Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.05.1955, Page 33

Tímarit Máls og menningar - 01.05.1955, Page 33
HATTAR einn flokksbróður sinn, afgamlan bónda sem var nýhættur búskap. Vissu allir að Þórður tók þetta mjög nærri sér, þó hann bæri að vísu harm sinn í hljóði, enda naut hann mikils álits sem kunnáttumaður á fisk, og þótti sjálfsagt að hann gegndi á því sviði hverju því starfi sem krafðist sérstakrar árvekni og pössunarsemi. Og svo var sem sé einnig í þeim blaut- fiski sem hér um ræðir, Þórður var látinn vigta. Þó var hann síður en svo öfundsverður af því starfi, því að hann fékk alveg sömu sultarlaun og við hinir, en varð hinsvegar að leggja mikið á sig andlega — svo ekki sé nú talað um alla ábyrgðina — því hann þurfti að telja á vigtina, vegna þess að ekki máttu fara nema 60 fiskar í hver hundraðpundin, ella þótti ítölum það of mikið smælki. ítalir vildu ekki handfiskinn. Við tókum allan hand- fiskinn frá og fleygðum honum út í horn, þangað fleygðum við líka öll- um þeim fiski sem var illa farinn af lifrarblettum, roðflattur eða ósæmi- lega hanteraður á annan hátt. Þessi fiskur var seldur til Suður-Afríku. Plantekrueigendur þar keyptu hann til að borga negrunum kaupið, og sóttust eftir að fá hann sem smæstan, því að þeir borguðu negrunum einn fisk á dag, sama hvort hann var stór eða smár, en keyptu hann auðvitað eftir vigt, þannig að þeim mun smærri sem fiskurinn var, þeim mun fleiri negradaglaun fengu þeir úr tonninu. Stundum laumuðumst við til að fleygja stórum og fallegum fiski í Af- ríkuhrúguna, svo að einhver hinna svörtu stéttarbræðra okkar þar suð- urfrá yrði að minnsta kosti einu sinni undrandi og glaður er hann fengi kaupið sitt. Þórður taldi alltaf upphátt, því að þá var síður hætta á að hann teldi vit- laust, og var það til marks um sam- vizkusemi hans, að þegar húsmæður bæjarins hittust í kaupfélagsbúðinni á morgnana, þá sagði kona Þórðar, sem var mjög fjörug og málgefin og ólík manni sínum í lunderni, að hún væri hætt að geta sofið á nóttunni fyrir því að hann teldi svo hátt upp úr svefnin- um. „Þetta déskotans teljararí er að gera hann Dodda minn vitlausan." Hún sagðist hafa grátbeðið hann að taka sér hvíld frá því nokkra daga, en hann hefði ekki mátt heyra það nefnt. Og þurfti það engum að koma á óvart, því að Þórður var einn þessara manna sem frekar vilja gegna embætti, jafn- vel þó þeir hafi kannski ekkert upp úr því annað en fara á Klepp, heldur en vinna ábyrgðarlaus störf með skrokknum einum saman, eins og við hinar blækurnar, og vera öruggir um að halda sönsunum. Þó er ekki þar með sagt, að við hin- ar blækurnar höfum verið öruggir um að halda sönsunum, því ef satt skal segja var vinnan á þessum stað eitt 143

x

Tímarit Máls og menningar

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.