Tímarit Máls og menningar - 01.03.1956, Síða 86

TÍMARIT MÁLS OG MENNINCAR
Og leyíist oss kannski ekki að selja
vort land!
Nú gerði ekkert til, þótt lágt væri
undir höfði.
Það fór vel um gamlan mann.
Hann reyndi að frussa frá sér, en
nú var höfuðið of þungt til að velta
því á vangann. Og svolítið óþægilegt
að hósta blóði framan í sjálfan sig.
Nú fór að dimma.
Þetta voru líka gömul augu.
Og létt hafði hún verið síðasta
áfangann. Hún vissi hvað honum
kom, fótfúnu skari. — Og svo bölvað-
ur nepjugjóstur í augun.
Og Ljósavellir eru í sárum um sinn.
En minningin um litla vinnumenn
pabba síns og vinnukonur mömmu
stendur vörð.
76