Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.05.1955, Síða 47

Tímarit Máls og menningar - 01.05.1955, Síða 47
HATTAR um við frá, hvenær 'sem okkur var dá- lítið mál, og jafnvel oftar, og fórum einnig að því með sömu ró og ótta- leysi frjálsra manna. Eyjólfur var stunduin viðstaddur og horfði á þessa ögrunarfullu fyrirboða byltingarinn- ar, en hann sagði aldrei orð. Þó var hann nú farinn að vera oftar og leng- ur burtu en áður, og fól Sveini æ meir að líta eftir vinnunni. Við vorum farn- ir að sparka í Svein. Hvænær sem hann kom nærri okkur, spörkuðum við í hann. Þá hrökklaðist hann út í dyr og stóð þar nokkra stund og öskraði til okkar af máttlausri heift, en við hlóg- um hæðnislega. Það var orðið ein mesta skemmtun okkar að koma upp úr á þessum vesælingi. Síðan hvarf hann úr dyrunum, og við vissum að hann var farinn til Eyjólfs að klaga okkur. En Eyjólfur virtist alveg hafa snúið baki við þessum feita og auð- mjúka þjóni sínum, svo mikið er víst að eftirmál urðu aldrei nein. Hnútur- inn á svipunni var farinn að dingla, áhrifalaus með öllu, enda hafði svip- an sjálf hætt að smella. Onundur klaki hélt einnig áfram að vera virkur stríðsmaður frelsisins. Vegna þjónustu sinnar við Guð gat hann að vísu ekki stutt þann þátt upp- reisnarinnar að taka í nefið, en þeim mun skeleggar var hann við fram- kvæmd þess þáttarins sem heyrði und- ir þjónustuna við lögmál náttúrunn- ar, hann var farinn að skreppa frá 10 —15 sinnum á dag; það var eins og hann hygðist nú fá bættan að nokkru þann órétt og móðganir sem blaðra hans hafði hingað til mátt þola. En hvað þá um hina? Um Jón bónda þarf auðvitað ekki að tala. Að vísu tók hann ekki í nefið, og hefur að líkindum aldrei gert það, né heldur skrapp hann nokkurntíma frá, ennþá lét hann sitja við það eitt að láta á sig vettlingana og brigðið eftir að klukkan var orðin; en þetta afskiptaleysi hans varð aðeins til að staðfesta enn frekar fyrir okkur Egg- erti það álit sem við höfðum fengið á honum sem varkárum stj órnvitringi: hann vildi reyna ennþá betur hvern dug og framtak við gætum sýnt upp á eigin spýtur, áður en hann kæmi opin- berlega fram sem foringi okkar og léti til skarar skríða. Okkur fannst hattur Jóns vaxa að virðuleik því lengur sem við höfðum hann fyrir augunum, en að sama skapi varð minna úr hatti Eyjólfs verkstjóra. Návist Jóns og hatts hans varð okkur æ meiri sið- ferðilegur styrkur, og stundum stóð- um við lengi og horfðum hugfangnir á hann, og þegar Jón tók eftir því, brosti hann til okkar, og við hugsuð- um harla glaðir: „Sko, honum þykir við hara skrambi seigir.“ Þegar Jón brosti, varð hin stóra neðrivör hans ennþá pelíkanlegri en endranær, — en okkur Eggerti virtist hún vera í- mynd sannrar karlmennsku og ein- beitni. 157
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84

x

Tímarit Máls og menningar

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.