Þjóðlíf - 01.12.1990, Page 47

HEFGAMAN
AF
VILLIKÖTTUM
Guðrún Helgadóttir: Bók Einars krydduð
með hálfri heimsmenningunni. — Eftir
Guðrúnu kemur bœði út spennusaga fyrir
fólk á öllum aldri og saga fyrir börn
ÓSKAR GUÐMUNDSSON
Guðrún Helgadóttir. Tværbækurfyrirjólin;spcnnusagan Und-
an illgresinu og Núna heitir hann bara Pétur.
—Mér flnnst alltaf skemmilegt að lesa
það sem kornungt fólk skrifar, því að
slíku fólki er svo mikið niðri fyrir, segir
Guðrún Helgadóttir forseti Sameinaðs
og rithöfundur. Þjóðlíf innti hana eftir
því hvort hún hefði séð einhverjar bækur
á jólavertíðinni, en eftir hana sjálfa
komu út tvær bækur á dögunum.
— Ég afkasta nú ekki miklu í lestri fagur-
bókmennta þessa dagana. Til þess þarf ég
meira næði en annir Alþingis leyfa. Og
sama má segja um tónlistina, henni verður
að sinna í ró og friði. Eftir langan vinnu-
dag við lestur þingskjala eru dönsku blöð-
in oft hámark lestrargetu minnar - nú eða
Þjóðlíf!
— Samt las ég nýlega nýja skáldsögu,
Einar Heimisson höfundur Villikatta íBúdap-
est.
Villiketti í Búdapest, eftir Einar Heimis-
son og hafði gaman af. Mér finnst alltaf
skemmtilegt að lesa það sem kornungt
fólk skrifar, því að slíku fólki er svo mikið
niðri fyrir að öllu ægir saman, óbeisluðum
tilfinningum, óljósum stjórnmálaskoðun-
um, óskiljanlegum samböndum kynj-
anna, og sé þetta kryddað með hálfri
heimsmenningunni þykir mér voða gam-
an. En ég er heldur ekki annarra bók-
menntagagnrýnandi en minn eigin.
— Það getur vel verið að einhverja galla
megi finna á bók Einars varðandi bygg-
ingu og stíl, en hún hrærir þó við því sem
við verðum öll að slást við; einsemd, ást,
leit að samastað í tilverunni, þrá eftir því
fagra og góða í vondum heimi, ótta við
upplausnina. Og Einar þorir að breiða
þetta yfir okkur hin í stað þess að vefja
sjálfan sig í því svo að hvergi megi sjást í
hann. Það er kannski af því að mér leiðast
svo mikið bækur sem ég skil ekki, bækur
um villuráf höfunda í eigin hugarheimi
sem er vanalega og af ásettu ráði lokaður
öðru fólki, að mér fannst gaman að lesa
bók Einars. Hann á mikið ólært, en hann
er með orkubúið á staðnum.
— Ha,égsjálf. Jú, ég sendi tvær bækur
á markað nú um jólin. Önnur er ætluð
fólki frá tíu ára aldri, hin fólki frá eins til
tveggja ára aldri. Ég vona svo að lesarar
þeirra hafi líka nokkurt gaman af.
— Undan illgresinu er spennusaga og
er byggð sem slík. Einkennilegir atburðir
gerast, mál flækjast og síðan er leyst úr
flækjunni. Ég hef haldið því fram að eng-
inn munur sé á því að skrifa skáldverk
fyrir börn og skáldverk fyrir fullorðna að
því er tekur til byggingar, su'ls og per-
sónugerðar, og að þessu sinni hef ég valið
spennusöguformið. Svo vona ég að ýmis-
legt sem hendi unga og aldna í sögunni
komi einhverjum við.
— Núna heitir hann bara Pétur, er
tuttugu ára gömul flökkusaga úr fjöl-
skyldunni, sem aldrei var til á blaði. Ég
var hins vegar oft beðin um að segja sög-
una um hann Pétur, því hún býður upp á
töluvert leikræn tilþrif. Eins og glöggir
foreldrar munu sjá, varð sagan til að gefnu
tilefni og átti að þjóna ákveðnum tilgangi!
— í sumar kom ég svo til sonar míns og
fjölskyldu hans í Árósum og sonarsynir
mínir báðu enn um söguna. Hörður sonur
hafði orð á því að ég ætti nú bara að setjast
niður og skrifa þessa vinsælu sögu niður
meðan ég dveldist já þeim. Ég kastaði þá
fram að ég gæti gert það, en þá yrði hann
að myndskreyta! Hann er enginn fagmað-
ur á því sviði, en ágætlega listrænn. Og úr
þessu varð, og nú er Pétur loksins kominn
á bók.
— Af hveru ég skrifa fyrir börn? Af því
að það er svo ótrúlega mikilvægt og svo
gaman. Börn er yndislegt fólk með
óskemmdan huga og það er ábyrgð okkar,
hinna fullorðnu, að þroska þau svo að þau
verði fær um að fást við eigin líf sem sterk-
ir og heilir einstaklingar.
— HugsjónPJá, sveimérþá. Égáenga
betri, og ég reyni af öllum mætti að gera
þetta sæmilega.
0
ÞJÓÐLÍF 47