Þjóðlíf - 01.12.1990, Blaðsíða 58

Þjóðlíf - 01.12.1990, Blaðsíða 58
MENNING HUÓMSVEITARSTJÓRINN VIRTI Kurt Masur er eitt af táknum byltingarinnar í Austur-Þýskalandi. Þykir stjórna Schumann og Mendelssohn betur en aðrir EINAR HEIMISSON ÞÝSKALANDI Síðastliðið haust var hann í hringiðu átakanna í Austur-Þýskalandi. Aðal- stjórnandi Gewandhaushljómsveitar- innar í Leipzig. Kurt Masur átti góð tengsl við fyrrum valdhafa í Austur- Þýskalandi og þau tengsl notaði hann til hins ýtrasta í fyrrahaust. Hann varð nokkurs konar sáttasemjari milli stjórn- valda og almennings: Stjórnaði til dæmis fyrstu hringborðsumræðunum í Leipzig. En þrátt fyrir fyrri tengsl sín við valdhafana núir enginn Kurt Masur þeim um nasir. Hann er orðinn að nokkurs konar tákni fyrir atburð- ina í Austur-Þýskalandi á síðasta ári. Jafnaðar- menn vildu fá hann í þingframboð í vetur en tókst ekki; líkast til hefði niðurstaða þeirra orðið betri ef þeim hefði tekist það. Kurt Masur er tákn húmanískrar afstöðu til má- lefna líðandi stundu: Afstöðu sem byggir á raunsæi og list hins mögulega. Hann er núna einn af fáum þýskum hljómsveitarstjórum, sem vekja athygli og njóta álits. Sextíu og tveggja ára. Hefur komið víða við. Stjórnað nánast hvers konar tónlist; óperum og óratoríum og öllu þar á milli. Hann segist sprottinn úr hinni klassísku tónlistarhefð, sem á sér rætur í austur- hluta Þýskalands. Það voru slóðir Bachs. Slóðir Mendelssohns. Slóðir Schumanns. Leipzig, Dresden, Weimar, Halle, Zwickau: borgir, sem eru grónar inn í tónlistarsöguna. Masur kallar sig „Gewandhauskapellmeister" í klassískum stíl. Hann byggir á hefðinni. Og þó þykir orðið „Kapellmeister" ekki sérlega fínt á þýsku: „Kapellmeister" er handverks- maður, þjónn einhvers fursta eða kóngs, maður, sem framleiðir tónlist eftir pönt- un. Nema sá, sem er „Gewandhauskap- ellmeister“. Og Kurt Masur er „Gewand- hauskapellmeister". Og nýjustu upptökur hans eru einmitt af tónlist Mendelssohns og Schumanns, hinna austur-þýsku meistara. Masur þyk- ir hafa Mendelssohn betur á sínu valdi en flestir aðrir. Mendelssohn þykir stundum væminn. Heims- maður, flatur, grunnur. Ekki mikið tónskáld. Masur er ekki sammála: „Við er- um alltaf að rannsaka Mendelssohn í Lei- pzig. Alltaf að komast að einhverju nýju. Þeir, sem spila Mendelssohn án þess að rannsaka hann fyrst gera hann grunnan. En hann var ekki grunnur. Hann var bar- áttumaður. Og ótrúlega hugmyndarík- ur“. Og í London er Masur að hljóðrita Schumann. Schumann bjó um tíma í Lei- pzig eins og Mendelssohn. Þeir voru vinir. Barn Schumanns var nefnt Felix eftir Mendelssohn. Vorsinfónían undir stjórn Masurs var að koma út í Þýskalandi. Ein- stök upptaka: Masur virðist ekki síðri í London en Leipzig. Schumann var manísk-depressífur. Tónlist hans er full af geðrænum and- stæðum, algleymi tilfinningahit- ans. Masur er hins vegar tákn yfirvegunarinnar. En hann leggur áherslu á að það megi aldrei fletja tónlist Schu- manns út: Andstæðurnar verði að vera til staðar. Og þær eru til staðar í túlkun Masurs. Hann sannar betur en margir aðrir stjórnendur að það er hægt að sameina ann- ars vegar skarp- skyggni fræði- mannsins, stranga heimildarýni, heilindi gagn- vart verkum tónskáldsins og hins vegar tilfinninga- hita hins túlk- andi listamanns. Og það er þess vegna sem menn hlusta þessa dagana á Vorsinfón- íu Schumanns í flutningi Masurs, þetta tónverk hins örgeðja listamanns, sem orð- ið hefur kveikja að skáldsögum, kvik- myndum, óteljandi listaverkum. Og Vorsinfónían nær til Zwickau, fæð- ingarborgar Schumanns eins og á aðra staði: Það var borg Trabant-verk- smiðjanna, Zwickau var helguð Trabant en ekki Schumann. Núna er það breytt. Masur og Schumann hafa tekið við af fé- laga Trabant. I sjónvarpsmyndinni um Zwickau freyddu tónar Schumanns ljúf- lega gegnum haustbirtu grámyglunnar í hinu yfirgefna vígi kommúnismans. 0 58 ÞJÓÐLÍF
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120

x

Þjóðlíf

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðlíf
https://timarit.is/publication/1099

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.