Tímarit Máls og menningar - 01.08.1940, Blaðsíða 54

140
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
Og hann er jafnvel hvergi riærri laus undan þessum grun-
semdum enn. Nú er ég sannfærður um, að fyrr á árum
voru þetta staðlaus hrigzl. Ég er því miður ekki öldungis
eins öruggur um tilhæfuleysi bandalags hans við komm-
únista hin siðustu ár — honum að visu óvitandi handa-
lags. Það eru fleiri en kommúnistar, sem liafa orðið varir
við og fengið á að kenna liinu hálf- og alnazistiska o-
frelsi, íhlutunarsemi, slettirekuskap, snuðri og jafnvel
hótunum, sem virðist vera að leggjast eins og pestarfarg
yfir allt andlegt líf í þessu landi. Og það fer ekki dult,
hver hefur valið sig til þess að veifa þar þrælasvipunni,
senx þessi tillaga er einn hnúturinn á. En þess liáttar
andlegur ,,terror“ skapar framar öllu öðru kommunism-
anum tilverumöguleika, ef ekki heinlmis tilverurétt, og
skiptir ekki máli, þó að hann lcunni að hafa verið upp-
iiaflega vakinn af brekum kommúnista og komi þeim ef
til vill fyrst í stað einkum í koll.
Hér er ég kominn að kjarna málsins og aðalatriði. Á
að flana að því að snúa allri pólitík í þessu landi upp íi
baráttu á milli kommúnisma annars vegar og nazisma hins
vegar, þar til yfir lýkur í þeirri baráttu? Þetta skiptir öllu
máli fyrir unnendur lýðræðisins, þvi að livor sem sigrar,
er því búinn fullkominn ósigur. Ég vil, að við gripum tæki-
færið, stöldrum við andspænis þessari tillögu, tökum oklc-
ur umhugsunarfrest og athugum okkar gang. Ég get mér
þess til, ef við svörum spurningunni játandi, að einhverj-
um okkar veiti ef lil vill ekki af að hugsá sig stundarkorn
um, í hvorn óaldarflokkinn þeir eigi þá að skipa sér.
Um mig er það að segja, að ég vil ekki gefa lýðræðið
og lielztu landvinninga þess að öllu óreyndu upp á hátinn,
og hið sama veit ég um nokkra hv. þingmenn úr öllum
stjórnarflokkunum. Ég lief jafnvel ástæðu til að halda, að
þeir séu ánægjulega margir. Mér er það ljóst, sjálfsagt
eins Ijóst og hverjum öðrum, að lýðræðið hér á landi eins
og annars staðar á nú í vök að verjast og hið sama sjálf-
stæði ríkisins. Steðja hættur að hvoru tveggja úr ýmsum