Tímarit Máls og menningar - 01.12.1957, Qupperneq 114

TIMARIT MALS OG MENNINGAR
ÞaS mætti reyna að flokka hana undir
alls konar fræðigreinar eða setja í flokk
með listvinum eða lislamönnum eða þetta
allt. Eða kalla hana bara óvenjulegan
ferðalang.
Fyrir þann sem aldrei hlustar á útvarp
eru þessi erindi fengur, fyrir þann sem
hlustar eflaust meiri fengur, þarna er skráð
á bók þetta hið glögga mál sem hann eitt
sinn hlýddi.
D. V.
Friðjón Stefánsson:
Fjögur augu
Stuttar sögur.
Heimskringla 1957.
riðjón Stefánsson er fyrir löngu orð-
inn kunnur höfundur innanlands og
utan og hefur víða hlotið lofsamlega dóma
fyrir sögur sínar.
I þessari síðustu bók hans eru 14 sögur
úr ólíkum efnivið, svo auðséð er að liöfund-
inn skortir ekki söguefni; manni getur
frekar dottið í hug að hann hafi ofgnótt af
þeim og vilji segja sem fyrst frá þeim.
Nú er það göntul reynsla að sögur batna
við að segja þær oft, óþarfir hlutir hverfa
og nauðsynlegum er bætt inn. Þessum
árangri ná rithöfundar með því að skrifa
sögurnar oft.
Ég er hræddur um að höfundur fylgi
ekki þeirri reglu sem talin var hráðnauð-
synleg þegar ég kynntist fyrst smásagna-
gerð: að skrifa enga sögu minna en fjórum
sinnum. Enda er ekki von að nokkur taki
slík vinnubrögð alvarlega á þessum atom/
spútnik-tímum. Hraðinn er fyrir öllu og því
hlálegt að vera að liggja yfir því dögum
eða vikum saman að bræða upp setningar
og steypa að nýju, úr því sagan er orðin til
á annað borð.
En allt um það er Friðjón Stefánsson
góður höfundur sem frá mörgu hefur að
segja og er líklegur til að geðjast lesend-
um.
Ef ég mætti stinga upp á nokkru við
þennan höfund væri það að hann tæki sér
fyrir hendur að skrifa langan róman og
reyna þannig kraftana og einbeita þeim að
vissu viðfangsefni. Hann mundi vafalaust
hafa eitthvað að segja sem lesendum þætti
eftirtektarvert.
Hd. St.
304