Þjóðlíf - 01.12.1990, Blaðsíða 55

„VIÐ LIFUM OFTAR
EN EINU SINNI"
Spjallað við Svanhildi Konráðsdóttur höfund
bókarinnar Neistar frá sömu sól
ÓSKAR GUÐMUNDSSON
Neistar frá sömu sól er viðtalsbók Svanhildar við fimm einstaklinga sem gæddir eru
dulrænum hæfileikum. Þeireru Þórhallur Guðmundsson, Brynjólfur Snorrason, Erla
Stefánsdóttir, Gísli H. Wium og Jón Sigurgeirsson. Forlagið gefur bókina út. Svan-
hildur, sem nú er horfin til náms í fjölmiðlafræðum á þessu tilverustigi í Bretlandi, sat
fyrir svörum:
Myndir þú telja þessa bók „fræðilega“?
— Nei, hún er það ekki. Ég tek fram í
formála að hún beri enga sönnunarbyrði.
Henni er ekki ætlað að sannfæra einn eða
neinn, og þess vegna tók ég þá ákvörðun
að birta ekki einhverja vitnisburði til að
sýna fram á að viðmælendur mínir væru að
fara með rétt mál og væru trúverðugir,
heldur tel ég þá gera það mest með sínum
eigin orðum.
Hvað eiga þeir fimm einstaklingar sem
þú talar við í bókinni sameiginlegt?
— Þeir eiga það sameiginlegt að vera
allir gæddir dulrænum hæfileikum, en þó
ólíkum hæfileikum. Og þeir eru starfandi
á ólíkum sviðum. Ég vildi ekki taka ein-
hvern sérstakan þátt út úr t.d. með viðtöl-
um við fimm miðla eða eitthvað slíkt, það
hefði heldur ekki gefið rétta mynd af því
sem er í gangi um þessar mundir. Og bók-
in er e.t.v. einnig að sumu leyti tilraun til
að kortleggja það.
Er „dulræna“ vaxandi menningarfyrir-
bæri á Islandi og eru margir að stússa í
þessum geira?
— Að hluta til er þetta að verða „bísn-
iss“ og við sjáum að á þessu sviði eru starf-
andi verslanir sem virðast ganga bærilega.
Þær selja bækur, steina, reykelsi, slökun-
arspólur og hvaðeina -kannski má kalla
þetta kúltúr eða menningu. Það er geysi-
legur fjöldi fólks sem hefur áhuga á þessu,
er að stúdera og sækir aðskiljanlegustu
námskeið bæði hér í Reykjavík og víða um
landið. Það eru starfandi sálarrannsóknar-
félög, áhugahópar fólks, leshringir, hópar
sem fá miðla til að halda fundi og fyrir-
lestra í flestum kaupstöðum landsins. Það
er mikið um að vera.
Er einhver ein lína ofan á í dulræna geir-
anum eða ægir öllu saman?
— Þaðægiröllusaman,ekkibarahérá
Islandi, heldur sér maður þetta sama í
Evrópu og Bandaríkjunum. Þetta sam-
heiti „nýaldarhyggja“ eða „heildræn
hugsun“, jafnvel „vatnsberaaldarhugs-
un“, þetta eru allt saman loðin hugtök og
innan þeirra rúmast óskaplega margt.
Meðal þess sem höfðar til nútímamanns-
ins úr þessum hugsanagangi eru náttúru-
verndarsjónarmið, óhefðbundnar lækn-
ingar, jógaheimspeki og fleira. Ég lít alla-
vega þannig á málið að þetta séu
heildarheiti yfir leit fólks sem er mjög
áberandi núna að einhverjum nýjum leið-
um, að einhverjum nýjum svörum við
klassískum spurningum. Þær úrlausnir
sem mönnum hefur staðið til boða virðast
ekki hafa dugað til og þá er ég að tala um
t.d. í tengslum við trúarbrögð, vestræna
kirkju, pólitík, umgengni og viðhorf
gagnvart náttúrunni, heilbrigðiskerfið og
almennt viðhorf til lífsins.
Það er þá engin ein lína ofan á t.d. í
sambandi við endurholdgunarkenning-
una eða þess háttar?
— Nei, en ég held að margir séu farnir
að aðhyllast þá skoðun að við lifum oftar
en einu sinni og oftar en tvisvar. Aðrir,
sem þó myndu teljast til greinar sem heyr-
ir undir heildræna hugsun eða nýaldar-
hyggju, myndu algerlega afskrifa það.
Þannig að það eru engar fastmótaðar
kennisetningar í gangi sem segja t.d. að ef
þú aðhyllist þetta þá ertu nýaldarsinni
annars ekki.
En þú sjálf, ert þú t.d. að lifa endur-
holdguð?
— Já, ég er á því að við lifum oftar en
einu sinni og oftar en tvisvar.
Eftir lýsingum í bókinni að dæma, virðist
það ekki bara vera gifta að vera gæddur
dulrænum hæfileikum, heldur virðist
þetta vera mikil áraun hjá þessu fólki?
— Já, allt þeirra líf mótast af þessum
hæfileikum. Það sem þetta fólk á sameig-
Svanhildur Konráðsdóttir. AhugiIslendinga á
dulrænum efnum stórlega ofmetinn. í Bret-
iandi hafa t.d. huglæknar verið teknir inn í
opinbera heilbrigðiskerfið...
inlegt er að það tók flest þessa ákvörðun
meðvitað, að fara inn á þessa braut. í öll-
um tilfellum eftir nokkurra ára tímabil þar
sem þessir einstaklingar gengu í gegnum
sjúkdóma, erfiðleika og þar sem þeir stóðu
frammi fyrir spurningunni. Þetta fólk er
sammála um að í rauninni hafi það ekki átt
neitt val, þetta hafi verið gjörsamlega
óumflýjanlegt.
Hvernig metur þú framlag þessa fólks til
samfélagsins?
— Ég held að það sé geysilega mikil-
vægt. Mörg þúsund manns leita til þessa
fólks eftir hjálp, eins konar lækningu,
stuðningi, von og huggun. Þetta hlutverk
þeirra er mjög mikilvægt.
Stundum er talað um það að Islendingar
séu almennt veikari fyrir yfirnáttúruleg-
um hlutum, öllu dulrænu en aðrar þjóð-
ir. Ert þú sammála þeirri kenningu?
— Ég held að þessi áhugi íslendinga á
dulrænum efnum í samanburði við aðrar
þjóðir sé stórlega ofmetinn. Ég held að
t.d. í Bretlandi sé viðurkenningin meiri.
Þar hafa t.d. huglæknar verið teknir inn í
opinbera heilbrigðiskerfið, þeir vinna þar
með venjulegum læknum á spítölum,
svipað er í Sviss og Hollandi og er að koma
upp í Skandinavíu. Þannig að opinbera
viðurkenningin er meiri en hér. Það er
ákveðinn tvískinnungur í gangi hér á
landi, opinberlega má ekki viðurkenna
óhefðbundnar lækningar og enginn lækn-
ir myndi láta spyrjast að hann vísaði sjúkl-
ingi til óhefðbundins ráðgjafa. En al-
menningur hefur alla tíð leitað til grasa-
lækna og huglækna. Þetta eru fyrst og
fremst vísindi alþýðunnar hér á landi.
Ert þú sjálf orðin dálítið dularfull?
— Ég er náttúrulega stórdularfull, en
ég er ekki gædd skyggnihæfileikum eða
svoleiðis.
0
ÞJÓÐLÍF 55