og tók tarfinn frí-
hendis á 120 metra færi. Þetta var
ekki gott fyrir grannvaxna konu.
Við bakslagið rann ég til á klöpp-
inni og skrapaðist slatta á mjaðmar-
beinunum. Það er ekkert hugsað í
hamaganginum. Maður bíður bara
eftir rétta pústinu og hleypir af.
Tarfurinn steinlá, hjartaskotinn.
Síðan gerði ég eins og prinsessur
gera, sveiflaði báðum höndum, og
þá komu prinsarnir og hjálpuðu
mér með dýrið.“
Guðni Einarsson blaðamaður hefur tekið saman bókina Hreindýraskyttur þar sem rætt er við íslenska veiðimenn af báðum kynjum.
Við birtum hér kafla úr bókinni þar sem rætt er við Pálma Gestsson leikara og Sæunni Marinósdóttur viðskiptafræðing.
Sæunn Marinósdóttir viðskiptafræðingur
með fallegan tarf á liðnu sumri á Grænlandi.
Ljósmynd/Stefán Hrafn Magnússon.
Pálmi Gestsson leikari með nýveiddan
hreintarf. Ljósmynd/Sigurður Aðal-
steinsson
42 bækur Helgin 5.-7. desember 2014