Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.03.1956, Blaðsíða 65

Tímarit Máls og menningar - 01.03.1956, Blaðsíða 65
H ARMKVÆ LASONURINN guggin og rýr hún var orðin, utan kviður hennar, sem einn óx og hvelfd- ist. Því að hin eðlisgrófa sjálfselska lífsafkvæmisins birtist hér í allri sinni ósjálfráðu grimmd. Lífsveran í holi konunnar krafðist olnbogarýmis án allra ref j a, miskunnarlaus og sérdræg saug hún kostinn og kraftinn úr Rak- el, sem bar hana í skauti sér, át hana upp og skeytti ekkert um greinarmun góðs og ills; ef hún hefði inátt segja sitt álit á hlutunum eða haft á þeim nokkra skoðun, þá hefði það verið á þann veg, að móðirin væri aðeins sköpuð henni til dægrastyttingar, væri ekkert annað en hlíf og lífsbj örg henni til framdráttar, gerð til þess eins að vera fleygt sem gagnslausu hylki eða skel, sem skilin er eftir við veginn, þegar hún, lífsveran, sú, sem ein skiptir máli, hefði smeygt sér út. Að vísu gat hún hvorki sagt þetta né hugsað, en að þetta væri sannfæring hennar, á því var enginn vafi, og Rak- el brosti að þessu afsakandi. Því er ekki alltaf svo farið, að móðerni í slíkum mæli jafngildi fórn, og það er ekki nauðsynlegt að svo sé. En á Rak- el hafði náttúran látið bitna innræti sitt, hafði þegar gert það þegar Jósef fæddist, þó ekki jafn fortakslaust og i þetta skipti, enda var Jakob nú hálfu skelfdari. Hann var mjög reiður eldri sonum sínum, sérstaklega Símon og Leví, þessum þvermóðskufullu rosamönn- um, vegna hryðjuverkanna í Síkem- borg, því að hann hafði áhyggjur miklar af Rakel. Aldrei hefði honum dottið í hug að leggja upp í ferð með konu sína veikbyggða og vanfæra og langt komið á meðgöngutíma. Nú höfðu óhappamennimir synir hans gert honum þessa bölvun, fyrir hefnd- ar sakir og sæmdar sinnar. Þeir voru viti sínu fjær! Einmitt nú þurftu þeir að drepa menn í bræði og slátra naut- peningi í illsku. Þeir áttu Leu að móður, Dína var systir þeirra sam- mæðra og hennar vegna vógu þeir menn. Voru þeir kannski að hugsa um veikburða ástvinu hans eða áhyggjur þær, er faðir þeirra hafði hennar vegna? Ekki eina andartaksstund hafði það flögrað að þeim meðan ber- serksgangurinn var á þeim. En nú var ekki lengur til setunnar boðið, hann varð að búast til brottferðar. Meira en átta mánar voru gengnir síðan Rakel trúði honum fyrir því að hún ætti sín von. Þeir mánar höfðu verið taldir, það voru Rakelarmánar. Með- an þeir uxu og minnkuðu óx fóstrið í kviði hennar, en sjálf gekk hún sam- an. Það var komið fram á brummán- uð, á sjötta tungl á himni, hásumarið ríkti í fullvalda glóð, ekki var tíminn góður til ferðalags, en Jakobi var engra kosta völ. Það varð að setja reiðskjóta undir Rakel, — hann gaf henni greindan asna til reiðar, svo að hinn hasti gangur úlfaldans yrði henni ekki til miska. Hún sat á lend dýrsins, þar sem það er þýðast, tveir 55
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108

x

Tímarit Máls og menningar

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.