Tímarit Máls og menningar - 01.10.1970, Qupperneq 58

Tímarit Máls og menningar
baldi: Heldur hvað?
líkafrón: Hann narrar ekki.
baldi : Jæja!
LÍKAFRÓN: Hann getur kannski narrazt stundum, þegar þannig liggur á hon-
um. En hann narrar aldrei — ekki í alvarlegum hlutum. Ég get sagt þér
dæmi uppá það, ef þú vilt.
baldi : Já?
líkafrón : Það var nokkrum árum seinna. Þá var hann farinn að heimta að
við færum til íslands. Og ég sagði honum alltaf eins og var, að ég sæi
enga leið til þess, því við ættum engan pening fyrir farinu. Hann yrði þá
að sjá eitthvert ráð fyrir okkur sjálfur, sagði ég. Og svo er það einu sinni,
þegar við vorurn á gangi upp aðalstrætið í Winnipeg, að hann talar til mín
•og segir: Sérðu húsið þarna hinumegin, með breiðu tröppunum og súlun-
um? Ég fer að líta í kringum mig og segi: Já, Drottinn minn, segi ég, víst
sé ég húsið. Þetta er banki! Þá segir hann: Nú skaltu fara þangað í fyrra-
málið, segir hann, strax og þeir opna, og stilla þér uppvið eina súluna, og
svo skaltu bíða, þangað til maður kemur til þín og ávarpar þig að fyrra
hragði. Meira sagði hann efcki. Nú, mér fannst þetta dálítið sfcrýtið, en
hugsaði þó sem svo, <að efcki mundi það saka, þó að ég færi eftir þessu. Og
það gerði ég. Strax og þeir opnuðu um morguninn var ég kominn þarna
og stillti mér upp við eina súluna eins og hann hafði sagt mér að gera. Svo
heið ég, og þarna gekk margt fólk hæði út og inn. Og þegar ég hafði staðið
svona um stund, þá gengur allt í einu til mín maður, í fínum frakka með
loðfcraga, og spyr mig formálalaust, hvort ég eigi trúna! Það kom dálítið
á mig fyrst, en svo sagði ég honum eins og var, að ég vonaði það með
Guðs hjálp, því Droltinn talaði við mig á hverjum degi; þetta segi ég. Og
þá brosir hann, þessi heldrimaður, og segist sjálfur hafa fengið boð frá
Drottni þá um morguninn, hann hafi sagt sér að fara í bankann og taka
út ákveðna peningaupphæð sem hann svra skyldi fá fyrsta manninum sem
hann sæi, þegar 'hann kæmi útúr bankanum, ef umræddur maður svaraði
því játandi, að hann ætti trúna. Og þar með fékk hann mér bunfca af
bankaseðlum og nokkra smápeninga og með það var hann farinn. Ég varð
auðvitað bæði glaður og hissa. Og hvað heldurðu að komi svo í Ijós á
eftir, þegar ég fer að telja þessa peninga? Ja, hvað heldurðu? Þá er þetta
nákvæmlega fyrir farinu til íslands, alveg uppá sent! Og þar með var
engum blöðum um það að fletta, hvaðan þessir peningar voru komnir.
Ur því að þetta var svona akkúrat, alveg uppá sent! Það var það sem
152