Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar - 01.05.2007, Side 69

ÍSLENSKT ÞJÓÐERNI OG ÓTTINN VIÐ INNFLYTJENDUR
flokkurinn í Austurríki svo að nokkur dæmi séu ne£nd. Þá hafa hægriþjóð-
emisflokkar einnig náð fótfestu á Norðurlöndunum. Framfaraflokkurinn
hefur um áratugaskeið haldið merki norskra þjóðemissinna á lofri og
Danir, sem til skamms tíma vom í fararbroddi evrópsks frjálslyndis, hafa
nú horfið af þeirri braut. Fyrir fáeinum árum þótti málflutningur danska
þjóðarflokksins í málefrium innflytjenda með öflu óásættanlegur og flokk-
urinn fékk tæpast inni í alvarlegri umræðu. Nú er svo komið að Þjóðar-
flokkurinn telst ekki lengur til öfga í danskri þjóðmálaumræðu þótt mál-
flutningurinn hafi ekkert breyst. Danski þjóðarflokkurinn er nú virkur
þátttakandi í dönsku stjómkerfi og ver ril að mynda dönsku rfldsstjómina
falfl á danska þjóðþinginu.
Þrátt fyrir hörmungar fasismans á þriðja og fjórða áratug hðinnar ald-
ar hurfu þjóðemishugmyndir Evrópubúa ekki við endalok síðari heim-
styrjaldar. Eftir stríð sárvantaði erlent vinnuafl til að byggja álfuna úr rúst-
um eigin gereyðingarstyrjaldar en svo virðist sem stjómvöld í mörgum
Evrópuríkjum hafi ekki áttað sig á að með því að flytja inn vinnuafl fengu
þau fólk. Og það með öflum þeim vandamálum sem slíkum fyrirbærum
fylgir. linnuafl er nefrúlega ekki eins og hver önnur vara sem hægt er að
nota og fleygja svo á haugana þegar ekki er lengur brúk fyrir hana. I opin-
berri umræðu var talað tun erlent vinnuafl sem farandverkamenn en þetta
fólk var bara alls ekkert á förum. Því miður virtust stjómvöld í Evrópu
ekki átta sig á þessu og það varð til þess að áreksturinn á mifli innflytjenda
og innfæddra varð miklu harðari en ella hefði þurft að verða þegar hjaðna
tók á atvinnumarkaði. Þá sat efrir fjöldi aðkomumanna sem keppti við
innfædda um vinnuna. Ennfremur hafði Htið verið gert til að laga innflytj-
endur að nýjum siðum í nýjum heimkynnum. Og þar sem htið var á inn-
flytjendur sem vinnuafl, en ekki fólk af holdi og blóði, var lítið gert til að
undirbúa þá sem fyrir vom undir þá staðreynd að fjölmenningarlegt sam-
félag hafði þá þegar tekið við af hinu gamla evrópska einmenningarþjóð-
félagi. Víða urðu til svo gott sem hreinræktuð innflytjendagettó. Innflytj-
endtu fluttu í ódýrastu hverfin og þegar hlutfall þeima hafði náð vissu
marki flúðu innfæddir úr hverfrnu, það er að segja sá hluti sem hafði á því
ráð. Þegar hefðbundin borgarhverfi breyttust með þessum hætti í nær
hreinræktuð innflytjendahverfi virtust borgaryfrrvöld víða missa áhugann
á að halda þeim við. Þar með urðu til gettó. Samgangur innflytjenda og
innfæddra var af þessum sökum víða lítifl. Skortur á aðlögun sem birtist í
hálfgildings aðskilnaðarstefhu mifli menningarhópa leiddi svo af sér gagn-
67