Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.03.1956, Blaðsíða 81

Tímarit Máls og menningar - 01.03.1956, Blaðsíða 81
STJÖRNUR HIMINSINS hann með góðu, telja honum trú um, hvað honum væri fyrir beztu. Hann lét það engin áhrif hafa á sig og sat kyrr. En bráðum byggði enginn Ljósa- velli, að þvi hlaut að draga. Þá hefðu þeir sitt fram. Langt er einum að heyja vonlausa baráttu. Hefðu litlir vinnumenn pabba síns ... — og gamall maður fer að kveða rímur við raust. Ennþá átti hann tros í kagga, — og ennþá var drjúgt í stabba handa nokkrum munnum, þótt veturinn væri langur. Og silungur gekk í ána hjá Ljósa- völlum. — Hann var sprækur að kom- ast alla þessa leið. — Og allir komust ekki í sjóinn aftur. Það gat verið mikil list að ná þess- um spretthörðu krílum. Litlir vinnumenn pabba síns höfðu haft gaman af að læra þá kúnst, — þeir, sem höfðu fengið að stækka. Silung í soðið handa mömmu. Af silung mátti elda góða súpu. Margt var fyrir munn og maga, lík- lega flest, og þó hafði annað stundum verið haft um hönd. Þetta blessað tár, sem nú er neytt úr skeggbolla, — og leikir hefjast á gólfinu á ný. Þá voru mörg ævintýr sögð. Og allt varð lifandi. Gólf og rúm, borð og kista, þessu deilt í lönd og álfur. — Fjarlæg lönd og langar heiðar. Og sjórinn var fjarlægt ævintýr. Seint varð þreytandi að hlýða sögum af svo einkennilegu fyrirbrigði. Sum höfðu þau fengið að sjá sjó- inn, — ekki nærri því öll. Oft hafði skeggið á karlinum verið klakað. Nú var það grátt, en ennþá mikið. Hárið aftur á móti tjásur. Og nú togaði enginn í skegg né skör. Þröng baðstofan var að stækka og stækka. Hún varð að víðum völlum og ónumdu landi. Þetta blessað tár. Svikagleði. Sorgmagnari — og svo ekkert meir. — Bráðum yrði ekkert meir. Þá yrði gott að sofa, — sofa, þótt maður þyrfti aldrei að vakna. Kannski vaknaði maður aftur, — kannski ekki. Þeir sögðu svo margt, sem manni var ætlað að trúa. Það, sem manni var œtlað að trúa, var sjaldnast rétt. Þeir voru ekki gjarnir á að hamra inn í mann sannleikann. — Kannski þurfti þess ekki, — og ef til vill var ekki ýkjamikið um þá vöru. Og það var annað vín á flöskunum inni á kontórnum en í ankerinu í búð- inni, sem almenningur fékk staup af í kauptíðinni. Stundum líka þeir, sem lítið höfðu inn að leggja, þótt þeir 71
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108

x

Tímarit Máls og menningar

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.