Þjóðlíf - 01.12.1990, Side 70

1969. Bítlagengið neitaði að vaxa upp úr rokkinu heldur gerðist hippar, spilaði metnaðarfyllri tónlist og tók undir alþjóðasöng æskunnar um frið og
betra samfélag, veifandi bjöllum, perlum og kögri. I Trúbroti söfnuðust saman nokkrar helstu kempur þessa tíma, þau Karl Sighvatsson, Shady
Owens, Gunnar Þórðarson, Rúnar Júlíusson og Gunnar Jökull Hákonarson.
1971. Þegar leið á hippatímann, hættu menn öllu prjáli en fylgdu tormeltri tón-
listinni úr hlaði með durgslegri framkomu í snjáðum hvunndagsfötum. Ásgeir
Óskarsson, Tómas Tómasson, Þórður Árnason og Gylft Kristinsson störfuðu í
hljómsveitinni Rifsberja 1971-73.
1978. Upp úr miðjum áttunda áratugnum kvaddi menntaæskan sér hljóðs í
dægurtónlist með meiningarfullum og oft vönduðum textum og tilrauna-
kenndri tónlist, oftast í einhverskonar þjóðlagastíl. Lopapeysur og múrara-
skyrtur voru ekki bara vinsæll klæðnaður í menntastofnunum heldur líka á
sviðinu. Rúnar Vilbergsson, Tómas Tómasson, Egill Ólafsson, Asgeir Ósk-
arsson og Þórður Arnason í Þursaflokknum.
1972. Hippadraumurinn leystist
upp í reyk og æskufólkið skellti sér
út ískammsýna lífsnautn. Skemmt-
analífið var ekki lengur bundið við
sérstök tækifæri, heldur átti lífið
helst að vera stanslaust fjör. Eins
og til að undirstrika það, spiluðu
vinsælustu hljómsveitirnar í töff-
arabúningi götunnar. Hannes Jón
Hannesson, Arnar Sigurbjörns-
son, Ragnar Sigurjónsson, Sigur-
jón Sighvatsson og Björgvin Hall-
dórsson á helsta uppgripastað ís-
lenskra poppara, Keflavíkur-
flugvelli.