Tímarit Máls og menningar - 01.12.1957, Qupperneq 55

ERFIÐISLAUN
ataðir upp i haus í sora og skólpi, en
ekkert gengur. Auðvitað hefur allt
verið reynt, sem í okkar valdi stend-
ur, pakningum brugSiS á röriS og
vafið að með vír, skólpið sogið upp í
slöngu og því veitt niður í pollinn við
veginn, reynt aS ræsa fram, talað við
bæjarverkstjórann, en allt ber að
sama brunni.
Eins og nærri má geta, gefst lítill
tími til samræðna, helzt að illyrða-
runa hrekkur upp úr einstaka manni
af og til. ViS erum orðnir geðvondir
af þessu drullustappi, hann er einnig
tekinn að bera í loft og ofanaustur
fyrirsjáanlegur undir kvöldið. ViS
Toddi, aðskotadýrin, höfum því lítið
tækifæri haft til að kynnast vinnufé-
lögunum, þrem eldri mönnum héðan
úr Víkinni, sem ásamt tólf öðrum
hafa verið ráðnir til að aðstoða okk-
ur fastamennina við að koma síman-
um úr kríkmjóum staurum niður i
áttatíu sentimetra djúpa skurði, en
þar er honum ætlað að liggja fram-
vegis. Samt sem áður áttum við ofur-
lítil orðaskipti við eftirmiðdagskaffiS
í dag. ViS höfðum leitað skióls fyrir
austanþræsunni undir strigaklæddri
heylön sunnan við skurðinn, teygðum
frá okkur lappirnar og sötruðum leir-
brúnt svkurkaffi úr flöskulokunum.
Við Toddi fórum að spyrjast fyrir um
veðurfar staðarins, vætumerki og ill-
viðraboða, sólfar og þar um líkt.
Hver kemur okkur þá á óvart með
allskyns vísindalegum athugasemdum
um lægðir, hæðir, fallanda, veðra-
hvörf, ráðið jafnvægi og óráðið
ásamt öðrum keimlíkum lærdómsyrð-
um, sem gefa til kynna víðtæka veð-
urfræðilega þekkingu, nema sessu-
nautur minn, aldraður maður með
enska húfu, eilítið haltur, kallaður
Addi eða Addi í Bugt?
Ég var eins og kominn út úr kú, sá
engin ráð til að viðhalda mennta-
mannsheiðri mínum, ef samtalinu
flytti til lengdar fram á þessum vís-
indalega grundvelli, kúventi því orð-
ræðunni og spurðist fyrir um land-
nám staðarins og fomsögu: — Ingi-
mundur Bjarnarson og þar með tvær
konungsættir, önnur af vesturströnd
Noregs, hin sænsk, ennfremur land-
nám alls fjórðungsins, skyldleiki,
tengdir, víg, — Þóroddur á skarði,
faðir Grímkels, föður Þráins föður
Þiðranda föður Mikaels ... föður
Jóns, núverandi hreppstjóra á Ingi-
mundarvík.
Stöku sletta kom úr þykknandi
lofti. Vætan lak niður af húfuskyggn-
inu mínu, líkt og ég sæti við opinn
glugga og sæi dropana falla frá rennu-
lausu þakskeggi niður í aurinn. Og að
lokinni landnámssögu, þegar maður-
inn spurði skólavist mína og talið
barst að bættri aðstöðu unglinga til
menntunarleitar, sá ég í veðurbitnu
andlitinu djarfa fyrir einhverjum
annarlegum trega svipað og þegar
hrímið bráðnar af úfnum klettum fyr-
ir áhrif óvæntrar morgunsólar.
245