Tímarit Máls og menningar - 01.12.1944, Side 123

TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
297
megin sofa þær núna, útafliggjandi og sofandi í rúmum sínum,
stjórnandi bænum. Hvítar gyðjur. Hreinar eins og mjöll — miðla
þér svolitlu af líkama sínum — bara svolitlu — sjáðu — það er
eitur — þú mátt ekki taka nema fáa dropa — vertu ekki sólginn
— gerðu eins og ég segi þér — gerðu eins og ég segi þér núna —
vertu góður drengur — gerðu eins og ég segi þér — bara lítið
núna — Treisi! — þetta er ekki gott — þetta er ekki gott —
Heyra Gus hlæja. Gus var til altaris í dag. Frelsaðist ekki. Nei.
Erfiðara fyrir prestinn með hverju ári sem líður að kristna Gus.
Frelsast í Svarta-Bæ. Fáðu þér negrastelpu — bún frelsar þig —
lætur þér liða vel — gerir — allt í lagi með hann. Ef það er þann-
ig, sem menn leysa úr vandræðum — allt í lagi með hann. Hann
giftist Dóru, sækir kirkju. Areiðanlega! Hvað er bogið við að
sækja kirkju. Áreiðanlega! Hann mundi lifa virðingarverðu lífi
héðan í frá — herra minn trúr, hann varð að liafa negrastúlkuna
sína. Ef það var svona, sem þeir gerðu það. Allt í lagi með hann.
Hann mundi koma öllu í lag. En samt varð hann að hafa hana.
Hann nam staðar. Viskí hérna skammt frá. Á Snokksknæpunni.
Hann hefði gott af að fá sér viskílögg. — Þessvegna hata konur
það svona — maður hefur gott af því. — Hœttu því vegna mín.
Áreiðanlega! Vegna mín — gerðu það jyrir mig. Þá liryggir móð-
ur þína. Gerðu þetta jyrir mig — gerðu það jyrir mig. Áreiðan-
lega — áreiðanlega. Hún tekur það svo nœrri sér — þú ert að gera
liana taugaveiklaða. Þetta eru erjiðir límar fyrir hana — lífið að
breytast. Reyndu að vera henni góður núna — reyndu —
Hann sneri af leið til að forðast piltana. Gekk bak við kirkjuna
til Snokksknæpunnar. Snokk vag*aði til dyranna, gljáandi eins og
sólsetur, gult ferlíki sveipað ljósrauðu silki.
„Viltu líta innfyrir, herra Treisi?“
„Láttu mig hafa fleyg, Snokk, og láttu vera bragð að því?“
Snokk kom vagandi með fleyginn, lokaði dyrunum vandlega á
eftir sér. Maður heyrði stúlkurnar hlæja fyrir innan. Stúlkur Gus
— og stúlkur hinna piltanna.
„Fallegt veður í kvöld,“ sönglaði Snokk.
„Ágætt held ég.“ Treisi flýtti sér burtu.
Hann settist á tröppur kirkjunnar, og drakk viskiið. Fyrir aftan