Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.05.1955, Side 37

Tímarit Máls og menningar - 01.05.1955, Side 37
HATTAR eða verður að standa kyrr þó þú sért kominn í spreng? Það borgar sig ekki, segir þú, það borgar sig ekki að rísa upp á móti ofbeldinu eins og frjáls og elegant rnaður? Akkúrat það já. Það borgar sig kannski betur að láta svona bandítt eins og Eyjólf komast upp með að bjóða sér annað eins ókúltí- verað brútalítet eins og það að þú skulir skaffa þér nýja blöðru eða hætta annars í vinnunni? Hvað kem- ur Eyjólfi við hvernig blaðran í þér er? Ef hún er eitthvað kannski minni en aðrar blöðrur, eða í ólagi eða ein- hvernveginn ööruvísi en gengur og gerist, sem ég veit ekkert um og skipti mér ekkert af, þá er það auðvitað mál sem kemur þér einum við, og engum öðrum, og þegar Eyjólfur er með svona óforskömmugheit, þá eigum við auðvitað að rísa upp sem einn maður og segja honum að éta skít og passa helvítis blöðruna í sjálfum sér, — þó það standi kannski ekki beint í Biblí- unni.“ Hnykkurinn var mjög mælskur og hreif mig alltaf með ræöusnilld sinni. Ég sagði: „Heyr!“ En Önundur var tregur til að viÖurkenna blöðruna í sjálfum sér sem það stórmál er Egg- ert vildi gera úr henni. „Gerðu þér ekki áhyggjur út af því, Eggert minn,“ sagði Önundur. „Hafðu ekki áhyggjur af því hvernig aðrir menn eru innvortis líkamlega. Enda gerir ekkert til þó menn séu þar kannski eitthvað í ólagi, það gerir ekkert til, ef þeir eru í lagi sálarlega bæði innvortis og útvortis. Því að ef sálin er í lagi, þá gerir ekkert til hvað harÖstjórar heimsins vilja banna líkamanum. Ekki nokkurn skapaðan hlut.“ Eggert sneri sér venjulega síðast að Pétri Extralong. „En þú, Pétur,“ sagði Eggert. „Ekki trúi ég því á þig að þú viljir halda áfram að liggja svona eins og úldin skata í kösunargryfju smánar- innar. Þú ættir þó, sakaríana boldang, að vera nógu langur til að þora að setja hnefann í borðiö og segjast vera síviliseraður maður.“ Samt vissi Eggert það eins og allir aörir, að Pétur var manna ólíklegast- ur til stórræðanna í þessum efnum. Hann hafði, sem og raunar hinir tveir jafnan líka, látið afskiptalaus öll stétt- arleg átök hér í plássinu. Hann var af þeirri manntegund sem er hvergi ofaukiÖ og ekki heldur saknað neins- staðar, rósemdarmaÖur sem vann allt- af með jöfnum hægum hraða, sinaber maður sem horfði á heiminn utan úr horni, Færeyingur. En einn kost hafði Pétur umfram marga aðra menn: hreinskilni. Enda svaraði hann Egg- erti jafnan skýrt og skorinort: „Ta er som maöur segir: Oin kan vera tykkur, og oin kan vera langur, men hvað nyttar ta hvis kexatunnan er tom?“ Þannig fór sem sé um allar upp- reisnartilraunir Eggerts. Og hattur 147

x

Tímarit Máls og menningar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.