Tímarit Máls og menningar - 01.03.1956, Blaðsíða 76

TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
Hann var kominn ofan á slétt.
Hann þreifaði á jakkavasanum.
Græn flaska, með glærum vökva,
var á sínum stað.
Þetta blessað tár.
Ef til vill hafði hann ekki beðið um
neitt í kaupfélagsbúðinni.
Einar hafði gefið honum upp í sig.
Það var löngu búið, hver agnar ögn.
Þarna er þá Vitlausi-Brynki kom-
inn, höfðu þeir í búðinni sagt.
Farðu til oddvitans. Þú átt að koma
með snepil frá oddvitanum, höfðu
þeir sagt við hann. Kannski ekki núna,
kannski höfðu þeir ekkert sagt við
hann núna.
Það verður að flytja karlfjandann
með valdi, höfðu þeir í hreppsnefnd-
inni sagt. Fakt ..., nei, kaupfélags-
stjórinn var í hreppsnefndinni.
Sannkristið fólk getur ekki látið
aumingja drepast frammi í afdal.
Hann kynni að verða illa úldinn
hjá sveitarhöfðunum að drasla honum
til pokans í vor, sagði Gunnar, — já,
Gunnar hét hann víst, sá blessaður
maður.
Þú færð ekki eitt einasta kvint hjá
mér, á meðan þú ert þarna frammi í
rassi. Komdu þér til manna og þá
færðu nóg.
Þeir héldu kannski, að þetta dygði!
Það hafði átt að svelta hann til
þægðar fyrr, og þá voru fleiri munn-
arnir, en kjafturinn á honum einum,
og tókst þó ekki.
Komdu þér til manna!
Komdu skríðandi og dillaðu skott-
inu, héppatetur. Sko, hve þú færð fall-
ega köku!
Og þeir kölluðu hann Vitlausa-
Brynka.
Þú átt ekki að vera á þinni jörð.
Þetta er engin jörð. Þú átt hana ekki
sjálfur. Þú hefur aldrei átt þennan
skika, hann hefur verið almenning-
ur!
Færð ekki kvint, fyrst þú vilt ekki
hlýða góðu mönnunum, sem eiga mat-
inn!
Margir voru í búðinni, og sumir
höfðu farið að gaspra við hann.
Kemur keisarinn. Kominn að líta á
þegnana, láttu hýða helvítið hann
Júdas og skera ...
Þá var það sem Gunnar, blessaður
drengurinn ...
Hann mundi alltaf eftir þessari
óveru ...
Hann mundi hafa gefið þeim á
kjaftinn, ef þeir hefðu ekki séð
Brynka gamla í friði.
Hann var a > fara um borð í bátinn.
Hann var alltaf í bátnum. Og svo
hafði hann komið með græna flösku.
Af því að bráðum koma áramót.
Bráðum áramót! jólin voru nú
fyrst.
Svo fékk hann ágætis-kaffi. Bless-
aðasta kaffi, sem hann hafði smakkað
langa lengi, og nóg af brauði.
Og Gunnar hafði látið hann hafa
einhverja bókarskræðu, sögu, sagði
hann. Hvað átti Brynki svo sem að
66