Tímarit Máls og menningar - 01.08.1940, Page 36

122
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
l>ér skuluni viö fylgja! Þeir fylgdu honum heim imi
kvöldið og mæltu til vináttu. En næstu daga var Jóhanni
ekki vært fyrir heimsóknum skuggalegra manna, sem
fylltu liúsmóður hans ugg og ótta. Hann varð sjálfur að
liætta leiknum með því að flytja í annan borgarliluta.
Svona var Jóhann. Jafnvel hinar fjarstæðustu hug-
myndir gátu lileypt ímyndunarafli lians í bál, svo að hann
langaði í svipinn til þess að framkvæma þær — fremur
en yrkja um þær. Hann var t. d. í raun og veru heldur
frábitinn pólitík og hraut varla upp á því umtalsefni ótil-
kvaddur. En færi hann að talca þátt í pólitískum umræð-
um á stúdentafundum, gat hann orðið svo heitur, að hon-
um falaðist stundum að kveða að orðunum og ræðurnar
enduðu í eins konar lierópi.
★
Mér er minnistæð rússaræða, sem Jóliann flutti eitt
haust á fyrri Hafnarárum mínum til þess að bjóða nýju
stúdentana að heiman velkomna í hópinn og leggja þeim
heilræði, eins og siður var. Slíkar ræður voru oft og ein-
att dálítið gáskafullar, og ráðleggingar liinna „eldri og
reyndari“ manna heindust ekki sérstaklega að því að
hvetja „rússana“ til meinlæta og iðjusemi, enda tók eng-
inn þær öðru vísi en þær voru talaðar. Efnið í ræðu Jó-
hanns var á þessa leið: Þið eruð nú komnir liingað, ný-
bökuðu stúdentar, til þess að stunda nám við háskólann.
Og tilgangur ykkar með þessu námi er yfirleitt sá, að
verða síðan færir um að vinna fyrir ykkur, konum og
krökkum. En látið þið ekki ginna ykkur eins og þursa.
Þið hafið enga hugmynd um, hvað heimurinn er á öru
framfaraskeiði. Eg get sagt ykkur það, að eftir ein 5—6
ár, þegar þið getið átt von á að ljúka embættisprófi, þá
verður alll breytt frá því, sem nú er. Þá verður fólk ekki
aðeins liætt að þurfa að vinna fyrir brauði sínu, heldur
verður það hætt að þurfa að eta. Hvar sem menn eru
staddir á götum úti, verða komnar rafmagnsvélar, sem
verða þannig útbúnar, að ekki þarf annað en stinga fingr-