Tímarit Máls og menningar - 01.10.1970, Blaðsíða 3

TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR . 31. ÁRG. 1970
HEFTI . OKT.
Gunnar Benediktsson
Höimun íiaínkuiiiira byggðarlaga
(Höfn í Hornafirði)
1.
Það er upphaf þessa máls, að í sunnudagslesmáli dagblaðs nokkurs á íslandi
segir bráðsnjali blaðamaður af för sinni um Suðausturland og þó einkum
um þann landsins kjálka, sem ber nafnið Austur-Skaftafellssýsla. Það eru
lítil tíðindi lil næsta bæjar, þótt farið sé hástemmdum og litríkum orðum um
fegurð þessa landshluta, og það er ekki heldur til þess takandi, þótt glöggur
blaðamaður staðnæmist við undur sem þau, þegar lítið kaupfélag úti á hjara
veraldar greiðir félagsmönnum álitlegar uppbætur á viðskiptin á sama tíma
og flest önnur kaupfélög sýna taprekstur ár eftir ár og stórefliskaupfélag
í blómlegustu byggðum landsins stritast við, einnig ár eftir ár, að dylja halla,
þar til komnar eru tveggja stafa miljónir og ekki verður lengur við neitt
ráðið. Þá er ekki heldur létt um vik, fyrst komið er austur yfir Skeiðarár-
sand á annað borð, að þegja um þær furður, að á sama tíma og öll frystihús
á landinu stórtapa ár eftir ár vegna ósvífni sjómanna í kröfum um verð
fyrir fiskinn sinn og sjálf ríkisstjórnin neyðist til að lögbjóða samningsrof
og hvers konar önnur ódæði, til þess að hægt sé að halda þjóðarskútunni
ofansjávar, þá gerir frystihúsið á Höfn í Hornaíirði sér lítið fyrir og sendir
viðskiptamönnum sínum, sjómönnunum, sem sækja fiskinn út á hafið, álit-
legar fjárfúlgur að reikningum uppgerðum og segir rétt sísona: Gerið þið
svo vel. Það kemur í ljós, að við höfum greitt ykkur allt of lítið fyrir fiskinn.
Þarna er svolítil uppbót á ykkar lága fiskverð.
Auðvitað dettur andlega frjóum blaðamanni sitt af hverju í hug, þegar
hann stendur frammi fyrir svona fáheyrðum fyrirbærum. Og minn ónefndi
blaðamaður slær því svona fram í leiðinni, hvort ekki myndi skynsamlegt, að
sendir yrðu nokkrir hagræðingarráðunautar og annar þess kyns lýður á
þær slóðir, þar sem þessir furðulegu hlutir gerast, ef þeir mættu nema nýja
7 TMM
97