Tímarit Máls og menningar - 01.09.1967, Síða 13

eða með kæruleysislegu yfirbragði.
Hann er reiður út í margt, fordildina,
þjóðrembingsháttinn, reiður út í
þjóð sína fyrir skapleysi hennar og
langlundargeð, að þola að landið sé
selt og svikið (Þolinmœði), bregður
upp mynd af 17. júní og deginum fyr-
ir og eftir og sýnir hve ömurlegt er í
kringum þennan þjóðhátíðardag:
Nú er sumar,
gleðjast gumar,
gaman er — og þó,
hér mætti vera meira
merkilegt að heyra,
mér er um og ó.
Hann yrkir Til Þorsteins um sumar-
nóttina bjarta sem gægist inn til ís-
lenzkra sona:
Itún lítur þá sofa
og sér hvar þeir skera bekra
að sjónvarpsdagskránni lokinni
veit hvað þeir dekra
við útlenda siði
og ólesnar bækur á hillu
og allt það sem verður gleymsku
og doða að liði.
En verst er þó alls
að ég veit að þar kemur um síðir
að vesalings nóttin mun lifa
grátlegri tíðir
og sjá til ilja
Ármanni þar sem hann hleypur
úrkula vonar frá fólki
án skaps og vilja.
Skáldið yrkir í léttum stíl Söguljóð
af ísbirni, sem gengur á land, gleypir
bónda og sezt að hjá konunni:
ísl enzk IjóSagerS 1966
Og björninn réðst þar til búsins, rak féð í
haga
og bátnum reri þá gaf
og bömin sátu á baki hans alla daga
og búkonan hjá honum svaf
og fögnuður ríkti og friður um nyrztu
skaga.
Þjóðaþankar er háðkvæði um íslend-
inga,
þjúðlygi okkar og raup
um þroskaðan bókmenntasmekk
frelsi og gáfur.
Með öðrum blæ, lit og hljómi er
kvæðið Fyrir daglátum um systurn-
ar fimm, skáldlegt og fagurt og sýnir
hve höfundurinn á hljómbjarta
strengi:
Systur mínar fimm
huldar hvítum slæðum
huldar blárri skímu
myrkurfölur máni
mjólkurhvítur ís.
Hrynur þeim af höndum
hvítur skafrenningur
bleikur fyrir tunglskini
rauður fyrir sólskini
daglangt, náttlangt
sótrauður máni
silfurhvítur ís.
Þessi bók Böðvars, svo ólík sem
hún er hinni fyrri, gefur ekki síður
góðar vonir og sýnir nýja kosti sem
geta borið skáldið lengra á leið.
Svefneyjar eftir Baldur Óskarsson.
Þessi ljóð eru mörg í óbundnu máli,
107