Tímarit Máls og menningar - 01.08.1940, Blaðsíða 91

TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
177
m. heil rit um stærðfræði og tónlist, sem bæði urðu óskiljan-
leg, þegar hann var búinn að þýða þau. Þessi þýðing á Huxley
er klúsuð, óljós og á óaðlaðandi, vélrænu máli.
Ásamt þessum tveim leiðindabókum, sendir ríkisútgáfan Sult
eftir Knut Hamsun út um landið. Nafn Jóns Sigurðssonar frá Kald-
aðarnesi er auðvitað trygging þess, að þýðingin á sögunni um
hinn hlægilega sultarmeistara sé með ágætum. Jón frá Kald-
aðarnesi er sannarlegur doktor og meistari íslenzkrar tungu, —
ég á ekki orð til að þakka honum Hamsuns-þýðingar hans og
þá alveg sérstaklega þýðinguna á Viktoríu. En þegar eitthvað
er afhurðavel gert, er freistingin að leita vansmíða enn sterk-
ari en elia. Þannig freistast ég til að spyrja: hversvegna skrifar
þvílíkur snillingur jafn augljósa danska orðskipun og þetta: „ég
ráfaði um og svalt“, „hún sat og hlustaði“, og þvílíkt.
Sultur Hamsuns er bók við hæfi listamanna, ákveðinnar teg-
undar „taugasljóvgaðra“ menntamanna, fólks, sem almenningi
er tamt að álíta „spillt“. Sultur liefur meðal bóka Hamsuns sér-
stöðu að því leyti, að hún er illa fallin til lesturs fyrir heil-
hrigt sveitafólk, fólk með almennu og upprunalegu tilfinninga-
lífi, börn, unglinga, gamalmenni. Það er alkunna, að ýmsar merki-
legar bækur eru ekki til þess fallnar að vera það, sem Frakk-
ar kalla mis entre tous les mains — fengnar hverju barni. Ymis
helztu snilldarverk heimsins eru eitur í beinum óbókvanra manna
og verka á ómenntaða tækifærislesara sem hneyksli og andleg
meiðing. Sultur er gott dæmi um slíkar bækur, og það er með
öllu óskiljanlegt, hvað vakir fyrir íslenzka ríkinu að senda slikt
rit í 13000 eintökum út yfir landið, i hendur öðru hverju barni.
H. K. L.
Mál og menning.
Góðir félagsmenn.
Ég hrósa happi að vera kominn lieim aftur til íslands og
geta unnið með ykkur sem fyrr. Um tíma leit ekki úl fyrir, að
svo yrði. Ég fór utan í byrjun febrúar, dvaldist á annan mán-
uð í Höfn við að kynna mér og afrita handrit að verkum Jó-
hanns Sigurjónssonar. Þrem dögum fyrir hernám Danmerkur
var ég farinn yfir til Stokkhólms, hafði lokið þar samningum
um kaup á pappír í Arf íslendinga, en ætlaði að dveljast þar
um hálfsmánaðartíma til þess að ljúka siðustu köflunum i litlu