Frjáls verslun - 01.03.2015, Qupperneq 65

FRJÁLS VERSLUN 3 tbl. 2015 65
Við erum óhrædd við að afla okkur þekk ing ar – stefnum að því með markvissum hætti – og
velja okkur verkefni sem við ætl­
um að vera góð í og kappkosta
að gera þá hluti góða, bæði fyrir
okkar fyrirtæki en um leið fyrir
íslenskt samfélag. Við leitum
ekki að veikleikun um í smæðinni
hér heima, held ur leggjum við
áherslu á að finna styrkleikann í
smæðinni, byggja hann upp af
kunnáttu, efla og þróa, þannig
að við og okkar við skiptavinir
verði ánægðir,“ sagði Árni
Stefánsson, fyrr verandi forstjóri
Vífilfells, sem sagði starfi sínu
lausu í byrjun árs og tók sæti í
stjórn fyrir tæki sins. Sem stjórnar­
maður er hans hlutverk að vinna
í mál um tengdum framtíðarþróun
fyrir tæki sins ásamt því að sinna
öðr um verkefnum fyrir spænska
eigendur fyrirtækisins sem ekki
tengjast Vífilfelli.
Árni hefur starfað fyrir Vífilfell
frá árinu 1998 er hann kom heim
úr meistaranámi í alþjóðlegum
markaðsfræðum í Glasgow í
Skot landi og var hann forstjóri
fyrirtækisins frá 2005 til árs byrj­
un ar 2015. Árni er eini Íslend ing ­
urinn í stjórninni, aðrir stjórnar­
menn eru Spánverjar. Árni er
tengiliður stjórnarinnar á Íslandi
og gefur henni upplýsingar um
dagleg störf og stöðuna á Íslandi,
en hér á landi eru haldnir þrír
stjórnar fundir á ári og þá mæta
allir stjórnarmenn. Forstjóri Vífil­
fells er Portúgalinn Carlos Cruz.
Það voru Björn Ólafsson stór ­
kaupmaður og Vilhjálmur Þór
sem gerðu samning við The
Coca­Cola Company um stofnun
verksmiðju á Íslandi. Hinn 1. júní
1942 tók verksmiðjan Vífilfell til
starfa í Haga við Hofsvallagötu
í Reykjavík og voru starfsmenn
fjórtán. Nú eru 210 heilsársverk
unnin hjá fyrirtækinu í Reykjavík
og á Akureyri.
Vífilfell er í dag í eigu gos ­
drykkja framleiðandans Cobega
á Spáni, sem keypti fyrirtækið í
ársbyrjun 2011. Cobega er fjöl ­
skyldufyrirtæki sem stofnað var
árið 1951 um framleiðslu á vörum
frá Coca­Cola­fyrirtækinu.
„Við erum mjög ánægð með
fyrirtækið okkar og umhverfið
sem við höfum hreiðrað um okk­
ur í. Við erum að stíga stór skref
fram á við, þróa okkur mjög hratt
í þá átt að byggja upp þekk­
ingu innan fyrirtækisins, sem
jafn vel þekkist ekki í fyrirtækjum
af svipaðri stærð á Íslandi. Á ég
þá sérstaklega við uppbygg­
ingu í sambandi við rekstrar­ og
gæðastjórnun.
Við vonumst til að sú framþróun
sem á sér stað í stjórnunarhátt­
um fyrirtækisins muni skila okkur
góðu forskoti á næstu tólf til átján
mánuðum. Sú hraða þróun er
að mestu leyti út af tengslunum
við erlendu aðilana sem eiga
fyrirtækið. Sú þróun hefði gengið
hægar ef við hefðum staðið einir
í þessu – við hefðum þó komist á
leiðarenda að lokum. Þetta hefur
gerst miklu hraðar með aðkomu
erlendra sérfræðinga,“ sagði
Árni, sem hefur sagt að Vífilfell
sé orðið hátæknifyrirtæki. „Já,
ég var þá að vísa í gæðamálin
og ýmsa innri uppbyggingu. Við
erum komin með geysilega mikla
þekkingu. Það má telja okkur
hátæknifyrirtæki þar sem við
erum að byggja upp þekkingu
sem hefur ekki verið til á Íslandi,“
sagði Árni stoltur.
Erfitt að manna stöður
Árni sagði að það væri sárt til
þess að hugsa að það hefði
gengið brösuglega að manna
stöður hjá Vífilfelli. „Við höfum
misst margt menntað fólk í tækni­
og iðngreinum úr landi og átt
í miklu basli með að fylla í þau
skörð. Það er einfaldlega lítið
framboð af menntuðu eða reyndu
fólki í ákveðnum greinum.
Þegar maður lítur yfir atvinnu­
flóruna þá eru um 175 þúsund
manns að jafnaði sem starfa á
Íslandi sem virkir starfsmenn í
atvinnugreinum. Þar af eru um
20% opinberir starfsmenn, sem
vinna fyrir ríki, sveitir og bæi. Þá
eru 130 þúsund starfsmenn eftir
til að fylla störf yfir mjög breitt
svið – frá forstjóranum til verka­
mannsins og allt þar á milli.
Það er ekki nema þrjú prósent
atvinnuleysi, þannig að við höf­
um ekki úr miklu að velja. Það
hefur reynst mjög erfitt að fá fólk
í ýmis störf og þá sérstaklega í
tæknigreinar og iðngreinar. Já,
mjög erfitt, það eru ekki margir
á lausu og úrvalið ekki mikið,“
sagði Árni.
Fáir fara í verknám
Árni sagðist hafa áttað sig
bet ur á ýmsum hlutum þegar
dóttir hans var að ljúka námi í
grunnskóla á síðasta ári og á
leið í menntaskóla. „Ég spurði
hana þá hvernig framhaldsnám
væri kynnt fyrir nemendum –
þegar þeir væru á vegamótum
og fengju tækifæri til að spá í
framtíðina. Það kom mér geysi­
lega á óvart þegar hún sagði að
enginn sem hún þekkti og eng­
inn í 24 manna bekk, sem hún
var í, ætlaði í iðnnám. Þetta var
sláandi og mér fannst vægast
sagt undarlegt hvernig stígand­
inn væri orðin – það voru allir að
fara í menntaskóla. Krakkarnir
höfðu öll valið bóknámsgeirann,
enginn verknám. Dóttir mín mun­
di ekki eftir að kennarar hefðu
leiðbeint krökkun um í hinar ýmsu
áttir til að finna nám við þeirra