Tímarit Máls og menningar - 01.12.1957, Qupperneq 26

TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
tryggíngar, hefur til skams tíma í
Bandaríkjum verið rekið sem góð-
gerðastarfsemi eða styrkt af einstakl-
íngum.
Meðan ég dvaldist í Ameríku að
þessu sinni, leið varla svo dagur að
ég væri ekki gestur í einu eða fleirum
samkvæmum einsog þeim sem að ofan
getur, stundum gátu þau meira að
segja orðið þrjú eða fjögur á dag, og
gafst mér kostur á að heilsa upp á
heil félög, meira eða minni hópa
manna úr ýmsum starfsgreinum eða
stofnunum sem ég hafði hug á að
kynnast, ellegar gesta úr ýmsum átt-
um, manna með ólík áhugamál, sem
gestgjafar mínir, sínu sinni hver,
töldu mér bót í að kynnast. Altaf er
maður ávarpaður af viðfeldinni
kurteisi og spurður tíðinda af upp-
gerðarlausri forvitni, aldrei farið út
í þjark um neitt, en hverju svari veitt
viðtaka af þeim skilníngi sem það gef-
ur tilefni til, og stundum jafnvel
meiri.
Vitaskuld fer því fjarri, að ekki séu
önnur samkvæmi í Bandaríkjunum en
kokkteilpartí. Það stendur sannarlega
aldrei á amríkana að kalla á gesti
„fyrir lunch“ eða „fyrir dinner“. Oft
hóar hann saraan kunníngjum sínum
með fárra stunda fyrirvara. Þessi mat-
arboð eru venjulega einföld og íburð-
arlaus, það sem einkennir þau sérstak-
lega er enn einu sinni kokkteillinn, að
þessu sinni drukkinn áður en sest er
að borðum. Ameríkumenn hafa ekki
til að bera samskonar guðrækni gagn-
vart göfugum drykkjum og evrópu-
menn. Tíu kynslóðir voru kanski í
aldaraðir að þreifa sig áfram við að
brugga frægan drykk, uns leingra
varð ekki náð í fullkomnum drykks-
ins, enda var þá samsetníngsaðferðin
komin í flokk hinna mestu leyndar-
mála. Ameríkumönnum þykir gaman
að sjá hver árángurinn verður ef slík-
um drykkjum er helt saman og þeir
síðan hristir. Þá er fátt sem kemur
jafnflatt uppá byrjanda í amerískum
matarveislum einsog það, þegar kokk-
teilstundinni er lokið í fremrasalnum
og gestum er boðið að stíga innar og
setjast undir borð, þá er föst regla að
hafa ekki aðra drykki á borðum en
leysíngarvatn með matnum. Það
nefna ameríkumenn ísvatn. ísvatn er
í Bandaríkjunum slíkur þjóðdrykkur,
að ýkjulítið má segja að varla sé hægt
að setjast niður á almannafæri svo
ekki sé þessi drykkur kominn fyrir
framan mann. Ameríkumenn þekkja
ekki, eða hirða ekki um að þekkja,
hinn fasta tónstiga af vínum sem fylg-
ir venjulegri evrópskri gestamáltíð.
Síst furða þó vín- og bjórseljandi
veitíngahúsum Evrópu sé þessi vatns-
drykkja ameríkumanna þyrnir í aug-
um. Ég gat ekki að því gert að mér
varð hugsað til minna kæru landa og
annarra norðurlandabúa stundum í
matarveislum í Ameríku, þegar kokk-
teilsteiti fremrasalarins var snögglega
slitið, og mönnum vísað inn í borðsal
216