Tímarit Máls og menningar - 01.10.1970, Blaðsíða 31

/ Gömlu Reykjavík
í karklútinn og stuggaði hlæjandi með hæfilegum hraSa og höstum rómi:
FarSu í rass og rófu, ríddu grárri tófu, hafSu kött fyrir keyri og komdu
aldrei framar aS Eyri. Allir rioliingarnir í familíunni voru vitlausir í rass-
inn og rófuna hennar ömmu, og Þessi datt í sjóinn, þessi dró hann upp,
þessi bar hann heim, þessi horfSi á, og litliputti spilamann kjaftaSi frá.
Kemur maSur gangandi, og ætlar aS finna___________bankar á hurSina, kíkir
á gluggana, snýr viS lyldinum, og gengur inn. Svo komu puttarnir: Tommel-,
tott og sleikipott, langemand og ildebrand, og lilliputti spillemand.
Stundum þegar amma kom, mátti hún ekkert vera aS því aS leika viS
„GóSu stelpuna“, hún hafSi svo mikiS aS gera, aS skipta sér af.
„Skammirnar“ fengu ekki einu sinni aS vera í friSi aS segja „Minni konu“
fyrir verkum. Kaffi, kringlu, brauS, nei ekki brauS, kex, nei ekki svona,
hinsegin, >og sundskýluna, handklæSiS, leikfimisskóna, sem allt var auSvitaS
týnt. Þá kom: „Skeindu mig Skúii, skafSu mig attan. Skipa skyldi ég, væri
mér blýtt, og skammta ef ég hefSi nóg“, og áSur en „Mín kona“ gat dregiS
nös, hafSi hún tæmt kökukassana á borSiS, og hlaupin til aS leita aS drasl-
inu þeirra.
SíSan kom gamli ábætirinn: „ViS máttum láta okkur nægja útkámaS
pompólakex, þegar ég var barn, sem „Pabbi sálugi“ komst yfir í duggurum,
endur og eins, og þótti gott ...“
EitthvaS var „Mín kona“ aS tæpa á öSru sem „Pabbi sálugi“ komst yfir
í frönsurunum, og „UtanbúSarmaSurinn“ kunni vel aS meta, þaS nefndi
amma aldrei ...
Allir í leik, allir í leik, nú er hún óradís komin á kreik. Komum í mynda-
styttuleik. Stærsta „Skömmin“ smalaSi öllum upp aS vegg. Nú byrjum viS.
Ég fyrst, nei ég fyrst ..., og góSu telpurnar urSu alltaf aS englum þegar
búiS var aS toga þær, meS hendurnar krosslagSar á brjóstinu, og mændu
til himins. ViS hin vorum í stellingum sem er gersamlega ómögulegt aS lýsa.
Nú byrja þeir. Einn fer aS slaga, svo eru þeir allir komnir í fullukallaleik:
Ég er Brynki sífulli, ég er Brynki sífulli ... Eins og „Mín kona“ er oft
búin aS áminna þá um aS henda ekki gaman aS aumingjum. Amma segir
aS þetta hafi veriS myndarmaSur, en stúlka sveik hann.
Komdu í parís, panta aS byrja. HvaSa parís? Gluggaparís eSa kallaparís
eSa kellingaparís, eSa vínibrauS, eSa snúS, eSa tröllaparís, eSa tröppuparís,
eSa landaparís, hefurSu hníf? Svo er landaleikur, en hann er á blaSi meS
mörgum punktum og borgum.
Parísinn var stelpuleikur, af því þaS var ómögulegt aS hafa strákana meS.
125